Los nas połączył

Prolog

W końcu miał nadejść dzień moich jedenastych urodzin. Bardzo się cieszyłam z tego powodu, ponieważ tak jakby zaczynał się mój nowy etap w życiu. Moja mama zaprosiła naszych najbliższych, jednak mi nie pozwoliła zaprosić ani jednej koleżanki ze szkoły. Nie rozumiałam tego ale bałam się jej sprzeciwić, bo nie raz to się kończyło tym, że mama dawała mi szlaban, zabierała telefon i przypalała moje plecy papierosem . Raz nawet włożyła moją rękę do pieca, żeby sprawdzić czy aby napewno jestem prawdziwa. Na szczęście w odpowiednim momencie wyciągnęłam tą rękę i ostatecznie nic się nie stało oprócz tego że bolała mnie ręka.

Nadszedł czas, aby otworzyć prezenty, które dostałam od moich bliskich ,ponieważ oni już wyszli.
Od mojej cioci i wujka dostałam piękny srebrny naszyjnik z zawieszką w kształcie motyla . Od babci dostałam drobną bransoletkę z kolorowymi kwiatuszkami. Od dziadka dostałam piękny bukiet bzu i konwalii oraz prześlicznego misia , który trzymał serduszko z napisem "kocham cię". Nadszedł czas na ostatni prezent. Od mojej mamy.
Nie ukrywam, stresowałam się otworzeniem tego, ponieważ np. rok temu mama dała mi gorset wyszczuplające oraz zestaw do ćwiczeń. Przypomnę, że to dostałam na 10 urodziny. DZIESIĄTE. No , ale cóż jeśli uważała to że słuszne, zrozumiem to. Jednak nie uważam że jestem bardzo gruba . Nie jestem jednak też bardzo chuda. A chciałabym być. Zaczęłam otwierać pakunek od mamy. Był dość ciężko,ale nie domyślałam się co to może być. Gdy jednak tylko to otworzyłam w moich oczach pojawiły się łzy.
Mama dała mi wagę. Pieprzoną wagę.
Zobaczyłam, że do niej jest przyklejona jakaś karteczka. Gdy przeczytałam napis na niej popłakałam się jeszcze bardziej.
"Abyś wiedziała ile powinnaś ważyć oraz do ważenia przed posiłkiem i po.
Sto lat" . Miałam tylko 11 lat, a moja własna matka robiła coś takiego . Postanowiłam od tego czasu, przestać podporządkowywać się mojej mamie.