maskeli Meftune

maskeli meftune: 4

Kızlar bana destek olurmusunuz bu benim ilk kitabım birazcık motivasyon olsun istiyorum.

Bu arada bölüm  tam bu ikisine özel yazıldı👍🏼
Dört bölümdür ilk defa doğru düzgün konuştular canlarım benim.😂

Neyse ilerde konuşmalarına bile gerek kalmicak

________________________________________________

Gördüğüm kişiyle ağzım açık kalmıştı çünkü o kişi;

Baran şahzanoğlu'ydu

Onu gördüğüm an gözlerim kocaman açıldı ve bir adım geri çekildim. Resmen kaçtığım şeyin kucağına düşmüştüm.
(İnşallah başka anlamlardada Şirvancim)

Arabadan inip bana bakmaya başlamıştı beni baştan aşağıya süzdü. Belliki oda şaşırmıştı.

Baran: ne işin var senin burda? Bide bu saatte. Sesi sert ve baya sinirliydi belliki bu evliliği oda istemiyordu.

"Sanane be sana mı sorucam nerde, olacağımı.

Dediklerime sinirlenmiş olacaktı ki sesi yükseldi

Baran: tabi bana soracan  müstakbel kocanım ben senin.

Dediklerine hem şaşırmış hemde sinirlenmiştim kollarımı göğsümde bağladım.

"Yok ya istersen rapor falanda vereyim baran Ağa. Neyse tutma beni hadi yallah sen yoluna ben yoluma.

Dediklerime bir kahkaha patlatıp arabaya yaslandı.

Baran: gecenin bu vaktinde nereye gitmeyi planlıyorsun hım?

Dedikleriylle bakışlarımı ondan kaçırdım ve etrafıma bakmaya başladım.
 
Baran : kaçtığını ikimizde biliyoruz. Kimse öğrenmeden atla arabaya bırakayım eve.

Dedikleriylle sinirli bakışlarımı ona. Çevirdim

*Ne kaçması  be hava almaya çıktım. Bak hava alıyorum görüyormusun."Nefes alıp verdim bunu söylerken.
Dediklerime sesli bir sekilde güldü ve şöyle dedi

Baran: bu kılıkla *Beni baştan aşağıya süzmeye başladı* otobanda hava almaya çıktın? Dedi ve gülmeye devam etti. Sinirleneek ormana doğru yürümeye başladım buna beş dakika bile tahammül edemezdim. Ben hızla ormana doğru koşarken arkamdan bağırmaya başladı.

"NEREYE KAÇIYORSUN PİJAMALI KIZ"

arkamdan gülmeye devam ediyordu. Artık nefes nefese kalmıştım ama koşmaya devam ediyordum. Dirseğimle camı kırdığım için kolum çok fazla kaniyordu. Ben hızla koşarken birden bir silah sesi duydum ve yere düştüm bunu beklemiyordum. Hızla bir ağacın dibine oturdum ve soluklandım. o konağa geri dönemezdim çünkü o konağa dönersem bu sefer gerçekten sonum olurdu.
Birden  üzerimde bir ışık belirdi. Tam tahmin ettiğim gibiydi bu oydu.

Baran:"demek artık seni aramaya ihtiyacım yok," dedi ve eğilerek  bana daha dikkatli baktı.
Gözleri dirseğime ve Ayaklarıma kaydı.

" Koluna noldu" dedi sert bakışlarla.

"Sanane" dedim bende aynı ses tonuyla bunu dememle bir anda beni kucağına aldı ve yürümeye başladı. Beni kucağına aldığı an. Bağırıp çığlık atmaya başladım.

" Boşuna bağırma kimse duymaz seni burda doğrusu duysa dahi kurtaramazda neyse.
Dedi sırıtarak. Sinirle yüzüne tükürdüm .

" Sapık mısın sen he sapık mısın? Ne diye kucağına alıyorsun beni. Al dedim mi ben sana. Daha bundan bir. Kaç saat önce konağımda. Bağırıp çağırıyordun noldu şimdi?