BAUTISTA CLAN: GEOFFREY

PROLOUGE

PROLOGUE

Manila Philippines.

Eksaktong pagtapak ng mga paa ni Deniz sa airport, nakahinga siya ng maluwang. It's been what, 20 years?

Yes. She was born here, raised here until 8 years of her life at ng dumating ang hindi inaasahang tagpo, umalis na sila ng mama niya dito.

Mula noon, hindi na siya nakabalik pa not until now na kailangan na talaga niyang lumayas sa piling ng ina niya.

Her mother is a good , no, delete that, she's the best, except one, ipinagkasundo siya sa isang lalaking hindi naman niya kilala. Except his name. Ni apelyido, hindi niya alam.

Sino ang gagang magpapakasal sa hindi kilala?

E hindi siya gaga. Kaya huwag siya.

She took her phone and called her friend. Her best friend na nagtatrabaho dito mula ng umalis sa Italy. Thea.

Deniz is a Filipino, Turkish at may lahi ding Lebanese at maliit na lahing italyano. But her mother raised her in Italy. Doon sila namalagi simula iniwan ang Pilipinas 20 years ago.

Thea answered her call. "I'm here"

"Yeah. okay, paglabas mo sa airport ay may makikita kang pulang sasakyan, doon ka sumakay" Parang nagbibigay ng instructions sa studyante nito kung magsalita.

She rolled her eyes "Gaga, ang daming pulang sasakyan! " She exagarately said as her eyes roamed around the place.

Nakatayo lang siya sa gilid. "Teka lang palalapitin ko si manong sa'yo. Ano ngang damit mo?"

Gaga din ang isang 'to ang sabi sa kanya, ito ang susundo pero hindi naman pala. Ay naku talaga!

"Black jeans, white turtle neck but sleeveless body fitted shirt. White sneakers and holding a black purse"

"Idinetalye pa. E panty at bra, anong kulay? " Nakikinita niyang nakataas kilay na naman ito.

"Black lace. pair"

"Shutah ka"

She giggles then she cut the call.

Ilang segundo lang ay may lumapit na sa kanya na medyo may katandaan at ngumiti ito ng simple "kayo po ba si mam Deniz? "

She nodded "yes po"

"Halika na po mam. Ihahatid ko na po kayo sa bahay niyo" Sabi nito at kinuha ang isang luggage niya na hindi naman kalakihan.

Sumunod siya dito at sumakay sa kotse. Mataman niyang pinagmamasdan ang nadadaanan nila. She's always been dreaming of coming back here. She misses her father so much.

Their communication never stop. Hindi naman siya binawalan ng ina niya. Sabi nito, kung ano man ang away at naging problema nila ng ama niya, labas na siya doon.

At hindi din naman kailan man siniraan ng mama niya ang papa niya sa kanya. She's that good. She's a good woman. Hindi na ito nakipag-asawa pa. And she doesn't know if nagkaroon ng boyfriend or wala dahil hindi naman siya naki-alam sa love life ng mama niya.

Ang sarili nga niya wala e, bakit niya pakikialaman ang sa iba, 'di ba? Hindi pa siya baliw para mam'roblema sa pag-ibig ng iba. Let's be real here, in every relationship, there's always a problem. So, kapag naki-alam siya, malamang sa malamang, pati sa problema ay damay siya.

Kaya huwag na lang. She wanted her sanity to be intact.

Kaya inis na inis siya ng sabihan siya nito na ikakasal na siya e ni ka-fling wala siya e. Her father was half Filipino, half Turkish. Her mom was Filipino- Italian, her mother's father's side was Italian. That's why her mother's choice was to stay in Italy rather than staying in here in the Philippines or in Lebanon, where her mom's mother's side is. That side was Filipino- Lebanese.