On His Dangerous Mask (ON GOING)

CHAPTER 2

[𝗗𝗜𝗢𝗡 𝗞𝗜𝗔𝗡'𝗦 𝗣𝗢𝗜𝗡𝗧 𝗢𝗙 𝗩𝗜𝗘𝗪]

While, walking. Papunta sa parking lot. I decision to stop walking for a few minutes, to feel silent, of the place. I take breath, before It'll walk again. Ipinag-patuooy ko ang pag-alagad ko, habang hindi ko maiwasang mapa lingon sa likod ko.

It's seems, there's someone, staring, at me. Sino, naman, wala ng katao-tao dito halos nasa opisina na silang lahat, except may lumabas para bumili or mag hanap ng cr?

Binalewala, ko na lang ang pakiramdam, ko na may naka titig saakin, I was trying to convince myself to don't back, in there. In my office, madilm nanaman, ang dadaanan ko if babalik ako no way!

I am, one of the stark, on list of the detectives. Lahat naman kami may kinakatakutan, walang sino man ay walang kinakatakutan, kahit gaano pa ito katapang at naniniwala ako na lahat ay may kinakatakutan, all of them have a fear inside of themselves. I believe on that.

Naka sakay na, ako sa kotse ko at nag-papatuloy na binabaybay ang mahabang highway, the next destination ay ang maputik na  kalsada dipa kasi tapos gawin ang kalsadang madalas na dinadaan ko.

But I decided, to go in shortcut. Kahit alam kung bihira lang ang dumadaan ay sinubukan ko, pa din napa pikit ako nang bahagya dahil walang kahit anong poste ng ilaw ang nasa daan, tanging ilaw lang ng kotse ko ang tanging naging ilaw ng daan.

I was shock because last time, merong mga poste, pero ngayon parang dadalhin ka sa isang hell. Holy shit, sobrang dilim my god! I can drive by myself. I already stop my car. Something went wrong, malakas na kalabog kasi ang nagpahinto saakin.

I took, one of my flashlight. I decided to go around, and check up what happened, inside around. Tanging flashlight ko at ang ilaw ng kotse ko ang ilaw ngayon. Mga ingay ng kuliglig at ibang hayop ang naririnig kung ingay mula rito.

Isang lalaki, ang naka higa at may dugo sa bandang nguso nito. Agad ko syang nilapitan at hinaharap saakin. ''Are you okay? Hey! Did you heard me? Shit?'' Sunod-sunod, na sabi ko.

Agad, namang na gumalaw ang lalaking aksidente kung babangga. Kumapit ako, sakanya at inalalayan ko, sya at maingat na isinandal ang katawan nya sa likod ng kotse ko.

''Are you, okay? Sumakay ka sa kotse ko, we are going to hospital right now! To scan your body...'' I said, nervously.

Gumalaw, sya at itinaas ang tingin nya saakin, how he feels right now? I know he, have a fracture inside on his body?

''I'm okay...'' Hinihingal na sabi nya.

''But, where are you going? Ang dilim ng daan, you don't have any flash light?'' I asked.

Nakakatakot, yung vibes nya. ''Hahatid, na kita saan ba bahay mo?'' Tanong ko ulit.

Hindi, sya sumagot at nag-simulang mag-load kahit pa iika-ika pa sya, I will help him. Inilagay ko, sa likod ko ang isang braso nya, para alalayan syang mag-lakad. ''Sumakay kana, sa kotse ko ihahatid na kita.'' I commanded.

Binuksan ko nang maluwang ang pinto ng kotse ko sa passenger seat. ''I can handle, myself.'' Sabi n'ya ng maka sakay sa kotse ko. Agad ko naman na isinara iyon, at pumasok na sa loob to drive, my car.

Nang maka-pasok ako sa loob, hindi pa ako na tapos mag tanong sakanya. Sino ba tong stranger na'to na bigla-bigla na lang sumusulpot kung saan-saan. Pero may itsura sya, parang hindi sya pang karaniwan. 'Oh, Dion  stop thinking a negative thoughts.' Suway ko, sa sarili ko, while driving my car.