ព្រឹកថ្ងៃថ្មីក៏ឈានមកដល់
ងាកមកមើលJimin ភ្ញាក់ពីគេងនៅម៉ោង 7 ព្រឹក ព្រោះវាជាទម្លាប់របស់គាត់ ក្នុងការក្រោកពីព្រលឹម។ ទម្លាប់មិនអាចផ្លាស់ប្តូរបានក្នុងពេល តែមួយ។ ទោះបីជាគាត់បានឈប់រៀននៅមហាវិទ្យាល័យដើម្បី មើលថែឪពុករបស់គាត់ក៏ដោយ ទំលាប់របស់គាត់ក្នុងការក្រោកពី ព្រលឹមចូលមហាវិទ្យាល័យនៅតែដដែល។ គាត់ដើរទៅបន្ទប់ទឹក យឺតៗ ពេលដែលរួចរាល់ គាត់ក៏សម្រេចចិត្តចេញពីបន្ទប់។
ពេលបើកទ្វារបន្ទប់ភ្លាមអូមេហ្កាតូចក៏ទទួលបានក្លិន អាហាយ៉ាងឆ្ងុយហើរកាត់ច្រមុះ។ អូមេហ្កាបាន ចុះទៅជាន់ក្រោម ហើយបានឃើញអាល់ហ្វាធំកំពុងចម្អិន អាហារពេលព្រឹក។
អាល់ហ្វាបានសម្លឹងមើលអូមេហ្កា "អូ! ភ្ញាក់ហើយឬ? អរុណសួស្តី។ ខ្ញុំទើបតែធ្វើអាហារពេលព្រឹកសម្រាប់យើងទាំងពីររួចរាល់ ហើយ។ អូនចូលមកញាំជាមួយគ្នា" អាល់ហ្វាបាននិយាយដោយរីករាយ។
"អរុណសួស្តី ថ្ងៃនេះបងហាក់ដូចជាសប្បាយចិត្ត។ មានរឿងអ្វី?" អូមេហ្គាសួរដោយសុភាព។
"ប្អូនថ្លៃ និងប្អូនប្រុសរបស់បងមានទម្ងន់កាលពីយប់មិញ" អាល់ហ្វានិយាយដោយស្នាមញញឹមយ៉ាងរីករាយ អូមេហ្គាក៏ញញឹមដែរ។
"សូមអបអរសាទរ" អូមេហ្គាបានឆ្លើយតបដែលគាត់ទទួលបាន ស្នាមញញឹមមួយទៀតពីអាល់ហ្វា
"និយាយអញ្ចឹង ហេតុអ្វីបានជាអូនក្រោកពីព្រលឹមម្ល៉េះ វា ទើបតែម៉ោង 7 ព្រឹក" អាល់ហ្វាសួរ។
"មែនហើយ ទម្លាប់របស់អូនដែលច្រឡំស្មានថាត្រូវទៅថ្នាក់រៀន ពេលព្រឹករបស់អូនធ្លាប់ទៅម៉ោង 8 ព្រឹក ដូច្នេះទើបធ្លាប់ ភ្ញាក់នៅម៉ោង 7 ព្រឹកគិតថារាងកាយរបស់អូននៅតែ ប្រើទម្លាប់នោះ។" Omega ពន្យល់។
អាល់ហ្វាបានបន្លឺសំឡេងជាការឆ្លើយតប ហើយពួកគេបាន ចាប់ផ្តើមញ៉ាំអាហាររបស់ពួកគេ។ Jimin គិតថាវាជាស៊ុត និង bacon ល្អបំផុតដែលគាត់ធ្លាប់ញាំ។ omegaបានលួចក្រឡេកមើល អាល់ហ្វា យ៉ាងយូ
មួយសន្ទុះក្រោយមក Alpha បានសួរថា "Jimin តើអូននឹង ពិចារណាបន្តការសិក្សារបស់អូនទេ?" Jimin ភ្ញាក់ផ្អើល។
