On His Dangerous Mask (ON GOING)

CHAPTER 1

[DION KIAN'S POINT OF VIEW ]

Nagising ako sa isang masamang panaginip. It's, like a nightmare. This is not normally, hindi ito normal saakin. I've never experienced, this last time. Meron sigurong rason kung bakit ko iyon, napaniginipan ang sama! Papatayin ako, sa panaginip ko?

Napa tayo ako, agad dahil dama ko ang basang higaan ko, pinatong ko ang palad ko sa malambot na kama ramdam ko ang basang-basa sa kama ko.

''Manang!'' Tawag ko. Nasa kwarto pa din ako, nang dumating si Manang Loleng.

''Bakit, po? Anong nangyari apo?'' Magalang na sabi ni Mang Loleng.

Apo na ang tawag nya, dito na din kasi sya nag tagal. Wala namang na din kasi syang pamilya, at naulila na si Manang Loleng, I deemed, like a my grandmother. Hindi kona kasi na abutan ang Lola ko na buhay, Mom told me, habang pinapanganak ako noon, at syang pag-papaalam ng Lola ko.

''Manang, look at my bed.'' I commanded. She looked at my bed.

Hinawakan, nya ang unang layer. ''Bakit, basa ang higaan mo, apo?'' She asked.

Kumunot ang noo, nya at hindi nag-salita pa habang kinukuha ang bed sheet, at mga unan ko. ''I don't know, Manang when I woke up in the morning I was so shock, pag-bangon ko, kanina, para akong naligo.'' I explained.

Hindi ko na sinabi kay manang ang katotohanan, na dahil siguro sa panaginip ko. Ang sama, kasi. Pinatay daw ako?

Tumingin ako, kay Manang habang hawak ang bed, sheet. Napa ngiwi ako, nang anihin nya ito. Ako lang ba ang detective dito, oh pati si Manang? ''Apo, hindi naman amoy ihi?'' Natatawang tanong nya.

Na tawa, ako sa tanong nya. Hindi ko na pigilan ang pag-tawa ko dahil sa sinabi ni Manang. ''Manang, nope. Papuntang adult na ang edad ko saka pa naman ako naiihi sa higaan ko ng ganitong oras? May cr naman sana.''

''Ako, na bahala dito, Dion Kian... alam ko naman na hindi ihi, inamoy kona confirmed, not urine. And I know, the smell of urine. Sige na bumaba kana, at kumain ako na ang bahala dito.'' Pag-pupumilit ni Manang.

Umiling ako, nang ilang ulit. Bago lumabas ng kwarto ko. Wala namang paki-alam si Manang sa mga gamit ko sa room, that all things was mine, and ginagamit ko para sa pag-hahanap ng evidence and facts.

I can't, imagine again, my nightmare!

Shit, bullshit! Talaga.

''Oh, my Son. Are you here!'' My Mom, said.

Humalik, sa pisngi ko nang huminto ako sakanya. ''Papasok, kaba today! Take care my Son, okay. Don't forget ate your meal. Alagaan mo ang sarili huh!'' Paalala ni Mommy.

''Yes! Mom, araw-araw mo yan sinsabi sakin, I can't forget.'' Reklamo ko.

''Oh, I'm so sorry my Son, I know na na sana'y kana sakin, I want to secure your safety.''

''Mom, my work isn't, not safe. Delikado, kapag nalaman ng mga kalaban namin or inimbistigahan, namin ang totoo naming pagka tao, and the all identity.'' May halong inis na sabi ko habang nagpapaliwanag, kay Mommy.

Kahit alam, naman ni Mommy na delikado ang naging trabaho ko ay gusto nyang palaging mag-ingat ako. Ang pag-iingat ay palagi kung ginagawa, para sakanila.

''Bye, Mom. I'll go, in the bathroom.'' Paalam ko.

Nag-lakad, ako patungong bathroom. To clean my whole body. Amoy pawis ako, at basang-basa ang damit na suot ko ngayon pati na ang manipis na padjama ko. Pag-pasok ko sa loob. Tinanggal ko ang damit ko paitaas at, hinubad ko din ang padjama ko natira ang underwater ko.