SECRET OBSESSION

CHAPTER 1

"Ih pasukan nanaman next week! gusto kupang gumala ng gumala eh!!!" Pagwawala ni mika

"Tanga buong month kanang nag-gagala, tas kain kapa ng kain, para kanang si Peppa pig, pinakulay mupang pink yang buhok mo." Pang aasar ni Noah habang kumakain ng fries

Nagbatukan Silang dalawa habang  naglalakad. Inunahan Kuna sila sa paglalakad dahil busy pa sa pag-aaway.

"Uy,uy,uy Marcus! Uy Marcus! KIEL MARCUS SARMIENTO!!" Sigaw ni mika na halos paos na, habang ako walang marinig dahil busy sa pagbabasa habang may earphone sa tenga at naglalakad. May biglang bumangga sakin dahilan ng pagkahulog ng libro ko sa sahig. Pinulot ko yung libro ko at tiningnan siya ng masama.

Lalaki ito at matangkad, sa tingin ko yung height niya ay nasa 6'11, naka jersey red siya na number 13 ang tatak. Maputi siya at matangos ang ilong, he's jawline was perfectly shaped and he has a glossy pinkish lips. Kalmado rin ang mga mata habang nakatingin sa akin.

Sa tangkad niya lumayo ako ng kaunti para maobserbahan siya ng maayos. Hindi naman magkalayo ang height namin, matangkad lang siya ng kaunti. At chaka ang awkward kaya non ang lapit namin sa isat isa.

Tinanggal ko yung earphone ko kung sakaling may sasabihin man siya. Kaso parang wala, nang-gagago bato? Siya yung bumangga, tas di mag-so-sorry?

Pag ako nabwisit susuntukin koto, pakealam ko kung masira mukha niya! Ayoko sa lahat yung walang respeto eh.

Nagtitigan kami ng mga ilang segundo. Hinihintay siyang mag sorry, kaso,tangina,parang walang balak ang gago ah?

Nilampasan ko silang apat na magkakaibigan. Wala natalagang balak eh, okay! Ako na mag aadjust!

Nagpatuloy lang ako sa pag lalakad na walang ka lingon lingon. Walang balak eh! Okay. Nakakatamad humanap ng pake ngayon. Parang nawawala pa naman.

"Kiel Marcus Sarmiento, is that your name?"

Hinarap ko siya na masama ang tingin. Obvious ba? Rinig na niya kanina, tatanong pa ng loko "So?" Sabi ko na masama parin ang tingin, tumawa lang ang gago. Teka dati batong gago? O ginagago ako?

"Your rude, but cute." He said, looks like he's teasing me because he's chuckling

Tinaasan kosya ng kilay, ginagago talaga ako. Lord yung patience ko kunti nalang.

"Pre tara na may laro pa tayo." Sabi nung isa niyang kasama na naka jersey red den. Yung number naman niya ay seven. Naka jersey rin yung dalawa pa nyang kasama, may number twenty two at yung isa ay eight.

Baka laban nila? Alam ko may liga ngayon eh, championship yata? Kasi pasukan na next week. Patapos narin naman,baka kasali sila sa finals, diko alam. Ngayon lang ako lumabas ng bahay eh. Puro lang ako kain, tulog, at basa ng mga libro buong bakasyon. Minsan pumupunta rin ako sa painting shop para mag pinta at libangin ang sarili paminsan minsan. Bukod kasi sa academics at archery, gustong gusto korin Ang arts lalo na ang pagpinta.

Tumingin siya sa kaibigan niya, ata, tapos balik sakin. "You live here?" Tanong niya pero hindi ako sumagot, tinitingnan kolang siya.

"If yes, I'm inviting you to watch our match. Are you free?" Tanong niya. Sasagot na sana ako ng biglang umepal si mika

"Sige! Sige! Manonood kami! Anong oras?" Excited na tanong niya at kumapit sa braso ko.

"Our match start's seven p.m. we're early for us to practice a little" sabi niya

"Sige! Sige! Punta kami!" Si mika

"I'll wait." Sabi niya" well get going then, see you there" paalam niya. Bago siya umalis tumingin muna siya sa akin chaka tumalikod at sinundan ang mga kaibigan niya.

          ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"Hindi ako sasama." Tanggi ko

"Bakit naman?" Paulit ulit niyang tanong habang ako paulit ulit ko namang tanggi

"Dali na, ngayong lang oh~~" paglalanbing niyang pangungulit pero todo tanggi parin ako. Cause why not tumanggi diba? Anong alam kodon? Wala.

"Yoko. Diko naman kilala yon, at chaka mag aaral ako." Sabi ko "waist of time."

"You don't know khalix lim?! God marcus! He is the stem student next to out building! Varsity player! Team captain pa! Nanalo payon last intrams sa school! Can't believe you don't know him!" Irita na niyang sabi. Kasalanan kong hindi?!

"Eh pano puro siya dukdok sa libro, panong di niya alam." Sabi ni noah habang kinakain parin yung fries niyang di maubos ubos.

I glared at him at napansin yung fries niyang kanina pa niya kinakain. Tangina! He's been eating that since we left the cafeteria! Hanggang ngayon puno pa?! Ano yon one bite per minute?

"You really don't know him marcus?" Tanong ulit ni mika lagkatapos kumuha sa fries ni noah na ikinagalit naman ng isa

"I told you, I don't. At chaka nasa kabilang building siya diba? Im not going to waist my time just to know him."

"Nag champion sila sa school intramural last school year. Nakatabi mopa siya nung awarding day na, so panong dimo siya kilala?" Pilit ni mika habang inaaway siya ni noah

"Nakalimutan muna mika? Katapos niyang maawardan umuwi kaagad siya kasi nagka problema sa kanila, so basically hindi niya naabutan noong sila khalix na ang maawardan." Si noah ang sumagot. Tumango naman ako

And yup nagkaproblema sa bahay. Kinailangan naming lumipat ng bahay dahil hindi nakapag Padala ng pera si papa noon. Nakitira muna kami sa tita ko panandalian dahil wala na kaming ibang mapuntahan. Natanggal kasi si papa sa dati niyang trabaho, pero buti nalang at agad siyang nakahanap ng bago niyang trabaho na medyo mataas naman ang sweldo kumpara sa dati niyang sweldo.

Nakaipon siya roon at nagpagawa ng sariling bahay namin para hindi na kami palipat lipat ng bahay. Sa tabi ng bukid siya nagpagawa ng bahay dahil yung natira sa ipon niya ay pinambili namin ng lupa para kahit papaano ay mag negosyo kami.

Proud ako kay papa dahil ginagawa niya ang lahat, nagpupursigi siya at nagpapakahirap para lang mabuhay kami. Kaya nga ginagawa ko ang lahat para matulungan siya pagdating ng tamang panahon. At nangako ako sa kanya na mas gagalingan ko pa, na magiging ako siya balang araw, na masipag, mapag pursigi at maunawain na ama.

I glanced at them and see that this two was whispering something that I can't hear. Hindi kona sila pinasin at hinayaan nalang sila sa kabugukan na ginagawa nila. Parang kanina lang nag aaway tong mga to ah?

Maya-maya ay nag hiwa-hiwalay narin kami, medyo magkalapit lang ang bahay nilang dalawa. Samantalang ako medyo malayo dahil sa tabi ito ng bukid na pagmamay ari na namin.

Pag ka uwi ko nakita ko si mama at si shane na nanonood ng tv. Nilalitan ko sila at nag mano kay mama

"Oh, san ka galing anak?" Tanong ni mama ng magmano ako

"Sa labas ma, kumain kami nila mika at noah"

"Ah ganoon ba? O siya sige"

"Kuya! Dad called earlier. He's looking for you, but your not home. So papa said that he will call you again later when you came back" shane cutely said, bunso kong kapatid

"Oo nga pala nak, tumawag ka ulit sa kaniya at kinukumusta ka niya, tinatanong niya rin yung enrollment mo bukas"

"Sige ma, tatawagan kopo siya pagkatapos kong maligo. Akyat napo ako." Tumango siya kaya umakyat narin ako.

Pag katapos kong maligo,umupo ako sa mesa ko kung saan madalas akong mag-aral.

Habang pinaoatuyo ko ang buhok ko, nag flash sa isip ko yung lalaking nakabangga ko kanina.

I leaned against my Chair with my arms at my neck at pansamantalang pinagpamasdan ang madilim na kalangitan sa kwarto ko

Paanong diko yon maaalala eh titig na titig sa mukha ko eh.

Kinuha ko yung diary book ko at pati ng ballpen

DIARY:
IT'S BEEN A WHILE SINCE I WROTE SOMETHING HERE.... BUT THE BOY I MET EARLIER SEEMS FAMILIAR.... I CAN'T REMEMBER..."WHO ARE YOU?"