ဒီနေ့ကငါတို့ရဲ့ 2 Year anniversary !
ရေချိုးခန်းထဲကထွက်လာတုန်း မှန်ရှေ့ရှိုးထုတ်နေသည့်ချစ်ရသူကြောင့် မျက်မှောင်တော့ အနည်းငယ်ကျုံ့မိသည်...ဒီနေ့ anniကိုမေ့နေတာလား?
"အချစ် ဒီနေ့သွားစရာရှိလို့လား"
ခပ်မိုက်မိုက်ဒီဇိုင်းပုံစံဖြင့်ဆင်ထားသော Fourth အနားသို့ကပ်လိုက်ရင်း ခါးသွယ်သွယ်လေးကိုဖက်လျက် ပုခုံးပေါ်မေးတင်ကာ ပြောတော့ ခေါင်းငြိမ့်ပြ၏။
"ခဏပါဘဲ မကြာဘူး သူငယ်ချင်းဆီ"
ဆံပင်ကိုခပ်ဖွဖွပုတ်ရင်းဆိုတော့ အပြုံးဖြင့်သာ..
"ကိုယ်လိုက်ပို့ပေးဖို့လိုသေးလား"
သူ့အပြောကိုသဘောမတူဟန် ခေါင်းခါပြရင်း ဖက်တွယ်ထားသည့်လက်နှစ်ဖက်အားဖြုတ်ချလိုက်ကာ...
"အချစ်ဘာသာသွားနိုင်တယ် အိမ်မှာလိမ်လိမ်မာမာနေနော် ကိုကို"
အသက်မရှိတဲ့အပြုံးပန်းတစ်ခုနဲ့အတူလှည့်ကာပြောလျက် ကားသော့ဆွဲ၍ အပြင်ဘက်သို့ထွက်သွားခဲ့သည်။တစ်ကယ်ဘဲလား...မနေ့ကအတန်တန်အထပ်ထပ်ပြောခဲ့တာတာင်မှ...ထပ်ပြီးထားသွားခဲ့ပြန်တာဘဲ...
'ဟူး~'
Fourth ကအခုနောက်ပိုင်းအရမ်းပြောင်းလဲလာသည်...စတွဲတုန်းကလိုမျိုး ခံစားချက်မရှိတော့သလို ဆက်ဆံပုံတွေကလဲ တစ်နေ့တစ်ခြားအေးစက်လာသယောင်...မကြိုက်ပါ ဒီအခြေအနေကြီးကသူတို့ကိုပိုလို့များဝေးကွာသွားစေတာလား..
တစ်ခါက သူ့အပေါ်ကပ်ချွဲနေတတ်တဲ့ကြောင်ပေါက်လိုကလေးလေးဟာ အခုပုံစံနဲ့အရမ်းကိုခြားနားလို့နေသည်....အချိန်တွေကြာလို့များအချစ်ပေါ့သွားတာလား မပြောတတ်ပေမဲ့ သူ့အပေါ်အေးစက်သွားတာတော့လအနည်းငယ်လောက်ရှိပြီ..
ဖြစ်နိုင်ရင်အရင်ကသူ့ရဲ့ဆိုင်သူလေးကို ပြန်တော့ဖြင့်ခေါ်ချင်မိပါရဲ့လေ...
သက်ပြင်းခပ်ရဲ့ရဲ့မှုတ်ထုတ်လိုက်ရင်း စားပွဲပေါ်တွင်ရှိနေသော ခြောက်ကပ်လှသည့် နေ့လယ်စာပန်းကန်လေးတစ်ချပ်ကိုကြည့်ကာ ခေါင်းခါလိုက်မိသည်....အထီးကျန်လိုက်တာ!
