KOPCIUSZEK W ŚWIECIE MODY

„Początek historii"

Dziś jest jeden z wielkich dni ponieważ będzie pierwszy pokaz mody wprowadzający do konkursu, a za razem do możliwości zatrudnienia przy bardzo znanym modelu. Paweł był ikonom na pokazach, każdy się o niego bił, ale teraz potrzebował czegoś nowego i dlatego ma się odbyć pokaz na którym ogłoszą na zdobycie szansy by ktoś mógł zostać jego osobistym projektantem. Jedna z osób, której się to maży to Dominik. Jest utalentowanym i ambitnym projektantem mody, nie kopiuje i zawsze stawia na swoje.
W tym momencie biegł i spieszył się na pokaz, ale świat postanowił zmówić się przeciwko niemu.
D: cholera jasna nie zdążę! - zjebany autobus! *zamarudził blondyn!*
K: To czemu nie weź mniesz taksówki? *zawtórowała jego przyjaciółka.*
D: Wiesz jakie taksówki są drogie nie stać mnie, a poza tym autobusem też dojadę.
K: Oj no przestań chodź, dam Ci kasę będziesz szybciej, a jak kiedyś się wybijesz i będziesz już sławny kupisz mi bilet na Majorkę. *zaśmiała się brunetka.*
D: Wtedy kochana zabiorę Cię gdzie tylko zechcesz.
K: trzymam za słowo, a teraz jedź.

Zatrzymał taksówkę zabierając banknot od przyjaciółki i odjechał modląc się by być na czas.
Niestety były korki?
D: Nie da się szybciej, może inną drogą błagam!
Tax: Niestety ale korki są przykro mi, a inną drogą wcale nie będzie krócej. *odrzekł kierowca.*
D: No to jestem w Dupie!
Tax: Zawsze może Pan przebiec przez park, bo to zaraz po drugiej stronie.
D: Jest Pan wielki! - biegnę, a reszty nie trzeba i proszę trzymać kciuki.
Tax: Będę ! - pokazał trzymane kciuki ku górze.

Blondyn biegł jak poparzony przez park zahaczając o gałęzie prawie robiąc fikołka i szpagat ale się nie zabił i dotarł na miejsce.
D: Kasia mi w to kurwa nie uwierzy, jakie tortury przęsłem by tu się dostać.

Podszedł do drzwi i chciał wejść ale host go zatrzymał
zagradzając przejście.
H: zaproszenie proszę.
D: Yyyy... już już, gdzieś tu mam. *blondyn panikował, bo nie mógł znaleść zaproszenia.* - no kurr tylko nie to i całe moje marzenie poszło się jebać za przeproszeniem! *burknął w myślach.*
H: Głuchy zaproszenie, albo wynocha.
D: No ja nie mam, zgubiłem. *wypadła mu teczka z projektami i akurat mijał go on i coś zwróciło jego uwagę na rozsypanych kartach, jeden mały szczegół.*
P: Wpuść go jest ze mną.
H: Ale proszę pana?!
P: Nie dyskutuj tylko rób co mówię.
H: proszę wejść do środka.
D: Dddobrze, dziękuję *pozbierał wszytkie rzeczy, ale ostatnią stronę podał mu on.*
P: Ładne projekty i ciekawy wzór *podał mu jedna stronę, jego szkicownika, patrząc na niego.*
D: Dziękuję. *wziąłem i zamarłem, wiedziałem kim on był i kocham się w nim odkąd pierwszy raz go zobaczyłem, cały pokój mam w jego zdjęciach, a każdy mój projekt jest oparty na nim. Paweł Zmitrowicz najprzystojniejszy i najseksowniejszy model, szmaragdowe boskie oczy i ten
uśmiech ahh!*
P: Idziesz z nami? *zapytał brunet wyrywając go z myśli.
D: Tak przepraszam i naprawdę bardzo dziękuję, ja swoje zaproszenie zgubiłem, a chciałbym wziąć udział w kastingu.
P: W takim razie powodzenia *uśmninchnoł się lekko i poszedł.*
D: Nie dziękuje, tak wiesz żeby nie peszyć haha *właśnie sobie uświadomiłem, że stoję jak debil i macham jak królewna do podanych, czemu ja zawsze robię z siebie debila.*

Kawałek dalej bruneta zagadała jego dziewczyna Nikol, była zimną wyrafinowaną suką i bardzo chciała manipulowałać chłopakiem, ale on był odporny.
N: No i po co to zrobiłeś.
P: No nie wiem, bo jestem miły i szkoda mi go.
N: błagam Cię kiedy ty otworzysz oczy, że właśnie takie sieroty Cię wykorzystują.
P: A ty niby nie *spojrzał znacząco na blondynkę*
N: Nie bo Cię kocham skarbie i dobrze otym wiesz.
P: Ta zwłaszcza moje konto bankowe.
N: słucham?
P: Nie Nic.
N: Chodź lepiej bo zaraz Twoja kolej, anie gadasz głupoty.
P: Yhmm idę.

Blondyn zafascynowany zajął miejsce i czekał, aż pokaz się zacznie. Cała scena rozbłysła i wyszli prowadzący zapowiedzieć pokaz i opowiedzieć co będzie.