Everything Happens For A Reason

Chapter One: The First Time We Met

Last day na nang school at papasok na sana ako sa room ko at medyo malapit na ko ng may biglang na ka bangga sa akin at napaupo ako.

"Aray naman! kung makasangga naman wagas hindi manlang tumingin sa dinadaanan akala mo kung sino!" Galit kong sinabi dun sa lalaking nakabangga sa akin habang inaayos ko yung ibang gamit na dala ko.

"Oh Im so sorry hindi ko naman sinasadya eh pasensya na talaga ang gulo gulo lang kasi nitong kaibigan ko pasensya na talaga ha" Sabay abot niya sa kamay ko habang tinatayo niya ako, may itsura din tong lalaking to huh!.

"Hay okay na sige na malelate na ko kaya mag iingat kayo wag puro harutan parang bata" Pag kasabi ko nun tatakbo na sana ako papuntang room ko pero bigla na lang niyang hinawakan braso ko at pinigilan akong maka takbo.

"Oh ano ba problema mo!" Inis kong sabi sa kanya.

"Gusto ko lang sanang iabot itong cellphone mo sayo nahulog mo hindi mo na pansin at may tumatawag ata" Oh My Gulay bakit kasi ang taray taray ko gosh anong sasabihin ko oh my.

"Oh. Ah. Eh. Ih. Oh."

"Uh? Haha."

"Akin na nga yan! uhm ohhhhh thanks okay. sorry bye hays" Ewan kung ano ano na nasasabi ko na guilty tuloy ako dahil nag taray ako sakanya, hay okay na yun and wait may tumatawag pala si mommy.

"Hello anak?"

"Ah why mommy?"

"Anak. wala na ang lola niyo pupunta tayo ngayon sa amerika para sa libing niya" Nagulat ako nung sinasabi ito ni mommy sakin habang umiiyak siya hindi ko din alam paano ang magiging reaction ko sa sinabi niya pero bakit ganon bigla na lang tumulo yung mga luha ko ng kusa.

" Mommy is that r...real mommy no way mom! no way!" Hindi ko na talaga napigil tumutulo na talaga ng kusa yung mga luha ko bakit ganon bakit ngayon pa diba naman marami pa tayong plans lola bakit nangiiwan ka bakit ka naman ganyan? Bakit? Diba marami ka pang gustong gawin? bakit sumuko ka na lola bakit?, Sobrang daming tumatakbo sa isipan ko hindi ko Alam kung ano gagawin ko basta ang gulo gulo na ng isipan ko.

Tumakbo na lang ako agad ng mabilis palabas ng school at buti na lang na abutan ko pa yung driver namin at nag pahatid na agad ako pauwi, sinabi ko sakanya kung ano ang nangyari hindi ko na inisip yung pag pasok ko ng school ang iniisip ko na lang ngayon yung mga happy memories namin ni Lola at naging dahilan ito para maiyak pa ako lalo, nakarating naman kami agad ng bahay at agad kong pinuntahan sila Mommy.

"Mga anak bilisan niyo na mag impake at kailangan na nating umalis" sabi ni mommy habang humahagulgol na.

Niyakap ko na lang agad si mommy para hindi niya masyadong maramdaman ang lungkot na nararamdaman ko din. Pag ka tapos nun umakyat na agad ako at inayos ko yung mga gamit na kailangan Kong dalhin, nakakuha na pala sila mommy ng mga plane tickets buti nakahabol daw sila na makasama kami sa last flight.

Na sa Airport na kami at sasakay na sa eroplano papunta sa amerika.

* * * * *

Nakarating naman kami sa bahay namin dun at nag bihis na kami ng white na gusto daw ni lola suotin namin pag nawala na siya, at pumunta na kami dun sa lugar kung saan na ka burol pa si lola at sabi ng ibang kapatid ni mommy na pina-extend na lang daw yung araw para makita pa namin si lola bago siya ilibing, na usually dito sa U.S. isang araw lang dapat at ililibing na kinabukasan ng pag ka matay.

"Mag pahinga ka muna pagod ka pa galing sa biyahe" sabi ni tita.

"Okay lang po ako tita dito na lang po muna ako kay lola"

"Okay sige basta pag may kailangan ka lapitan mo lang ako ha" Sila tita kasi yung nakatira dito sa bahay namin habang nag papagaling si lola sa sakit niyang Cancer nun.