දවල්ට කෑම හදලා ජූඩ් අන්කල් ආකාශ්ටයි තෙව්ටයි කෑම මේසෙට එන්න කියල කිව්වා. සිතෙව් කෑම මේසෙට ආවත් වැඩි කතාවක් නෑ
"සර් මොනා හරි ඕන්නම් අරන් කන්න ලැජ්ජා නැතුව"
"හරි අන්කල් සර් කියන්න එපා මටත් පුතා කියන්න ආකාශ්ට වගේ"
"හරි පුතේ...පුතා වැඩිය කතා නෑ නේද මොනාද ඔච්චර කල්පනා කරේ"
"ඒක තමා ජූඩ් අන්කල් මාත් බැලුවෙ මොනා හරි අවුලක්නම් කියන්න සිතෙව් ඔයා මගෙ යාලුවනෙ"
"නෑ අන්කල් ඩැඩීට මන් ගැන හොයන්නවත් වෙලාවක් නෑ එයා විතරනෙ මට ඉන්නෙත් එයා ඔම්මවත් අතෑරියනෙ ඩැඩීට එයාගෙ බිස්නස් විතරයි ලොකු"
"ඔහොම තමා සිතෙව් හිතන්න එපා ඕව ගැන මගෙ ඩැඩිත් එහෙම තමා කිසි වෙනසක් නෑ අපි ගැන ගානක් නෑ එයාලට මට පොඩි කාලෙ ඉදන් හිටියෙ ජූඩ් අන්කල් විතරයි"
"ම්ම්ම්ම්"
"අයියෝ පුතාල ඕව හිතන්න එපා ඔය වයසට ෆන් එකේ ඉන්න ඕනෙ කොල්ලො නේහ්"
ජූඩ් එහෙම කියල සිතෙව් , ආකාශ් ඉදගෙන හිටපු පුටු දෙක මැද්දට ගිහින් හිටගෙන එයාලගෙ ඔලු අත ගෑවා
"ඔය දෙන්න දැන් තනි වෙලා නෑනෙ සිතෙව්ට මමයි ආකාශ් පුතයි ඉන්නව ආකාශ්ට මමයි සිතෙව් පුතයි ඉන්නව හරි සරලයි"
"ඔයාටත් අපි දෙන්නව ඉන්නව එහෙම නේද සිතෙව්"
"ඔව්"
"අප්පෝ මෙන්න උර්තල් වෙනව කන්න කන්න දෙන්නම"
"ජූඩ් අන්කල් වයසට ගියත් කොල්ල වගේ නේහ් ඉන්නෙ"
"වයසට ගියත් සිතෙව් පුතා ආතල් එකේ ඉන්න ඕනෙ"
"ඔව් ඔව් අන්කල්"
තුන්දෙනාම කතාවක් දාගෙනම කෑම කෑවා.කාල ඉවර වෙලා සිතෙව් , ආකාශ් දෙන්නා දෙවනි තට්ටුවට ගියා සිතෙව් ඉන්නෙත් දෙවෙනි තට්ටුවෙ
__________________________________________
"සිතෙව් මම එන්නද..."
"එන්න......"
"මොකෝ වෙන්නෙ ඉතිම්"
"මුකුත් නෑ අඩේ කම්මැලියි"
YOU ARE READING
අදුරු පියාපත් 🖤🪶
Horrorකවදාවත් නොසිතූ පරිදි හමු වූ නමුත් රැක ගැනීමට නොහැකි වූ ප්‍රේමයක්
