Part(1)

1 0 0
                                    

"ဒေါင်းးး ဒေါင်းးး ဒေါင်းးး"

ကျယ်လှောင်သော ခေါင်းလှောင်းသံနှင့်အတူ မိဘမဲ့ဂေဟာတစ်ခုအတွင်းရှိ ထမင်းစားခန်း၌ ကလေးများ အများအပြားရောက်ရှိလာကြပြီဖြစ်သည်။

"ကယ် ကယ် ကလေးတွေကိုယ့်နေရာကိုယ်မြန်မြန်လာထိုင်ပြီး ငြိမ်ငြိမ်နေကြ"

မာသာ၏စကားသံအဆုံး ကလေးများ၏သီးတိုးစကားပြောသံများလည်း တိတ်ဆိတ်သွားကြသည်။

တန်းစီပြီးထမင်းယူနေတဲ့ကလေးများကလည်း ယူပြီးသွားပြီဖြစ်တာကြောင့် ထမင်းစားစားပွဲအရှည်ကြီး၌လူများဆုံပြီဖြစ်သည်။

ထိုထမင်းစားစားပွဲအရှည်ကြီး၏ထိပ်ဆုံးတွင် အသက်အရွယ်အားဖြင့် 40ကျော်အရွယ်လောက်ရှိသည့် အမျိုးသမီးတစ်ဦးကထိုင်နေ၏။
ထိုအမျိုးသမီးက ဘေးကိုတစ်ချက်ဝေ့ကြည့်ပြီး

"ကလေးတွေ လူစုံပြီဆိုရင် အလှူရှင်တွေအတွက်ဆုတောင်းကြမယ်"

ကလေးများနှင့်အတူ ထိုအမျိုးသမီး မာသာဖြစ်သူထံမှ ဆုတောင်းသံများ ဗြိုင်တူထွက်လာကြသည်။

ဆုတောင်းလို့အပြီးကလေးများက ကိုယ့်ထမင်းကိုယ်စားနေကြပေမဲ့ နောက်ဆုံးနားက ကလေးတစ်ယောက်စီက အသံထွက်လာ၏။

"မာသာ"

"ဘာဖြစ်လို့လည်း သားဆောနူး‌လေး?"

"နီခီက ထမင်းလည်းလာစားဘူး မာသာ"

ဆောနူးပြောမှ မာသာ ဆောနူး‌ဘေးကလွှတ်နေသည့်နေရာကို သတိထားမိသွားသည်။

"နီခီလေး နေမကောင်းဘူးလား"

"သား သိဘူးမာသာ"

"သားက ညီလေးကိုဝင်မခေါ်ခဲ့ဘူးလား?"

"သားခေါ်တယ် သူကအိပ်နေလို့"

"အော် အဲ့ဒါဆို မာသာတစ်ချက်သွားကြည့်လိုက်ဦးမယ် သားထမင်းဆက်စားနှင့်နော်"

"ဟုတ် မာသာ"

မာသာ ဆောနူးလေးကိုပြောလို့အပြီး အပေါ်က အခန်းတွေရှိရာသို့တက်လာခဲ့လိုက်သည်။

အခန်းတွေထဲက ဒေါင့်ဆုံးအ‌ခန်းလေးကိုရောက်တော့ အခန်းတံခါးကသေးသေးလေးပွင့်နေတာ တွေ့လိုက်ရသည်။

I'm just your Daydream (Sunki)Where stories live. Discover now