Beni yokluğunla savaştırma, kaybederim
Öyle diyor Özdemir Asaf
Şimdi öksüz bir sokağın taş basamaklarını aşındırırken
Cilalı boyalı, yeni kokusu üstünde ayakkabılarımla
Yokluğunu düşünüyorum,
Savaşamayacak kadar yorgun oluşumu
Yanlış anlama sevgilim,
Savaşamayacak kadar yorgunum dediysem de inanma
Sadece senin yokluğuna bile kılıç çekemeyecek kadar çok seviyorum
Hâlbuki özensiz bir yamayla kunduramın üstünde dikilmiş kaderimin
Yağmurlu bir havada çarıklarıma dolan yağmurla karışmasını izlerken bile
Kaybetmiştim aslında ben şiirimi kınından çıkardığım için
