Gözlerimden bir damla yaş düşerken ben halen peşimden sürüklediğim kırmızı bavulumla hiç bilmediğim, birbirinin tıpatıp aynısı olan sokaklarda yürüyordum. Gidecek bir yerim yoktu. Kalbim paramparçaydı. Bomboştum. Oysa bundan bir gün önceye kadar ne mutluydum. Mutluyduk. Birlikte sabahlara kadar görüntülü konuşur, ardından birlikte sahilde bulup simit yiyerek kahvaltımızı yapardık. Akşamları içmeye giderdik. Biz, bizdik. Severdik birbirimizi. Delicesine. Ya da sadece ben... Dün hayatımın kazığına yedim ve cebimdeki son parayla İstanbul'a geldim. Bir kadın için sevdiğini başka bir kadınla aynı yatağın içinde basmak yıkıcı oluyor. Tüm dünya birden başına yıkılıyor fakat ölmüyorsun. O enkazda her gün daha da acı çekerek nefes almaya devam ediyorsun. İşte ben de bu durumdaydım. Aldatılmış bir kadınla karşılaşırsanız eğer siz de yıkılın, zira ancak yıkılmışsanız anlarsınız onu.
Derin bir nefes alarak gözlerimdeki yaşı sildim. Ben buraya yeni bir başlangıç yapmaya gelmiştim. Ağlamaya değil.
Sonunda yoruldum ve yolun kenarındaki kaldırıma oturdum. Gerçekten ben bu saatte ne yapacaktım burada? Pansiyon da bulamamıştım! Üstelik donuyordum ve feci halde acıkmıştım. Sıkıntıyla kafamı kaldırdım ve kaldırmamla karşımda duran incir ağacıyla yüz yüze geldim. Hayat sonunda bana gülümsemişti. İncir şu hayatta en çok sevdiğim şeydi. Sabahtan akşama kadar durmadan incir yiyebilirdim.
Yerimden sevinçle kalktım ve incir ağacına doğru yürüdüm. Fakat tek sorun incir ağacının bir duvarın arkasında olmasıydı. Büyük ihtimalle bir evin bahçesindeydi. Fakat bu beni tabii ki de vazgeçirmedi. İzmir'deyken az mı Ekrem Amca'nın bahçesine girip meyve yerdik!
Vakit daha da geç olmadan kolları sıvadım ve sessiz olmaya özen göstererek duvara tırmandım ardından duvardan ağaca çıktım. Kafamı kaldırıp bahçenin evine baktığımda gözlerim irice açıldı. Ev gerçekten güzeldi. Kocamandı. Büyük ihtimalle buranın güvenliği de vardı bu yüzden işimi çabuk halletmeliydim.
Sırt çantamı açtım ve mis gibi incirleri teker teker doldurmaya başladım. Arada da bir tanesini yiyordum.
"Kim var orada?"
Duyduğum sesle ani bir panik yaşadım ve birden kendimi yerde buldum. Ve tabii bana bakan tanıdık kocaman mavi gözlerle!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İncir | AlSel
Teen Fiction(Güneşin Kızları - AlSel fan fiction) Bir incir iki gencin hayatını ne kadar değiştirebilir?
