အမှောင်နွံ(အပိုင်း-၄)

ညအိပ်ယာဝင်တဲ့အခါ အမကြီးတွေရှေ့ကိုယ်တုံးလုံးရေချိုးပြလိုက်ရတဲ့အဖြစ်က နေထွဋ်သာရဲ့ခေါင်းထဲပြန်ပေါ်လာလို့ လီးတောင်လာတယ်။ညအိပ်ဝတ်စုံက ချည်သားဝမ်းဆက်အပျော့စားမို့လို့ လီးကြီးကဘောင်းဘီကနေ အပြင်ကိုပေါက်ထွက်မတတ်တောင်နေတယ်။မနက်ကျောင်းစာ မေးပွဲရှိလို့ မထုဖြစ်ပဲမျိုသိပ်လိုက်ပြီး အိပ်လိုက်တယ်။
မိုးလင်းတော့ ကျောင်းစာမေးပွဲအတွက် စာနွှေးတယ်။ရေချိုးပြီး ကျောင်းဝတ်စုံလဲပြီး အောက်ခံဘစ် စဝတ်ကြည့်တယ်။ဂွေးစိမှာ ယားကျိကျိဖြစ်နေပေမယ့် လီးတောင်လာလို့ ဘစ်မပါရင် အရှက်ကွဲမှာမို့ဝတ်ခဲ့လိုက်တယ်။‌ သုံးရက်ဆက်တိုက် စက်ရုပ်လိုပဲစာကျက် စာမေးပွဲဖြေ ပြန်လာရင် စာမေးပွဲဖြေ စာကျက် ညရောက်ရင်အိပ်။ဒီလိုနဲ့ပဲ ငါးဘာသာဖြေခဲ့ပြီးခဲ့ပြီ။လူလည်း အိပ်ရေးတွေပျက်ပြီး နှုံးနေတာ။မနက်ပိုင်း ရူပဘာသာဖြေပြီးတော့  နောက်ရက်မနက်မှbio ဖြေမှာမို့ ဆရာမက ညနေကျောင်းစာသင်ချိန်ကိုပဲ bio/ecoကျက်ချိန် ပေးလိုက်တယ်။ နေထွဋ်သာလည်း bioကောင်းကောင်းမရသေးလို့ ဝမ်းသာသွားတယ်။ ကျောင်းအခန်း အုတ်နံရံကိုမီပြီးစာကျက်‌ နေလိုက်တယ်။ဒူး‌ ထောင်ပြီး သူ့သူငယ်ချင်းဘက်ကိုခြေထောက်ဆင်းထားတာ။မျက်လုံးမှိတ်ပြီးကျက် နေတုန်း ‌ပုဆိုးအတွင်းထဲက ပေါင်သားကို လက်တစ်ဖက်ကလာထိလိုက်လို့ မျက်စိဖွင့်ကြည့်တယ်။ သူ့သူငယ်ချင်းက  သူ့ဘစ်ပေါ်ကနေ ဘောကို မိမိရရဆုပ်ကိုင်ထားတာကို ခံလိုက်ရတယ်။‌ ကျောင်းသား၊ကျောင်းသူတွေက အားရပါးရ စာကျက်နေတုန်းမို့ သူတို့ကို ဘယ်သူမှသတိမထားမိဘူး။ပြည့်ဘုန်းလျှံက နေထွဋ်သာဒူးထောင်ပြီး စာကျက်နေတာ ပုဆိုးအောက်စလွတ်နေလို့ မနေနိုင်ပဲ ပုဆိုးအတွင်းကို နှိုက်လိုက်တာ။ဖြူ‌ ဖွေးပြီး သွယ်လျဖြောင့်စင်းနေတဲ့ နေထွဋ်သာရဲ့ပေါင်တံအတွင်းသားကို ကိုင်ချင်စိတ်ပေါက်သွားရာကနေ လီးကိုပါတက်နှိုက်နေတာ။
"Wow အကြီးကြီးပဲ"
သူ့နားတိုးတိုး‌ လေးကပ်ပြောပြီး လီးကို ညှစ်ကိုင်ထားတယ်။
"ဟာ ဟေ့ရောင်လွှတ် လွှတ် နာတယ်ဟ"
နေထွဋ်သာလွှတ်လို့ပြောပေမယ့် သူ့လီးကမထိတာကြာတဲ့အပြင် သူစိမ်းတစ်ယောက်ရဲ့လက်နဲ့ ပထမဆုံးထိတွေ့တာမို့ စ တောင်လာတယ်။ အဲ့တာကြောင့် သူ့သူငယ်ချင်းက သူသာယာနေတာကိုရိပ်မိသွားတယ်။
"လွှတ်သာပြောနေတာ မင်းလီးကတောင်နေတာ ငါ့လက်ထဲ ကျဉ်ပွေ့ကြီးလို ကြီးလာနေတယ်"
နေထွဋ်သာလည်း နာလာလို့ စိတ်မရှည်တော့ပဲ
"ဟာဒီကောင် လွှတ်ပါစို ယောက်ျားချင်း လီးစုပ်ပေးမလို့ လာကိုင်နေတာလား လွှတ်ဟ"
"ကြည့်စမ်းမိုက်ရိုင်းတဲ့ကောင်တွေ့မယ်"
ဘုန်းပြည့်လျှံက သူတို့ခုံအစွန်ဆုံးမှာထိုင်ပြီး စာကျက်နေတဲ့ လင်းသူရိန်ကို လက်တို့ပြလိုက်တယ်။သူတို့သုံး ယောက်က နောက်ဆုံးခုံမှာထိုင်တာ။ဘုန်းပြည့်လျှံက အလယ်ကနေ မတ်တပ်ရပ်ပြီး နေထွဋ်သာကို သူတို့နှစ်ယောက်အလယ်ကို ပို့လိုက်တယ်။ နံရံမီနေတဲ့ နေထွဋ်သာလည်း ‌သူ့နေရာဝင်လုသွားလို့ ကြောင်နေတုန်းမှာပဲ ဘုန်းပြည့်လျှံရဲ့ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းတာခံလိုက်ရတယ်။သူ့နောက်ရောက်သွားတဲ့ ဘုန်းပြည့်သျှံက သူ့လက်နှစ်ဖက်ကိုပါချုပ်ထားလိုက်ပြီး
"မိုက်ရိုင်းတဲ့သားကြီးကို အပိုးကျိုးအောင်ဆုံးမပေးရမယ် လင်းသူရိန် သူ့နို့ကိုညှစ်လိုက်"
"ဟေ့ရောင်တွေမလုပ်ကြနဲ့ တော်ကြတော့ဟ"
သူ‌ရုန်းပြီးပြန်ပြောပေမယ့် လင်းသူရိန်က သူ့ရှေ့ကနေ သူ့အကျီကြယ်သီး သုံးလုံးလောက်ဖြုတ်ပြီး နို့ဆူဆူလေးတွေကို ကြိတ်ချေညှစ်နေတယ်။ကျန်လက်တစ်ဖက်ကလည်း သူ့ဘောကို ဘစ်ပေါ်ကနေ အားရပါးရညှစ်ထားတယ်။
"အော်ရင် ရုန်းရင်ပိုနာမယ် သားကြီး ငြိမ်ငြိမ်နေနော် ညှစ်လိုက်လို့ ဘောတက်သွားမယ်"
နေထွဋ်သာလည်း ဘောညှစ်ခံထားရလို့ ဘာမှမလူးသာ မလွန့်သာဖြစ်နေရတယ်။နို့သီးခေါင်းတွေညှစ်ခံလိုက်ရတော့ အရသာတစ်မျိုးဖြစ်ပြီးလီးပိုတောင်လာတယ်။
"လီးကြီးကတောင်လာတယ်ဟ ကြည့်ကြည့်ရအောင် ဘယ်လောက်ကြီးလဲလို့"
နို့ညှစ်နေရာကနေ သူ့ပုဆိုးထဲကို လက်နှစ်ဘက်စလုံးသျှိုဝင်ပြီး ဘစ်ကိုဆွဲချွတ်တာကို ခံလိုက်ရတယ်။သူလည်း အတန်းထဲမှာဆိုတော့ လန့်ဖြန့်ပြီး အားကုန်ရုန်းတော့တယ်။လင်းသူရိန်က သူ့ဒေူးခေါင်းပေါ် ဖင်နဲ့တက်ထိုင်ပြီးဖိထားလိုက်တော့ လှုပ်မရတော့ဘူး။ ကျွတ်သွားတဲ့ လိမ်ကျစ်ကျစ်သူ့ဘစ်ကိုတော့ လင်းသူရိန်က သူ့ကျောပိုးအိတ်ထဲ ပြန်ထည့်ပေးလိုက်တယ်။သူ့ပုဆိုးခါးပုံစကိုဖြည်လိုက်တော့ မြွေဟော်ကြီးတစ်ကောင်ပါးပြင်းထောင်နေသလို အကြောကြီးတွေထောင်ထနေတဲ့ သူ့လီးညို တောင်တောင်ကြီးက ပြူးပြူးကြီးပေါ်လာတယ်။လီးထိပ်မှာ လရည်ကြည်တွေတောင်ထွက်နေပြီ။လင်းသူရိန်က ဖင်ကြွပြီး သူ့ပုဆိုး တစ်ကွင်းလုံးကိုဒူးခေါင်းကနေ ဆွဲချွတ်ဖို့ အောက်ကိုဆွဲချသွားတယ်။အဲ့အချိန်မှာပဲ အတန်းပိုင်က ဖြေပြီးသားဘာသာတွေရဲ့အမှတ်စာရင်းတွေပြောမယ်ဆိုပြီးဝင်လာလို့ လင်းသူရိန်ကိုတွန်းပြီး ခြေသလုံးထိရောက်နေတဲ့ပုဆိုးကို အမြန်ပြန်ဆွဲပြီး ဝတ်လိုက်ရတယ်။
အကျီကြယ်သီးတွေပြန်တပ်ပြီး အမှတ်စာရင်းကို နားထောင်နေလိုက်တယ်။သူတို့သုံးယောက်လုံး ဖြေပြီးသားဘာသာတွေ All Aရကြတယ်။ဆရာမက All Aရတဲ့သူတွေ အမှတ်အတိအကျသိချင်ရင်သူ့ဆီလာမေးဆိုတော့ မိန်းကလေးတွေကဆရာမနားမှာ သွားမေးနေရြလို့ စာသင်စတိတ်စင်မှာ အုံအုံကြွကြွဖြစ်နေတယ်။အဲ့အချိန်မှာပဲ ဘေးကနှစ်ယောက်က နေထွဋ်သာရဲ့ ဘစ်မဝတ်ထားတဲ့လီးကို ပုဆိုးပေါ်ကနေနှိုက်နေကြပြန်တယ်။နွေဋ်သာ အတန်းထဲမှာမို့ လန့်လည်းလန့်နေပေမယ့် သူများကလီးကိုနှိုက်ပေးနေတာကို ကြိုက်လည်းကြိုက်နေပြန်တယ်။ ဒါပေမယ့်အရသာတွေက အရမ်းတက်လာပြီး အတန်းထဲ မဖွယ်မရာတွေဖြစ်သွားနိုင်လို့
"ဟေ့ရောင်တွေဖယ်တော့ ဖယ်တော့ ငါအမှတ်စာရင်းသွားမေးအုံးမယ်"
ဆိုပြီး ခါးပုံစအရှည်ကြီးထုတ်ပြီး လီးတောင်ကြီးကိုဖုံးကာ အတန်းရှေ့ စတိတ်စင်နားထွက်လာခဲ့ရတယ်။
ဆရာမရဲ့စားပွဲက မိန်းကလေးတွေရှေ့မှာမို့ သူတို့ကြားထဲ နေရာဝင်လုရတယ်။စားပွဲကို လက်ထောက်ပြီးဖင်ကုန်းကာ အလှည့်ကျ အမှတ်စာရင်းရဖို့ စောင့်နေလိုက်တယ်။ဘစ်မပါတဲ့ တင်းရင်း ဝိုင်းစက်နေတဲ့သူ့ဖင်ကောက်ကြောင်းအလှကို ထိုင်နေတဲ့ သူ့သူငယ်ချင်းတွေက ငေးကြည့်ပြီး တိုးတိုး တိုးတိုး ပြောနေကြတယ်။ဘုန်းပြည့်လျှံနဲ့လင်းသူရိန်တို့လည်း မြင်လိုက်ရတဲ့မြင်ကွင်းကို ပိုလှသွားအောင် တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် မျက်စပစ်ကြရင်း ဆရာမနားအမှတ်တောင်းသလိုလိုပုံစံနဲ့ နေထွဋ်သာကို အရှက်ခွဲဖို့ ထွက်လာခဲ့ကြတယ်။နေထွဋ်သာရဲ့ ဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်ကနေ ပုဆိုးအောက်စကိုခအးထိအောင် ဆွဲမလိုက်ကြတယ်။ပြောင်တင်းဖြူစွတ်နေတဲ့ နေထွဋ်သာရဲ့ဖင်အလှကို တစ်တန်းလုံးဝါးကနဲအံ့ဩတကြီးမြင်လိုက်ကြရလို့ ရီသံတွေပါနောက်ဆက်တွဲထွက်လာတော့တယ်။နေထွဋ်သာရုန်းပေမယ့် ဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်နေပုဆိုးနဲ့ သူ့လက်တွေကိုချုပ်ထားသလိုဖြစ်နေလို့ ဖင်ပြောင်ကြီးအလှပြသလိုဖြစ်နေတယ်။သူရုန်းတော့ သူ့လီးတန်းလန်း လှုပ်ရမ်းနေတာကိုလည်း တစ်ပိုင်းတစ်စမြင်နေကြရတယ်။ဆရာမက ရီသံတွေထွက်နေလို့ သူ့ခုံကနေ စိတ်စင်ပေါ်တက်လာမှ လင်းသူရိန်နဲ့ဘုန်းပြည့်သျှံတို့ ပုဆိုးလွှတ်ချလိုက်တယ်။
"ဟဲ့ ဘာလို့ဆူညံပွက်လောရိုက်နေကြတာလဲ တော်တော့ နင်တို့လည်းသွားကြတော့ ဘာသာစုံသိပြီးနောက်မှအမှတ်ပြန်ပြောမယ် အားလုံးကိုယ့်နေရာကိုယ်ထိုင် စာပြန်ကျက်ကြတော့ သွားကြ"
ဆရာမကမသိလိုက်ပေမယ့် နေထွဋ်သာကတော့ အရှက်အကွဲကြီးကွဲပြီး ဇောချွေးတွေပါပြန်လာတယ်။ကျန်တဲ့အချိန်‌ တွေမှာ ဆရာမရှိနေလို့ ဘေးကနှစ်ကောင် ဘာမှမလုပ်ကြတော့ပေမယ့်စာကျက်တာစာထဲစိတ်မရောက်တော့ပဲ အိမ်ပြန်ရောက်လာခဲ့တယ်။
အိမ်ပြန်ရောက်လာတော့လည်း နေ့လည်က အရှက်ကွဲတာစိတ်ရောက်နေပြန်တယ်။ precum‌တွေက လီးထိပ်ကစိမ့်ကျနေလို့ ၅ရက်တိတိအောင်အောင်မြင်မြင်ဖြေပြီး တစ်ရက်ပဲကျန်တဲ့ညမှာ စိတ်တွေထဖောက်လာတာ မထိန်းနိုင်ဘူး။bioဖြေဖို့ပဲကျန်တော့တာကို လီးကစာကျက်နေရင်း ထ ထ တောင်နေတယ်။ညအိပ်ဘောင်းဘီကို ပေါင်လည်ထိချွတ်ထားရင်း လီးတောင်တာကိုမထုပဲထိန်းထားပေမယ့်မရတော့ဘူး။အိပ်ခါနားနီးမနေနိုင်လို့ မှန်ရှေ့သွားပြီး ဖင်တုံးလုံးချွတ်ထုပြီး လရေပန်းထွက်တာကိုပါphone camera  နဲ့ videoမှတ်တမ်းတင်ထားလိုက်တော့တယ်။