Seni ilk gördüğümde üzerindeki allı pullu, parlak bir kürktü
Gece bile uykudaydı, ay bile başka parlıyordu ışıltından senin
Ey sevgili, yokluğunun gölgesinde bile üşümedim çünkü
Senin yokluğun bile varlığımdı benim
Utandım, sıkıldım, yamalı çarıklarım ayaklarımı üşüttü
Prangalarını çözmek istesem de, her zerren esiriydi kalbimin
Sonra sana baktım, gözlerim gözlerinin ferine gömüldü
Bir mendil paketi uzattım, tenin değince tenime titremesine engel oldum elimin
Düştüğünde eğilip aldım omzundan yere kayıp giden pardösünü
Bakışların kırk yıllık iz bıraktı yüreğime kahvesine taptığım gözlerinin
Pembemtrak dudakların kısılınca, yaralarıma tuzlu gözyaşlarım döküldü
İki yüz lira uzattın bana, üstü kalsın, dedin.
