Xandra POV
"Kain ka ng marami Xandra ha! Ang payat-payat mo na. Tsaka nabawasan na ang ganda mo."-
"A-ack! A-ck! "--- napaubo naman ako ng wala sa oras. Seriously? Is this the Xander I know?
"Okay ka lang ba, Xandra? Eto o tubig, uminom ka muna ."- nagpapanic na saad ni Xander. Parang alien ko naman siyang tinitignan kasi naninibago talaga ako sa mga kinikilos niya. Yung totoo? Na-abduct ba ang totoong Xander at ganito to' kumilos ngayon.
"O-oh? Bat ganyan ka makatingin? May problema ba?"-- Takang tanong niya sakin. Iinom ko muna ang tubig na binibigay niya tsaka sumagot.
"Wala naman. Nakakapanibago ka lang."- maikli kong saad. Pinunasan ko ang gilid ng labi ko at napatingin na lang sa ibang costumer ng jollibee. Dito kami nakarating matapos biglaang magpakita ni Xander sa sementeryo.
Napatulala naman ako habang tinitignan ang isang masayang pamilya sa kalapit na table namin. Mapait na ngiti ang namutawi sa mga labi ko. Buti pa sila. Masayang kapiling ang mga mahal nila sa buhay.
"Hey! Xandra?. Tulala ka dyan? Ano bang tinitig---- hays! Halika na nga. Umalis na tayo sa lugar na to. "--- Agad niya akong hinila na mapagtanto sigurong malapit na naman akong maluha sa nakita. Hindi na lang ako nagsalita. Tahimik akong nagpadala sa hila niya. Hanggang sa makarating kami sa kotse niya. Pinagbuksan niya ako ng pinto at dumiretso siya sa driver seat. Tahimik pa rin ako ng umandar na ang kotse. Nakatingin lang ako sa labas ng bintana. Maging si Xander ay hindi nagsasalita marahil ay nakikiramdam lang muna siya.
"A-hm! Sa b-bahay mo na ako idiresto Xander."-- pagbasag ko sa katahimikan. Napatingin naman siya sakin at duon ko lang napagtanto na seryoso na naman ang mukha niya. Wala na yung mga ngisi niya kanina. I wonder why.
"No. I won't let you live there."- he said nonchalantly. Agad naman kumunot ang noo ko at napatingin sa kanya. Problema nito.
"Are you on drugs? "- Inis na tanong ko sa kanya. But still pokerface lang siya.
"I won't leave you Xand---"
"I SAID IUWE MO NA AKO!"- asik ko sa kanya. Pakialam ba nito sa gusto. Nasisiraan na ba to ng utak. Biglaan naman siyang nagpreno at hindi ako ready dun. Kung hindi ako naka-seat belt nauntog na ako. Lalo lang akong nainis sa ginawa niya.
"FVCK! WHAT'S YOUR PROBLEM BA?!"- Galit na tanong ko.
"Ikaw." --- he said in a low voice.
"Stop messing with me Xander. I have more important thing to do than to hear your shits!"-
"Im not messing with you, Xandra. Ugh! I know I've been rude to you. But believe me I wanna stay by your side. Everyday! I wanna take care of you. Okay?! "--
"Nagda-drugs ka na ba talaga,Xander?! I don't need you okay?! I can take care of myself!"-- angil ko pa sa kanya.
"But, I need you."- mahina ngunit sapat na para marinig ko. Naguguluhan na ako ano ba ang gustong iparating ng unggoy na to.
"C-can you please s-stop. A-ano bang gusto mong iparating, Xander?!"-- Nagtatapangan kong saad. Ayoko ng iniisip ko dahil alam kong hindi iyon tama.
"UGH! CAN'T YOU GET IT! I LIKE YOU XANDRA--NO, I LOVE YOU XANDRA!"--
Kung kanina takot na takot ako sa iniisip ko ngayon mas naghahalong takot at saya ang nararamdaman ko. Hindi ko rin malaman kung bakit ganito ang nararamdaman ko. Ngunit hindi ito pwede. Lalo na sa sitwasyon ko ngayon. Maging ang tunay kong pagkatao hindi niya alam. Natatakot na baka hindi niya matanggap ang tunay na ako. Masabi pa kaya niya na mahal niya ako kung may alam na siya.
