Part.1
အကို႔ဆီကအဆက္အသြယ္မရတာ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ႏွစ္ရက္လုံးမွာေပါ့။ အကိုကလဲမဆက္သြယ္သလို သူကလဲဖုန္းမေခၚျဖစ္ပါ။ အကိုဘာေတြလုက္ေနမလဲ။ အခ်ိန္တိုင္းအရက္ေတြပဲ လွိမ့္ေသာက္ေနမလားလို႔ စိတ္ပူေနပါေသာ္လည္း အကိုကစာေလးေတာင္မျပန္တာမို႔ စိတ္ပူျခင္းကအနည္းငယ္။
" လြမ္းလိုက္တာဗ်ာ "
ရဲရင့္ေရာင္တကိုယ္တည္းညွီးေနမိတယ္။ ဒယ္ဒီကိုေျပာၿပီးေနာက္ သူငယ္ခ်င္းမေလးေတြကိုလဲ မေျပာျပပဲမေနနိုင္တာမို႔ရင္ဖြင့္မိတယ္။ အစကေတာ့ဝိုင္းေျပာလိုက္ၾကတာ ေနာက္ေတာ့လဲ အကို႔ဆီကအခ်စ္ေတြစုၿပဳံၿပီးရေအာင္ကူညီပါ့မယ့္တဲ့ေလ။ အရမ္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့သူငယ္ခ်င္းမေလးေတြ။
လြင္ႀကီးအတြက္ေတာ့သူလဲစိတ္မေကာင္းပါ။ လြင္ႀကီးကိုေတာ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ထပ္မပိုေသာ သံေယာဇဥ္သာရွိသည္။ ငယ္ေပါင္းႀကီးေဖာ္ေတြမို႔ သူငယ္ခ်င္းထက္လဲမပို။ အကို။ အကို႔က်ေတာ့ သူခ်စ္မိတာ။ နစ္နစ္နဲနဲကိုခ်စ္မိတာ။ ဒါဆိုဘာလို႔အေျဖမေပးတာလဲလို႔ေတာ့ မေမးၾကနဲ႕ေနာ္။ ရဲရင့္ေရာင္ဆိုတဲ့ကိုယ္က ကိုယ္ကပဲခ်စ္ခဲ့တာလို႔ထင္ရင္၊ ကိုယ့္ကိုဂ႐ုမစိုက္ဘူးလို႔ထင္ရင္ နည္းနည္းေလးေတာ့ ျပန္ကလိတက္တဲ့အက်င့္ရွိေနတာမို႔ေလ။ အကို႔ကိုလဲ အဲ့အတိုင္းပါပဲ နည္းနည္းေလာက္ေတာ့ ကလိခ်င္ေသးတာမို႔ေလ။ ေနာက္ၿပီး အကိုသူေပးတဲ့ အဓိပၸါယ္ေတြကို ေဖာ္မရမျခင္းအေျဖမေပးဘူးလို႔ စိတ္ကူးထားတာမို႔ပါ။
ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြက တကယ္ပ်င္းစရာလို႔ ရဲရင့္ေရာင္ထင္မိတယ္။ အရင္ကေက်ာင္းပိတ္ရက္ဆိုရင္ စာအုပ္ကေလးဖတ္ရင္ဖတ္ ဒါမွမဟုတ္ Kdramaေတြၾကည့္ေနတက္တာ။ အခုပိတ္ရက္က် အကို႔ကိုလြမ္းတဲ့စိတ္နဲ႕ေနရတာေပါ့ေလ။
" လြမ္းတယ္ဗ်ာ။ "
လြမ္းတယ္လို႔ေျပာလိုက္ ေတြးလိုက္ရင္ အကို႔ဆီအေျပးသြားခ်င္ေနတဲ့စိတ္ကိုမနည္းခ်ိဳးႏွိမ္ထားရတယ္။
ဒါနဲ႕ပဲ သူငယ္ခ်င္းမေလးႏွစ္ေယာက္ကို ဖုန္းဆက္ေခၚရေတာ့တာပါပဲ။ ရဲရင့္ေရာင္ၿခံထဲဆင္းကာ ပန္းပင္ေအာက္ကဒန္းစင္မွာ ထိုင္ေနမိတယ္။ တစ္ေယာက္ထဲ ဟိုေတြးဒီေတြးေပါ့။
