දැන් ඔය අලුතින් ආපු ළමයා නැහිටින්න බලන්න..
සර් කාරයා එහෙම කිව්ව ගමන් මං ගැස්සිලා ගියා. අරුන් ටිකත් බයවෙලා වගේ මං දිහා බලන් ඉන්නවා.කවුද ඔය ළමයට ගැහුවෙ.
කවුරුත් ගැහුවෙ නෑ සර්..
එතකොට ඔය මූණෙ තියන තැල්ම මොකක්ද?
ඒ.. ඒ සර් අද වොලි බෝල් ගහද්දි බෝලෙ වැදුනා
මට බොරු කියන්න විතරක් ලෑස්ති වෙන්න එපා.. ගහපු එකාට හපන් මම ගැහුවොත් එහෙම.
කවුරුත් ගැහුවෙ නෑ සර්.. බෝලෙ වැදුනෙ
හරි එතකොට බෝලෙ දැම්මෙ කවුද?
කවුරුත් නෑ සර්..
මොන විකාරයක්ද කියවන්නේ ආ..
කවුරුත් දැම්මෙ නෑ සර්.. බෝලේ බිමට බම්ප් කර කර ඉන්නකොට මූණෙ වැදුනෙ
ඔච්චර ලොකු තැල්මක් ආවෙ ඒ නිසා කියලද කියන්නෙ. හරි ඉඳගන්නවා.
අහපුවාට කෙලින් බලාගනම උත්තර දීලා මම ඉඳගත්තා. මං බලනකොට ආරු හැරිලා මං දිහා අමුතු විදිහට බලාගන ඉඳලා ඉස්සරහ හැරුනා.
මට ඇත්තටම ඕනි උන් නෑ ඌට ප්රශ්ණ ඇති කරන්න වත් ගුටි කනවා බලන්නවත්. ඌත් කොල්ලෙක් මාත් කොල්ලෙක්, මට ඌ එක්ක තරහක් නෑ.. ඌ මාත් එක්ක පැටලෙන්නම එන නිසා එවලෙට තරහ ගියත් පස්සෙ ඒක නැති වෙලා යනවා. මොකද ඌ මට වත් මං උට වත් කිසි වැරැද්දක් කරලා නෑ..හරි. පළවෙනි එක තමයි මයෝමි මැඩම්ට නොකියා වොලි බෝල් ගහන්න ගියපු එක. මැඩම් ඇවිල්ලා ළමයි හෙව්වා එක කොල්ලෙක් නෑ..
අනිත් එක මං දන්නවා ඔය ළමයට කවුරු හරි ගහපු පාරක් තමයි ඔය තියෙන්නෙ කියලා. හැබැයි ඒ ළමයා ඒ ගහපු කෙනාව හෝ රණ්ඩු උනු කෙනාව පාවලා දුන්නෙ නෑ.. මං හරි කැමතී ඒකට.
හැබැයි ගුරුවරයාගෙන් අහන්නෙ නැතුව වොලිබෝල් ගහන්න ගියපු එකට punish එකක් විදිහට කොල්ලො ටික පේළියට ඇවිල්ලා එළියෙ දොර ළඟින් දණ ගහගන්නවලා.
කරන්න දෙයක් නෑ. ලැජ්ජාව පැත්තකින් තියලා අපි ඔක්කොම දොර ඉස්සරහින් දණගහගත්තා. කරුමෙක මහත් කියන්නෙ එවලෙම රාධ්යත් එතනින් ගියානෙ. එයා මං දිහා බලලා ලාවට හිනාවෙලා එතනින් ගිහින් පඩිපෙළ ලඟදිත් ආපහු බලලා පහළට බැස්සා. අරුන් ටිකත් එබිලා විරිත්තගන බලාගන ඉන්නවා එතකොට.