მხოლოდ ჩემი

4

სტოუნ pov:

"აქსელ. მითხარი რა იპოვე." მე ახლახან მივედი საწყობში, ჩემი კაცების უმეტესობა ჩვეულებრივ აქ რჩება და თვალყურს ადევნებს საქმეს. აქსელი კი ჩემი მარჯვენა ხელია. ჩვენ ერთად გავიზარდეთ და ის ყველაფერში მეხმარება. კი, ის იძულებულია რომ ეს გააკეთოს. ის მუშაობს ჩემთვის.

"ალისა უილსონი, ჩვიდმეტი წლის, ერთ თვეში თვრამეტი წლის გახდება. მშობლები არ არიან. დედა გარდაცვლილია, მამამისი წავიდა, როცა ის ბავშვი იყო. ის ცხოვრობდა მისი მეგობრის, მშობლების სახლში, ახლა კი საუკეთესო მეგობართან ერთად ცხოვრობს. რათქმაუნდა უკვე გამოგიგზავნათ მისამართი და მისი მობილურის ნომერი." - ამბობს აქსელი. ოჰ, მას რთული წარსული აქვს. მაგრამ ახლა აქ ამიტომ ვარ. რომ ყველაფერი უკეთესი გავხადო. რომ ის სამუდამოდ და უპირობოდ ბედნიერი იყოს.

"მადლობა მეგობარო, კარგი სამუშაოა." ვთქვი მე.
მისი სახელია ალისა უილსონი. ჩემი ელის უილსონი.

_______________________________

უკვე მთელი დღეა ჩემს პრინცესას დავყვები. ველოდებოდი როდის დატოვებდა სკოლას, გავყევი სახლში, დავრწმუნდი, რომ ის უსაფრთხოდ იყო და ახლაც მას მივყვები და ღმერთმა იცის სად მიდიან ის და მისი დაქალი.

ისინი ჩერდებიან სახლთან, ძალიან ხალხმრავალ საახლია, წვეულებას ჰგავს. თუმცა, ეს წვეულება არ არის

მე ვუყურებ მას ჩემი მანქანიდან, ვუყურებ როგორ ესალმებიან მას, უღიმებიან მას, ის კი მათ ღიმილს უბრუნებს. ყველას უბრალოდ უყვარს იგი. მაგრამ ეს ძალიან მიუღებელია, რადგან მე ვარ ერთადერთი, ვისაც უფლება აქვს, უყვარდეს ის.  სხვა არავინ.

ერთი საათი გავიდა და ალისამ ჯერ კიდევ ვერ შეამჩნია, რომ ამ სახლში დივყვები.  ყველა ლაპარაკობს, თუ როგორ არის წვეულებაზე დიდი ცუდი ბანდის ლიდერი, ბიჭები შეშინებულად გამოიყურებიან, გოგოები იპრანჭებიან, რომ ისინი შევამჩნიო მაგრამ მე მხოლოდ ალისას ვხედავ.