AYLARDAN KASIM +18 (GAY)

35

  Yemekten sonra ben koltukta otururken Gökhan da göğsüme uzanmıştı.

"Ne düşünüyorsun?"

"Tatsız şeyler."

"Ne gibi?"

Kolunu belime sardı.

"Türkiye de yaşıyoruz."

"Bunun neresi tatsız?"

"Öyle değil. Ülkede Eşcinsellere nasıl bakıldığını görüyorsun. Asla evlilik yasallaşmayacak. Farklı bir ülkede evlenelim desem bile baban..."

"Bu bizim hayatımız. Kararı devlete veya babama bırakmayacağız."

"İleride ayrı düşersek."

Elimi Gökhan'ın saçında gezdirirken bir öpücük kondurdum.

Öperken güzel kokusunu içime çektim.
"Böyle şeyleri düşünme."

"Dünyanın bile bir sonu var Kerem. Ya ölüm ayıracak ya da şartlar."

"Neden bir anda depresyona bağladın ki?"

"Bir anda değil. Uzun zamandır düşünüyorum. Seni bilemem fakat ben seni çok seviyorum."

Aklıma personel odasındaki fotoğraf geldi.

"Keşke kadın olsaydım. Bu sayede birlikte sorunsuz bir hayat yaşardık."

"Yaşamazdık."

"Nedenmiş?"

"Çünkü ben gayim."

Sesli bir kahkaha attı.

"Lise yıllarında itiraf etmeye çekinirdin."
Bir anda tekrar durgunlaştı.

"Ben ölürsem..."

"Sakın devamını getirme."

"İçimde öyle bir his var. Sen şerefsizsin uzun yaşayacaksın. Ama ben..."

"Müneccim boku mu yedin? Nasıl böyle eminsin?"

"Değilim. Sadece varsayım yapıyorum."

Ortamda garip bir hava vardı. İlk defa Gökhan'ı bu kadar çok düşünceli görüyordum.

"Anlaşılan bu konuşmayı yapacağız."
"Kesinlikle."

"Öyleyse ben alkol getireyim."
"Gerek yok."

Kalkmak için hareket edeceğim sırada belime daha sert sarıldı.
"Böyle kalalım."

"Pekala."

Koltuğa uzandım. O da göğsüme uzandı. Bir ayağı bacağıklarımın üzerinde duruyordu. Sağ elimle saçını okşarken sol elimde bacağında duruyordu.

"Eğer ben ölürsem çok ağlama."

"Arkandan gelirim merak etme."

"Saçmalama. Sen yaşayacaksın. Yapmak isteyip yapamadığımız şeyleri yap."

"Sensiz ne önemi var?"

"Fiziken yanında olmasam da kalbinde yaşamaya devam edeceğim sonuçta."

"Haklısın."

"Liseden beri tanışıyoruz fakat beni tanımıyorsun."

Biraz düşündü.

"En sevdiğim renk kahverengi, sevdiğim tek çiçek türü Nergis, gitmeyi istediğim yer Kanada. Pamuk şekerini seviyorum..."

"Yeter bu kadar saçmalık."

Çok kötü hissediyordum.

"Ölürsen seni affetmem. Bana bu acıyı yaşatmaya hakkın yok."

"En sevdiğim şarkı, Yüreğimden tut."

"Gökhan yeter."

"Bir filmde görmüştüm. Adam sevdiği kadının cenazesinde en sevdiği şarkıyı çalıyordu."

"Gök..."

Dudağıma sert bir öpücük kondurdu.

"Lütfen izin ver içimi dökeyim. Bugünden sonra söz bir daha asla bahsetmeyeceğim bunlardan."

Kafamı sallamakla yetindim.

"Annem ve babamı kaybettikten sonra akrabadan kimseyle görüşmedim. Eşcinsel olduğumu öğrendiklerinde zaten sırtlarını döndüler bana. Büyük ihtimalle cenazemde senden başka kimse olmaz."

Biraz yutkundu. Zorlanıyordu.

"Benim cenazemde en sevdiğim şarkıyı çalar mısın?"

"Peki."

"Her zaman bir oğlum olsun isterdim. Bıcır bıcır konuşup haylaz olacak. Adı Kuzey olacak."

"Neden Kuzey?"

"Hayatım boyunca yalnızdım ben. Gökyüzünde Kuzey yıldızı beni her zaman dinlerdi. Benim için arkadaş gibiydi. Oğlum da benim arkadaşım olsun istiyorum."

"Kız çocuğu istemez misin?"

"Kız babası olmak sana çok yakışır. Bilmiyorum hiç kız babası olduğumu hayal etmedim."

"Kızımız olursa adını ben koyacağım öyleyse."

"Kızımız."

Gülümsedi.

"İkimizin erkek olduğunu unutuyorsun."

"Evlatlık alırız."

"Olabilir. Fakat atladığın bir şey var."

"Nedir?"

"Hiçbir sevgi evi gaylere çocuk vermez."

"Bir yolunu buluruz."

"İleri zamanlarda olabilir."

"Dünyanın yükünü yazsalar payıma
Dost düşman bir olup çıksa da yoluma
Vazgeçmem senden yine de
Ben aşkla yürürüm ateşe
Yeter ki sen ellerimden tut."

Gökhan kahkaha atmaya başladı.

"En sevdiğim şarkıyı senin ağzından dinlemek çok hoş fakat sesin çok kötü."

"Sadece sesi güzel olanlar mı şarkı söyleyebilir?"

"Yok yok söyle sen. Çok hoşuma gitti."

"Öyleyse çocuğumuzun temelini atalım mı?"

"Yine mi azdın sen?"

"Her zaman azgınım ben."

Belime doladığı kollarını çekip hızlıca ayağa kalktı.

"Yakalarsan sikersin."

Koşarak odadan çıktı.

Yüzüme ibne gülümsemesi takındım.

"Bir aslana meydan okudun minik ceylan."