Xandra POV
Matapos ang ilang buwan kong pagiimbestiga sa taong ugat ng lahat ng pagdurusa ko ngayon. Nalaman ko ang pangalan niya sa Underground Society. Malaking pakinabang na ito sa akin dahil napaka-ilap ng taong ito. Ngunit yun pa lamang talaga ang alam ko. When I searched for his name, wala akong makita kahit isang impormasyon. Kaya lalo akong mafrustrate sa paghahanap sa kanya. Hindi na rin ako pumapasok araw-araw. Napapabayaan ko na ang pag-aaral dahil gulong-gulo na ako. Gusto ko na siyang makita. Gusto ko ng itanong ang dahilan kung bakit niya iyon nagawa. Napakabuti naman ng pamilya ko parA ipapatay nila. Marahil dahil sa inggit. Napasabunot na lang ako sa buhok ko.
Kinuha ko ang mug upang uminom ng kape ngunit kahit itaktak ko pa iyon ay wala na. Ubos na pala ang katitimpla ko lang na kape. Napaupo ako sa swivel chair ng opisina ko at napatingin sa replika mula sa glass wall ng opisina.
Malalalim na eyebags. Magulong buhok at halatang namayat ako. Napabayaan ko na kaya talaga ang sarili ko?
"Xandra~"-
Napatingin ako sa pintuan ng office ko at nakita si Red. Nakangiti ito at may bitbit na paper bag. Naamoy ko rito ang bango ng pagkain.
"Sabi ko na nga ba andito ka lang eh!"- lintaya agad niya at nilapag ang paper bag sa harap ko. Naengganyo naman ako sa bango nito at agad na sinuri kung ano ang nasa loob nuon.
Chicken with rice. At may gravy pa! Wow! Sa isip ko.
"Hinay hinay lang naman, napaghahalataan kang PG. hahahaha"-
Hindi ko siya pinansin at patuloy lang sa pagkain. Siya lang ang nanatili sa tabi ko ng mga panahong nag-iisa ako. Pasalamat ako dahil hindi nagsawa ang mokong na to at hindi ako iniwan . Ligtas na rin ang kapatid niya. At ang alam ko ay nasa pangangalaga na ng org. Namin... Di niya talaga ako iniwan kahit pwede na siyang sumama sa kapatid niya na mamuhay ng tahimik. Ayaw raw niya dahil mamimiss ko raw kuno ang gwapo niyang mukha . Ang yabang hindi ba.? Pero okay lang naman. Sanay na naman ako sa kahanginan ng isang to'. Okay lang rin naman na iwan na lang niya ako.Sanay na naman akong mag-isa ulit.
"Brrrrrrp"- Malakas kong dighay..
"Hahaha~ Your welcome!"- nang-aasar na saad niya. Tinaasan ko lang siya ng kilay at tinuon ulit ang atensyon sa mga impormasyong nakalap ko.
"Ano ba! "-- naiirita kong anas. Harangan ba naman ng kamay niya ang mga binabasa ko. Naiinis kong inaalis ang kamay niya pero nagmamatigas rin ito. Kunot-noog napatingin ako sa taong ito. At yun mukhang baliw dahil nakangisi pa.
"PROBLEMA MO BA?"- Asik ko sa kanya. Nawala naman ang nakangiti niyang mukha at napalitan ng seryosong mukha.
"It's been three months Xandra. Magmula nun hindi ka na lumabas dito sa lungga mo. Namamayat ka na. Ang laki na ng eyebags mo. Maging pagsuklay ata hindi mo na magawa. Nagpapabaya ka na sa sarili mo. Sa tingin mo ba magugustuhan ng Lol---"
Natahimik siya ng ibato ko ang mug sa glass wall ko. Basag ang mug ngunit ang glass wall ay may crack lang ng konti. Makapal ito at hindi basta basta masisira.
"Don't ever say that word. Wala kang karapatang panghimasukan ang buhay ko Red. Wala kang karApatang pangunahan ako o diktahan sa mga gagawin ko. "-- matigas kong saad. I stared at him coldly. He was taken aback marahil ngayon ko lang ulit nagamit ang cold voice ko. Naiinis man ako sa kanya pero hindi Ko seniseryoso ang mga sinasabi niya. Madalas pinapalampas ko ang mga sinasabi niya pero hindi ngayon. I had enough. At kailangan ko ng kumilos. Ayokong may susunod na namng mawala sa buhay ko.
"I-it's not what you think Xandra... Im just c-concerned about y-you.. You don't need to be hard in life like this. Xandra you are better than thi----"
"Hard in LIFE? Wow! I had enough, okay? They are the one who are hard in my life.! THEY ARE SELFISH TO TAKE ALL MY LOVE ONES! I WAS FOOLISH TO BELIEVE THAT I WOULD BE HAPPY AGAIN! Pero eto! Nagluluksa na naman ako! Sabihin mo! Wala ba akong karapatang sumaya?"- namalayan ko na lang na may luha na namng pumatak sa pisnge ko. Agad ko itong pinunasan at lumabas ng office.
"H-hey! San ka pupunta??"-- rinig kong tanong niya. Di ko siya pinansin at patuloy lang sa paglalakad hanggang sa marating ko ang garahe at sumakay sa kotse ko.
Naririnig ko ang desperadong pagkatok niya sa bintana ng kotse ngunit hindi ko iyon pinansin. Pinaharurot ko ang kotse at nagdrive lang ng nagdrive. I don't have a planned destination. Hinayaan ko lang kung saan ako dalhin ng daang tinatahak ko. Hanggang sa makarating ako sa pamilyar na lugar. Hininto ko ang kotse at bumaba. Wala sa sariling naglakad ako at naupo . Wala sa sariling pinahid ko ang basa sa pisnge ko. It was tears. Hindi ko pala nakontrol na hindi umiyak. Napatingin naman ako sa nasa harapan ko. Magkakasunod sila.
"*sob* A-ang daya niyo naman. Bakit *sob* di ako nainform na reunion na pala natin. *sob* b-buti pa kayo magkakasama na diyan.. A-ako ? *sob* mag-isa na lang dito. H-how could you T-tanda?? *sob*"
Lalo akong naiyak ng banggitin ko ang tawag ko kay Granpa. Mommy, Daddy, And Tanda are together now. They're so unfair.😞
"Ssssssh... Hey, don't cry.. You know it hurts me when I see you hurting. Sssshhh.. I will take care of you from now on... Stop crying...Im here now baby, Hush.. I won't leave your side.."
I feel the comfort I need when he hug me. I smile and hug him also. Won't you leave me,
Xander.?
~cjhae31
