Sindsdien heb ik hem nooit meer gezien. Het is intussen al 4 jaar geleden...ik was 17, hij pas 26 geworden. Ik was me er zeker van bewust dat het toen illegaal zou geweest zijn mochten we beide een stap genomen hebben. Ten eerste werd ik pas 18 in september van dat jaar en was hij nog mijn leerkracht. Nu is alles uiteraard anders. Er is geen moment voorbij gegaan sinds ik afgestudeerd ben dat ik niet meer aan hem gedacht heb. Integendeel, ik denk nog elke dag aan hem en ik mis hem. Enorm.
Ik ben er me ook heel erg van bewust dat ik enkele fouten gemaakt heb. En vooral dat ik ze maakte op de momenten dat ik hem het hardst miste. Deze ga ik ook hier uiteraard niet delen. Laat ik zeggen dat de fouten heel klein waren. Ik kan me goed voorstellen dat hij zelf ook geen raad wist. Ze kunnen nu eenmaal niet uitgewist worden. En dat is best ok...we maken allemaal wel eens fouten. Ze zijn immers leerrijk...iets dat we absoluut niet mogen vergeten!
Zelf heb ik nooit geweten hoe hij zich tegenover mij voelde. Ik kon enkel zelf signalen opvangen en enkele die één van mijn vriendinnen (die in het 5de jaar ook in mijn klas zat) zo nu en dan kon opmerken. één ding is zeker; we zagen dat hij met iets zat en zeker in mijn bijzijn.
Na het lezen van mijn verhaal zul je je wellicht afvragen hoe ik me nu voel.
De verliefdheid is natuurlijk op lange termijn gaan verdwijnen. Ik denk nog steeds veel aan hem. Er is altijd wel een moment of iets dat me plots aan hem doet herinneren. Dan mis ik hem. Hij bezoekt me nog af en toe in mijn dromen. Zoals ik zei kan je een geurkaarsje perfect vergelijken met een 'simpele' verliefdheid. Na al deze jaren heb ik mezelf beter leren kennen en mezelf enorm veel vragen gesteld over wat ik voor hem voelde. Ik heb geleerd dat ik zeker oprecht van hem gehouden heb...dat weet ik aangezien ik nog steeds veel aan hem denk, de kleinste dingen die me nog altijd aan hem doen herinneren. Het verlangen om hem nog een keer te kunnen zien. Zijn spontane vriendelijke lach. Oh wat zou ik toch doen om die terug te kunnen zien... Op zulke momenten komt alles terug boven en dan weet ik het zeker...
Hij was de unieke kaars...eentje die ik voor altijd zal blijven koesteren. Misschien wel heel diep, ergens veilig opgeborgen.
JE LEEST
Door hem ben ik in het gevoel van echte liefde gaan geloven
Non-Fiction"Ik herinner me nog heel goed hoe ik hem bewonderde vanaf het eerste moment dat hij onze klas binnen wandelde...hij had iets innemend. Ik zag hem en wist dat ik vanaf dat moment elke dag blij zou zijn om hem terug te zien. De vriendelijkheid in zijn...
