Mikrofonu kendime doğru çektim, "Merhabalar, herkes hoşgeldi. Çok mutluyüm. Kupa almak ve oynamak çok mutlu. Çok güzel bir akşam yarattık diliyorum. Sadece işimize odaklanmış durunmaktayız, sadece buna odaklanmış durunmaktayım. Bu kupa bize layık ol...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Barış bugün sakın şüphe duyulacak hareketler yapma Çakmasınlar
Ben çakayım mı
Edepsizleşme
Özledim ama Görüldü
Barış'ın mesajına görüldü atıp telefonu sırt çantama koydum. Çantayı dolaba yerleştirdiğimde kramponun bağcığını bağlamak için eğildim. Soyunma odası kalabalıktı ve içimi daraltıyordu. Bir an önce çıkmak istiyordum ama pek mümkün gibi değildi.
"Ne alaka ki erkek futbolcularla aynı gün antrenman yapıyoruz? Ne güzel sabah/öğle olarak ayrılıyorduk." dedi kalecimiz Gamze. Diğerleride onunla onaylar mırıltılar çıkarmıştı. Dizimin üstünden kalktığımda kasığıma giren sancıyla yüzümü buruşturup hafif öne eğilmiştim.
"Geçmedi mi ağrın, hastaneye gitseydin ya." Arzu ablaya dönüp omuz silktim. "Abla sevmiyorum pek biliyorsun."
Nazlıcan abla formasınj giyerken kaşlarını çatmış bana bakıyordu, "Kaç gün oldu geçmedi hâlâ belki kötü bir şey var Ecrin?"
"Doktor arkadaşımla konuştum, pcos ağrı yapar bazen dedi. Ya valla bir şey yok." dedim yalvarırcasına. Üç gündür herkes ağrımı konuşuyordu, artık kapansın istiyordum. Yoksa çığlık atarak, Barış'ın beni yürüyemez hale getirdiğini itiraf edecektim. Çok bunaltmışlardı.
Herkes soyunma odasından çıktığında sadece ben kalmıştım. Sağlık çantasından ağrı kesici hap alıp suyla kafama diktim. Odadan çıkıp sahaya ilerlediğimde içimde heyecan vardı. Barış ile tüm gün aynı yerde olacaktık ve eminim gözleri üzerimden ayrılmayacaktı.
Kapıdan çıktığımda hissetmiş gibi Barış'ın gözleri bana dönmüştü. Yüzünde yarım ağız bir gülümseme belirirken dikkatim dağıldı ve ayağım takılarak öne doğru sendeledim. Sesle bielikte sahadaki herkes bana döndüğünde Barış gülmemek için kendini zor tutuyordu.
"Kızım dikkat et, var sende bu aralar bir haller." Teknik direktörümüz Metin hoca beni uyardığında şirin olduğunu düşündüğüm bir gülümseme gönderdim.
"Geldi kadın jokerimiz." dedi Okan hoca bana bakarak. Derin bir nefes alıp başımı dikleştirdim. Joker unvanı bazen bire iltifat, bazen ise bir yük olabiliyordu. Kadroda eksik ya da sakatlık olduğunda her pozisyona adapte olmam bekleniyordu. Bu durum gurur verici olsa da bazen yorucu olabiliyordu. Beni en iyi anlayacak insan ise kuvvetle muhtemel Barış Alper'di.
"Yine seni oradan oraya koşturacağız, hazır mısın?" dedi Metin hoca. Sesi soru sorar gibi çıksada aslında bunun bir emir cümlesi olduğunu herkes biliyordu. "Hazırım hocam, hiç merak etmeyin." diyerek gülümsedim. Kendimden emin değilsem bile öyle gözükmeliydim. Gözlerimi etrafta gezdirdiğimde erkek futbolcular beni süzüyordu.
