𝑏𝑒𝑛𝑖 𝑘𝑎𝑟𝑎𝑛𝑙ı𝑔̆ı𝑚𝑑𝑎𝑛 𝑘𝑢𝑟𝑡𝑎𝑟

𝑔𝑖𝑟𝑖𝑠̧

İnsan yalnız doğar, yalnız yaşar ve yalnız ölür. İnsan kaderini kendi yazar, seçimler hayatını olumlu veya olumsuz etkiler. Bi noktada önemli karar almak bir şeyi seçmek gerekir ve biz insanlar bu seçimi yaparken kaderimizi belirleriz. Sonuçu iyi veya kötü olur. Kaderi değiştirmek hayarü degiştirmek bizim elimizdedir.Ben hayatımi kendi ellerimle kararttım. Kendi kendimi bizzat brn mahvettim, yanlışlardan kaçmaya çalışırken o yanlışlara kendi kendimi ben ittim. İyi gitmesini umduğum hayatı kendim siktim.
Belkide hak etmişimdir.

Ama bana yapılanları ben hic bi zaman hak etmedim.
Kendimden kaçan birisiyim ben çünkü kendimden korkuyorum, çünkü eğer ben kendimle yüzleşirsem katil olurum derinlerde saklı olan o katil ortaya çıkar ve ben bunu istemem. İnsanlarin benden korkup kaçmasını ben asla istemem. Yalnız bir adamım ben. Arkadaşım yok mesela benim.
Bir babam bir abim birde eniştem var. Böyle dediğime bakmayın siz enişteci değilim ben. O benim sadece arkadaşım, o benim Damadım. Abimin ondan hamile kalmasıni istediğim o adam..

Ben bunları bilgisayarıma yazarken abimin odama girdiğinden habersizdim. Ne sesini duymuştum nede geldiğini hissetmiştim. Abim yazdıklarımı en başından beri okumuş olmalıydı bir anda yediğim ense tokadiyla geldiğini fark etmiştim yerimden sıçramıştim o esnada abim söylenmeye başlamıştı
"Hani sevmemiştin lan herifi it! Birde abim ondan hamile kalsın istiyorum demişsin terbiyesiz herif" tekrar yediğim o ense tokadıyla abime dik dik bakıp iç çektim "ne zamandan beri burasasın abi?" Diye sordum ve şöyle ekledim "belki ben odaya hatun attim ince işlerle uğraşıyorduk özel alana girilir mi cok ayıp" abim sadece siritti sinir olmuştum kafasina bi tane vurasım vardı ama kendimi tuttum hiç bir sey demeden abim odadan çıktığında bilgisayara geri dönüp sertçe kapattım nefes alıp vererek kendimi sakinleştirdim en ufak şeye bile asiri sinirleniyordum kendimden korkmam için bi sebep daha...
Masadan kalkip kendimi yatağa attım ve uyuyakaldım.

Okuldan cikmis eve gidiyordum abim arabasiyla beni almıştı kendimi cok garip hissediyordum boşluktaymis gibi ön koltuga oturdum abim arabayi sürerken cami açtım yolu izledim ağzımı bicak acmiyordu abim farkindaydi ama susuyordu konussada ven cevap vermiyordum. Kafamin icinde 2 kişi daha vardı. Karanlık ve aydınlık. Karanlik tarafım daha baskındı içten içe kana susamış gibiydim kan çıkartmak istiyordum ama beni aydınlık tarafım tutuyordu isim vermiştim bunlara... aracin durmasiyla kafamdaki sesler sustu arabadan inip direkt eve girdim abim mutfaga gecerken ben kendimi odama atmıştım bilgisayarimi acip derslere calistim aradan 1-2 saat geçmişti abimin seslenmesi ile masadan kalkıp odadan çıktım ve mutfağa girdim yemek hazır olmalıydı abime sofra kurmakta yardim ettikten sonra babamda eve gelmişti onuda çağırdığımızda yemek yemeye başlamıştık herşey normaldi taki babamin bi anda "sınavlar nasıl geçti sinan" diyene kadardı yutkundum.
"Baba cidden 2. Sınavlarda düzeltebilirim duzelteceğim"Babamin nefes alis verisini duydum kafamı önüme eğdim "Sinan sana nasıl geçtiğini sordum düzeltip düzeltemeyeceğini değil.. kaç aldında böyle diyorsun"

Yutkundum gergindim korkaktım ben hemde çok korkaktım "5 aldım baba" babamın bakışlarini üstümde hissediyordum babama bakamiyordum bile
"05 aldın? 100 üzerinden 5 aldın?" Sesinde sinir vardı yerimde sallanirken babam bi anda tutup beni masadan kaldırmıştı bıraktığında yere düşmüştüm abimin baba diye bağırışını duydum sonrasi babamın bana karşi kurduğu cümleler... "senden bi bok olmaz sinan!" Kırılmıştım babam ustume ustume geliyordu karanlık ortaya çıkıyordu aydınlığım onu tutamıyordu yerimden kalkıp tezgahtaki bicagi alip babama sapladım abimin sinan diyip beni tutmasini hatirladim umrum disiydi babam yere duserken bende eğildim 1 kez daha sapladım abimin sinan dur diye bagirisini hatirladim gerisi bende karanlikti defalarca o bicagi babama saplıyordum kendimi tutamıyordum abimin çığlıklari sessize alındığında birden yerimden Sıçrayarak uyandım

Kanter icindeydim korkmuştum titriyordum kendimi zor toparlayıp lavaboya girdim yuzumu yikayacaktim ellerimdeki kanlari gorunce sessiz bir çığlık attım lavabodan çıkıp hemen babamo kontrol ettim odasina daldim uyuyordu nefes alip vermedigine baktim aliyordu ben kimi öldürmüştüm diye düşündüm babamin odasindan cikip abimin odasina girdim abim uyanıktı

"Sinan ne oluyor?" Demesiyle titredim ağlıyordum
"Abi ben birini öldürdüm... uyuyordum rüyamda babamı öldürmuştüm ama babam suan sağlam... abi ben kimi öldürdüm" abimin yatagina gelip oturdum titriyordum kendimi salliyordum peş peşe abim sakinleştirmek icin bana sarıldıginda elini karnima koydu ama hemen hizla geri cekildi tişortümu sıyırip bana baktı oda dehşete uğramış gibiydi "sinan! Sen kendine ne yaptın"
Karnıma baktım derin olmayan bicak izleri vardı farkinda olmadan elimi cebime koymustum bi sertlik vardi hızlıca o şeyi alip cikarttim abim elimden hızlıca o şeyi kaptı çakıya benziyordu anlamıyordum abim tekrar seslendi
"Sinan sen kendine ne yaptın..."