Brighton School II

Prolog

Zero telefonów. Zero wiadomości. Zero spotkań.

To wszystko, co zostało z naszej relacji. Cisza, jakbyśmy oboje wyparowali z siebie nawzajem.

Czekałam na choćby jedną wiadomość od niego, ale mój telefon milczał. Aiden zniknął z mojego życia, jakbyśmy nigdy nie istnieli razem. Jakby to, co działo się przez te wszystkie miesiące – każde ukradkowe spojrzenie, dotyk, każdy uśmiech i każde słowo – było tylko moim złudzeniem.

Chciałam wierzyć, że jemu to też nie przyszło łatwo. Że gdzieś głęboko, choćby przez ułamek sekundy, coś w nim drgnęło. Jednak z czasem docierało do mnie, że byłam sama... że tylko dla mnie te chwile miały jakiekolwiek znaczenie.

Mogłam uciec z miasta, ale od niego nie potrafiłam. Nie mogłam wymazać go z pamięci tak, jak on to zrobił ze mną.

Bo to, co było między nami, nie powinno tak po prostu zniknąć.

Daję wcześniej, co mi tam. Nie musicie przynajmniej tyle czekać.