𝑩𝒂𝒃𝒚,𝑰'𝒎 𝑩𝒓𝒐𝒌𝒆𝒏.

Benden Olsun İstedim.

Sayın okurlar,burda kendimden bahsediyorum diğer bölümde Bizden Olsun İstedim'in devamı olacak.

Kafayı yediğim her gün, öldüğüm her gün, bittiğim her gün Tanrı'ya yalvardım "Al canımı Tanrım kurtulmak istiyorum. Senin almadığın canı ben almak istiyorum"

Neden mi? İlaçlarımı dahi alsam yaşadığım stesten dolayı Görüntüler görüyordum. Hiç bir olay olmamasına rağmen sinirleniyordum kendime zarar verecek kadar gözüm dönüyordu. "Tanrım kurtar beni"

Aldığım nefes boğazıma diziliyordu. Kalbime giren kramplar nefes alamamı engelliyordu. Çıldırıyordum, ve kimse beni kurtaramıyordu zaten isteselerde kurtaramazları. "Yüce Tanrım kafayı yiyorum"

Kafamdaki sesler, çığlıklar ve fısıltılar düşünmeme engel oluyordu "Tanrım kafamdaki sesleri sustur"

Her yalvarışım öbürkünden daha kötüydü. Bitmiyordu. Gitmiyordu. Susmuyorlardı. Yeter artık dayanamıyordum.

Her gece kitaplığımı izliyorum ama asıl izlediğim kitaplığım değildi önündeki yaratıktı. Gözlerim, lanet olsun ki ordan asla ayrılmıyordu. Ne anneme nede babama anlatabiliyordum nede arkadaşlarıma
Çok sıkıntılı bir durumdu ve bu durumdan nasıl çıkacağım bilmiyordum.

"Tanrım her cezanahazırım ama buna değil"

Yalvarış sesleri kafamda yankılanıyordu asla susmuyorlardı en mutlu anımda bile bana karşıdaki kişinin yalancı olduğunu anlattılar.
Ağlayamayan birini ağlatacak türden bir kafayı sıyırmaydı bu.

Geceleri kafama bazı sesler fısıldıyorlar,
"ÖL ARTIK, YALVARMAYI KES"
"ELLERİN YARILANA KADAR MASAYI YUMRUKLA"
"BABAN SANA O KADAR KÖTÜLÜK YAPTI ÖLDÜRMEYE NE BEKLİYORZUN?"
"KENDİNİ KÜÇÜKKEN YAPTIĞIN GİBİ BIÇAKLA"
"SİNİRİNİ İNSANLARI KIRARAK ÇIKART"
"ONUN KOLUNU KOPART"

Asla susmadılar, susmuyorlar sürekli kendime zarar vermemi istiyorlar bana kafayı yediriyorlar. Kanmamaya çalışıyorum bu bana yaptıkları zihinsel bir oyun. Ama beynim artık bunu ayırt edemiyor.

5 yıldır şizofreni hastası gibi yaşamaktan çok yoruldum, çok bıktım. Asla geçmiyor kullandığım hiç bir ilaç geçiremiyor. Geceleri uyuyamıyorum uykularıma giriyorlar. Rüyalarıma giriyorlar rüyağımda aynı şekilde en az on kez ölüyorum ve tekrar canlanıyorum. Farklı şekillerde ölüyorum veyahut ölüdürülüyorum. Şaşırtıcı kısmı beynim sevdiğim kişileri bana düşman gösteriyor.

Biri beni kırdığı an beynim onu düşman olarak algılayıp ondan soğumam için onun üstünden beni vuruyor, buda beni fazlasıyla yoruyor..

Ben ölmeyi beklemiyorum,
öldürülmeyi bekliyorum.

Çünkü çok sıkıldım. Biliyor musunuz babam bile bana inanmıyor hep o telefon yüzünden diyor ulan amın evladı 8 yaşımda telefona mı bakıyordum?

Bide, hocaya gittik okutturduk 1 psikolog 3 psikiyatrist gezdim hiç biri tedavi bulamadı, hala bulamıyorlar. 7'den fazla ilaç kutusu bitirdim. Kimse ilaç veremiyor.

Çarem yok, çare ölüm.

Ben asla ölümü düşünmem hayatıma bakarım, ölmek gibi bir niyetimde yoktu intihar düşüncemde yoktu. Ama 5 yıl içerisinde çok şey değişti, 2 kez majör depresyon geçiren bir insan napsın artık amk.

Ölümden bahsetmişken biliyorumki aramızda intihar etmek istiyenler var ölmek istiyenler var o zaman size şunu diyorum, şu zamana kadar ben neden intihar etmedim? Bide o yandan bakın.

Yani açıklamak istediğim hiç bir sorununuz için kendinize zarar vermeyin. Benim akıl sağlığım yerinde değil yaptığım şeylere bakmayın.

Unutmayın hiç bir şeyden umut kesilmez, herşeyde vardır bir hayır.
Bu yandan bakın.