အချစ်ရဲ့ ကျေးကျွန်

part 1

ကျမ နေကြာတွေကိုသဘောကျတယ်  နေကြာတွေက နေမင်းကြီးရှိရာစိကို အမြဲမျက်နှာမူတယ်
ကျမလဲ‌နေကြာတွေလို နေမင်းကြီးရှိရာကိုဦးတည်ချင်ပါရဲ့ ဒါပေမဲ့ ကျမဘဝက ‌‌ေနရ
က်တိုင်းက လကွယ်ညကြီးလေ
နေမင်းကြီးမရှိသလို အလင်းရောင်လဲမရှိပါဘူး 
လမင်းနွယ်။ကျမ အသက်အခုဆ်ု23ပေါ့ ကျမမာ 15နှစ်အရွယ် မောင်ငယ်လေးတစ်ယောက်လဲရှိတယ်
မိဘတွေကတော့မောင်ငယ်လေး5နှစ်အရွယ်မာပဲ ပွဲတစ်ခုအတွက်ပန်းအော်ဒါသွားပို့ပီးအပြန်မာ ကားအက်စီးဒန့်ဖစ်ပီးဆုံးသွားခဲ့တယ်  ဖေဖေနဲ့မေမေရှိတုန်းကတော့ ကျမနဲ့မောင်ငယ်လေး ဘဝဟာ ဘာပူပန်မူမှမရှိပဲ နေ‌ခဲ့ရပေမဲ့ မိဘတွေဆုံးပါးသွားတဲ့ချိန်ကစလို့ ဘာတစ်ခုမှ မချောမွေ့ခဲ့ပါဘူး

‌ကျမမာမိဘတွေမရှိထဲကအခုထိ ပန်းခင်းကြီးနှစ်ခုရယ် စက်ဘီးလေးတစ်စီးရယ် ဖေဖေနဲ့မေမေလက်ထက်ထဲက နေခဲ့တဲ့ပြင်ဦးလွင်အစွန် ပန်းခင်းကြီးဘေးကအိမ်လေးတစ်လုံးရယ်သာရှိပါတယ်
သက်ကို။မမရေ မောင်လေးကျောင်းသွားတော့မယ်နော် ဒိနေ့ဘာလိုမနိူးတာလဲ ကျောင်း‌ေနာက်ကျတော့မယ်မမမနိူးတော့

လမင်းနွယ်။ မောင်ငယ်ရယ်ငါအလုပ်ရူပ်နေလို့မနိူးမိတာပါ ရော့မုန့်ဖိုးယူသွား
သက်ကို။ ဟုပ် အဲ့ဆိုသွားပီးနော်မမ  ဒိနေ့ဈေးမထွက်ဘူးလား
လမင်းနွယ် ။မထွက်ဘူးဒိနေ့ ပန်းပင်လေးတွေငါစစ်ရအုန်းမာမို့လို့

သက်ကို။ဟုပ်အဲ့ဆိုမောင်‌လေးသွားပီးနော်

လမင်းနွယ် ။အေးအေးဂရုစိုက်သွား

စက်ဘီးလေးစီးပီးထွက်ခွာသွားတဲ့မောင်ငယ်ရဲ့ကျောပြင်လေးကြည့်ရင်း ပြုံးနေမိတယ် မောင်ငယ်ဟာလေ ကျမအတွက်တော့ ကျမရဲ့ ကမ္ဘာလေးပေါ့ ပန်းလေးတွေရယ်မောင်ငယ်ရယ်က ကျမရဲ့ဒုတိယကမ္ဘာလေးပေါ့ မောင်ငယ်လေးကို ကျမ ဖေဖေမေမေတို့စိကမိဘမေတ္တာမရပေမဲ့ အမကြီးတစ်ယောက်ဖစ်တဲ့ကျမဟာ လိုလေးသေမရှိထားသလို့အပြည့်အဝလဲချစ်ပေးထားတယ် 
မောင်ငယ်ကို ကျမပညာတက်ဖစ်စေချင်တယ် ကျမလို ပညာမတက်ရင်သူပင်ပန်းဆင်းရဲမာကြောက်တယ်