ทาสรักจักรพรรดิ์เนโรห์ (Neroh)

บทที่ 5 part I

บทที่ 5
☆ ☆ ☆ ☆ ☆ ☆ ☆ ☆ ☆ ☆ ☆ ☆ ☆ ☆ ☆ ☆ ☆ ☆

'พี่เนโรห์ ... น้องไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น พี่กำลังเข้าพระทัยความหมายในถ้อยคำของน้องผิดไปแล้วนะเพคะ!'

องค์หญิงน้อยอคลอดิอา เมื่อได้สดับสุรเสียงอันเฉยเมยเย็นชาของพระเชษฐาแล้ว จึงย่อมรู้สึกไม่สบายพระทัยเป็นธรรดา จึงไม่กล้าแม้แต่จะหันไปสบพักตร์

นั่นจึงยิ่งเท่ากับ ... ทำให้องค์ชายเนโรห์หนุ่มน้อยยิ่งทรงหม่นพระทัยหนักเข้าไปอีก

ไม่ว่าจะอย่างไร ... น้องน้อยของพระองค์ ก็ไม่เคยจะตรัสอะไรให้กระทบน้ำใจกันมาก่อนเลยสักนิดนี่นา แต่นั่นมันก็เป็นแค่เวลา ..ช่วงก่อนหน้าที่เสด็จแม่ของพระองค์ ...จะทรงถูกแต่งตั้งให้เป็นจักรพรรดินี มิใช่หรือ?

และพระองค์ก็ควรจะรู้เรื่องนี้ดีอยู่แก่พระทัยสิว่า ... น้องน้อย ...ไม่เคยทรงพอพระทัยในเรื่องนี้ ... เพราะพระองค์ยังทรงจำได้ดีว่า เมื่อ 2 ปีก่อนที่ผ่านมา วันนั้น ซึ่งเป็นวันในพิธีที่มีการอภิเสกสมรส และแต่งตั้งองค์จักรพรรดินีพระองค์ใหม่ของกรุงโรม ก็มีแค่พระองค์เองนี่แหละ ที่จะทรงสังเกตเห็นว่า องค์หญิงอคลอดิอา ... ได้ทรงหลบออกไปนอกอาคารราชพิธี และไม่ได้ทรงประทับร่วมเป็นสักขีพยานอยู่ในงานช่วงพิธีสถาปนา ... และพอพระองค์ก้าวบาทตามออกไป เพราะรู้ได้ชัด .. ว่าจะสามารถพบพระขนิษฐาองค์น้อยของพระองค์ได้ที่ไหน

แต่แล้วภาพขององค์หญิงน้อยร่างจ้อยที่พยายามคู้ขดพระวรองค์ ให้ทรงดูเล็กที่สุดเท่าที่จะทำได้เพื่อที่จะทรงพยายามหลบเลี่ยง หลีกหนีเสียงโห่ร้องเฉลิมฉลองชัยที่เหล่าประชาชนที่มาร่วมในงานต่างก็ตะโกนสรรเสริญให้แด่องค์จักรพรรดินีพระองค์ใหม่นั่นไงเล่า

และภาพนั้นแหละ .. ที่ทำให้เนโรห์น้อยถึงกับชะงักพระบาท ... และทรงจำได้ติดในพระทัยมาจนทุกวันนี้

เพราะภาพ ๆ นั้น ... มันก็ช่างทรมานความรู้สึกขององค์ชายเนโรห์ได้ ... ไม่ต่างกันเลย