Lavinya

Işıkları söndürseler bile

Abimin yaptığı pis işler yıllar sonra benim başıma kalmıştı. Bu,okulu bile açıktan okumama sebebiyet
verecek derecede ciddi ve iğrenç bişeydi. Bari yanımda olsaydı, ozaman daha az kızabilirdim beni bir başıma yalnız bırakmasaydı ozaman hiçbirşeyi kafama takmama gerek kalmazdı diye düşünerek avuttum kendimi hep. Ama artık çok zor geliyor, ben onun için değil okulumu tüm hayatımı bırakmaya razıyken, abim korkaklığı yüzünden beni bırakmıştı. beni beni kardeşini.. tek ailesini.. ah be abi, vardır bir nedeni diyordum hep ama insanın kardeşini bırakması için nasıl bir nedeni olabilir ki? Bana bıraktığı dosyadan ve içinde yazan isimlerden, verilen talimatlar hariç hiçbirşey yok ondan geriye kalan..

Abimin verdiği talimatlarla, zamanında çalıştığı o pis insanların evlerinden gerekli dosyaları CD leri ve belgeleri topluyordum.. bunu neden yaptığımı bilmeyerek sebebini bilmeyerek yapıyordum. Bildiğim tek şey ailemizi bulabilmemiz içindi bunların hepsi.. ama bana çok saçma geliyordu bütün bunlar, buna rağmen Neden yapıyordum? Abim için. Benim bu dünyada ondan başka kimsem yok. Gittiği gece bıraktığı notta sadece "eğer ki talimatlara uymazsan beni öldü bil Aksa." Yazması. Başka hiçbirşey yok, nerde? Kiminle? Naptıda bu konuma geldik?.. ama benim için en önemli soru, abim iyi mi? Şuan hayatta mı? O beni bırakamaz..

İç sesim geldi yine sonra..
bıraktı bıraktı Aksa.. ama sen o olmamasına rağmen onu bırakamadın 1 seneden beri bu pis işleri bırakamadın.
Aldığım CD lerden, belgelerden, dosyalardan hiçbirine bakmıyordum, umrumda bile değildi. sadece abimin dediklerine uyuyordum. İçlerinde ne olduğu umrumda bile olmamıştı çünkü meraklansamda şu ses hep beni durdurdu. "Talimatlara uymazsan beni öldü bil Aksa." Sen gelene kadar yapıcam herşeyi abi, inan ki herşeyi yapıcam.

Yine o gece ve yine başlıyorum. Filmlerde ki o aptal hırsızlardan farkım olmayan tarzımla yine evden çıkmak için hazırlandım. Eski Aksa bu hallerimi görse delirdiğimi falan düşünürdü herhalde.. ne komik ama dimi? siyah maske,siyah şapka,siyah botlar,siyah eldivenler baştan aşağı ben.. baştan aşağı benim hayatım bu. Tek bir renk benim hayatımı yansıtabilirdi, oda elbetteki siyah olurdu. Neyse sanki 1 senedir aynı haltı yapmıyormuşum gibi bu düşüncelerden çıkmam lazım artık, abimin verdiği listede 29 mafya vardı, bunların her biriyle çalışmış, hatta canım abim sadece çalışmakla kalmamış 29 adamıda dolandırmış.. bunun yüzsüzlüğü yetmiyormuş gibi adamların evinden ne olduğu belirsiz evrakları çalıyorum bende öz kardeşi olarak.. abim yanımda bu işleri yaparken hırsızlık yapmandan hoşlanmıyorum derdim hep, oda sen anlamazsın bu hırsızlık değil, hakkımız olanı alma, sen daha bişeyleri idrak edemeyecek yaştayken bile ben ajanlık yapardım diyordu.. Allahım ya ne büyük marifet, ben "hırsızlık" olarak adlandırmaya devam edicem çünkü öyle işte..

şimdiye sadece 11 adamın evine girebildim hepsinde de başarılıydım tabiki profesyonel hırsız olarak adımı tarihe damgalayabilir miyiz lütfen? Kendi kendime evin içinde ruh hastası gibi gülerken gördüğüm ismin neden bu kadar önemli olduğunu soruguluyordum. "Asrın Soykan".. abimin yazdığı bu 29 isimde altı çizili ve büyük harflerle yazılmış tek isimdi. Sıra ona gelmişti, bu gece onun malikanesine giriş yapacaktım. "Bu siktiğimin adamı kesin en çok dolandırdığı kişi o yüzden belirtmiş zeki abim" durduğum yerde homurdanırken saatin 2'ye geldiğini gördüm artık çıkmalıydım.

Şuana kadar girdiğim evlerin hiçbirinde bir sıkıntı yaşamamıştım çünkü abim herşeyi detaylı detaylı açıklamış notlarında açıklamış, yıllardır onunla beraber çalışan adamlarıda bana içerdeyken yardım etmişti. ama Asrın Soykan için aynı şey geçerli değildi ne yazık ki.. Asrın Soykanın evinin içinde 5-6 tane adamı falan yoktu, sadece güvendiği yaşlı bir güvenlik vardı evin dışında kalan, bu beni korkutmuştu. Yapacağım en ufak bir hatada hapisi boylamayı geçin beni ikiye ayırmaları an meselesi olurdu. Ve dosyada belirttiği en büyük şeylerden biride manipüle edici bir adam olmasaydı. Ama korkum yoktu, çünkü benim kaybedecek bir şeyim yoktu.