𝗨𝗡𝗛𝗢𝗟𝗬 𝗕𝗥𝗢𝗧𝗛𝗘𝗥'𝗦 (𝗥𝟭𝟴+)

<Chapter 6>

Kinabukasan ng maaga eh.. Nagmamadali ako maligo at kumain kasi jusko late nalate nako sa school, hindi manlang ako ginising ng dalawang yun.

Binilisan ko nalang ang pag-galaw ko pinatay kona mga ilaw at nakasasak para walang koryente masasayang dahil walang tao.

Dali-dali ako lumabas at sinarado na ang pintuan ng tumakbo nako.

Hindi naman malayo ung school pero nag-aalala ako dahil ung first subject eh napaka sungit at sobrang strict.

Nang nandun nako napatingin nalang ako handang handa na mapagalitan pero.. Gosh salamat nalang wala pa si sir.

Agad nakong umupo sa upuan ko at tumingin kay Antonio galit na galit.

"Hoy, bakit hindi mo manlang ako ginising??"

"May cellphone ka, bakit hindi ka napa alarm?"

"Lowbat, duh. Kahit na basta dapat ginising moko dahil may pasok Antonio."

"Tsk, wala akong pake."

Saad niya sakin ng magsasalita nako narinig ko nalang si austin sa tabi ni Antonio.

"Umayos na nga kayo, at mag review."

"Bakit?"

"May quiz."

"LUH.. POTIK NAYAN."

... Hasyt, kapagod makinig sa math. Tumingin ako kila Antonio nang makita ko si austin na naka yuko sa lamesa niya, siguro napagod.

As I keep listening to the professor bigla nalang ako naka rinig ng.. Ungól?

Hindi ko alam kung tama ba ung narinig ko pero pinabayaan ko nalang baka nagkamali lang ako narinig.

Hours passed at salamat pwede na umuwi, naglalakad kami nila austin at Antonio para sabay umuwi nang bilang napahinto kami sa nakita namin.

Antonio: ... Heh, who's the lose would buy for a food.

Austin: game.

Kai: geh.

Ang laro pala nun ay piko, tanda tanda kopa nadapa ako nun haha. Ilang oras na nakalipas eh.. Walang na lalo.

Austin: ano yun?? Bakit ganun na?

Kai: hindi na kasi tayo naglalaro nun, tsaka matagal na.

Antonio: hoy, na lalo kaya ako.

Kai: hindi ah, talo ka kitang kita namin.

Aaway na sana maki nang bigla narinig si tita Zaira.

Zaira: austin, Antonio at Kai? Ano ginagawa nyo, bakit hindi pa kayo naka uwi?

Austin: ah! Tita, musta napo?

Zaira: ok lang naman, kayong mga bata kayo kung ano-ano ginagawa nyo.

Us: sorry po ta.

Zaira: dibale na, tara at sumabay nalang kayo sakin.

Sobrang tuwa namin nun kasi pag si tita zaira lilibre niya kasi kami, swerte no? Kami pa.

Dali-dali kami kinuha mga bag namin at sinundan si tita.

"San po si tito?"

"Nagtratrabaho"

"Si Ian po?"

"Nasa bahay na, gusto niya nga kayo makita eh."

"Pwede naman po kami pumunta kasi wala po sila mama."

"Ganun ba? Oh sige."

Kitang kita ang saya sa mata ni tita at excited nako makita si Ian, ilang taon na kami hindi nagkikita dahil nagiging busy na kami.