Weight Of Litterateur (JournalEAST Series #1)

Prologue

Prologue

I just opened my phone earlier and one post caught my attention; journalism.

I wanna join but i’m not confident about my skills. Too many questions bombarded my head because of it. I’m excited and anxious at the same time.

Grabe, Lord, makakapasok kaya ako if ever mag-submit ako?

“Babae, grabe alam mo ba nagbigay ng form teacher natin regarding Journalism Filipino category?” ani Hyacinth—isa sa kaklase ko ngayong grade 8.

“Totoo? Sana bigyan tayo ng form, Ate. Gusto ko mag-try kahit medyo kabado ako.” i told her as i keep fixing my things and clean my table.

Naglalaro lang siya ng cellphone bago muli akong balingan at sabihan na, “Gusto mo puntahan na natin si Ma’am? Hingi tayo para makapagpasa ka na agad ng entry mo para sa journ.”

Napatigil ako sa aking ginagawa at tumitig sa may bintana bago dahan-dahan na umupo at humarap kay Hyacinth.

Pero masyado akong kabado kaya sinubsob ko muna ang sarili sa aking lamesa. Ganito kami palagi kapag hinihintay ang pinaka huli naming subject. Kung puwede nga lang huwag na pasukan kaso grade conscious ako.

Tatlong katok.

Napalingon ako sa taong lumikha ng katok na ’yun at tinititigan. Matangkad, maputi at chinito. Mas mukha pa siyang grade 9 kung hindi mo made-determine ang id lace na meron siya. It’s green. Every grade level may id iba’t-ibang kulang ang lace at id card.

Green for grade 7. Blue for grade 8. Red for grade 9 and; Yellow for grade 10.

He’s 7th grader, hinanap niya ang classmate ko. Ikinibit balikat ko nalang ang tagpong iyong at naglaro nalang sa cellphone ko.

Dumating din naman si Ma’am pagkatapos nu’n at nag-klase agad.

“Kingina ang boring talaga ng subject ni aber.” saad naman ni Miro.

“Kuya bunganga mo, baka may makarinig.” pero ikinibit balikat niya lamang ang sinabi ko at nag pokus sa harapan muli.

Hanggang sa matapos ang klase, pansin na sa mga mukha nila ang ka-buryohan at kawalang gana sa loob ng klase. Tumayo ako at umunat bago lumapit kay Ate Hyacinth.

“Ate, tara sa filipino faculty, hingi tayo copy ng form.” Tumango ito at naunang lumabas mula sa silid na kinalalagyan namin.

Habang naglalakad kami napaisip ako kung bakit may grade 7 pa, eh ang schedule nila ay umaga pero iwinaglit ko nalang iyong sa aking isipan ng makita ko ang sarili sa labas ng Filipino Faculty. Nahihiya ako pero i need to calm.

Kumatok na si Ate at hinanap si Ma’am para humingi ng form, lumingon naman ang isang teacher nang tawagin ito ni Ma’am. “Sir Rod, may form ka pa ba d’yan para sa journ? Humihingi mga 'to.” turo pa sa’min ni Ma’am.

Tumango naman si Sir at kumuha ng papel sa drawer niya bagi iabot sa amin.

“Hintayin ko entry mo, beh, Goodluck sa’yo!” masayang saad pa ng lalaki at umupo na muli sa kanyang upuan.

Napangiti ako sa napakagiliw na turan nito.

Nagpaalam na kami at lumabas sa pintuan, habang naglalakad napangiti ako sa layout ng form. Sobrang neat pero hindi masakit sa mata at hindi boring. Halatang pinag-isipan.

May nakasalubong akong mga grade 10 student, ’yung iba may mag-isang naglalakad, may kasabay o abala sa mga devices nila.

Typical na araw lang ’to pero ang dami kong nakikita sa palgid ko, mga bagong mukha, mga bagong tao at boses.

May dalawang linggo pa bago ang last submission, ayusin ko muna mga paperwork ko bago ko gawin ang entry ko.

September 30, 2024

Makakapasok ako sa editorial board ng school paper. I’ll make sure that! Fighting!

I know, whatever happens in future i need to accept it. Pero will do my best for being part of journ in our campus.

This is it! Fighting!