Brother in Love

C H A P T E R 4

His lips and her neck

Matapos magpaalam kay Romel ay pumasok na ako sa bahay ni kuya Gunther. Madilim na dahil natagalan ako sa pamimili ng mga dapat kong dalhin. As a woman, I admit that I have so many koloretes because I NEED them. Hindi ako mabubuhay kung walang lotion, make-ups, and other skin care. Those things are part of human's basic needs.

When I entered the house, nothing is the first one to welcome me. Walang kahit anong bakas ni kuya Gunther sa sala pero pwede ring nasa ibang bahagi lang siya ng bahay at kung saan-saan nagsususuot.

Umakyat na ako sa kuwarto at hindi ininda ang pagkawala ng presensya ng kasama ko rito sa bahay. Bukas naman ang ilaw pagdating ko kaya siguradong nandyan lang siya sa tabi-tabi.

My jaw dropped when the color of my room's door changed. It has the same color of a lavender. Dahil tuloy dito ay umaliwalas ang maliit na hallway papunta sa kuwarto.

Nang buksan ko ang pinto ay halos lumuwa ang mata ko sa gulat. My mouth formed an 'o' because I'm shock of what I'm seeing right now. The furnitures are in different places. Iyong kama ay malapit na sa bintana, may mga flowers na rin sa kuwarto at naging puti ang kulay ng dingding. Isang light pink carpet ang bumabalot sa kabuoan ng sahig ng kuwarto. May maliit na couch sa harap ng desk na may nakapatong na salaming katamtaman lang ang laki. The make-ups that I brought last night are there. My clothes are definitely inside that one color dirty white cabinet. There are paintings on the wall and the simple golden chandelier's light makes the room brighter. The dark aura is no longer inside.

"You like it?" Napatingin ako sa kuya kong kasalukuyang naglalakad papalapit sa akin. His hands are in his pockets. Naka grey sweat pants ulit siya at naka puting sando. Magulo rin ang buhok niya at halatang basa dahil bagong ligo.

"I-it's beautiful," Tanging naisaad ko nang hindi pinuputol ang koneksyon ng aming mga mata.

"I'm glad you liked it," Tuluyan na siyang nakalapit sa akin. Humarap ako sa kanya at umayos nang tayo.

I didn't realize that we've been looking at each other for almost 3 minutes now. The silence is eating us, I don't like it.

"Iyong mga gamit ko nasa baba," Pagbasag  ko sa katahimikan ngunit wala siyang kahit anong reakyson sa mukha niya.

"Kukunin ko lang sag--" Napatili ako nang bigla niya akong higitin papasok sa kuwarto at agad na isinara ang pinto. He locked the door without taking his eyes away from me.

Naggulat ako nang isandal niya ako sa pintuan at inilagay ang magkabilang braso niya sa gilid ng aking mukha. What the hell? He's pinning me on the wall!

Ramdam ko ang mainit na hininga niya nang bahagya niyang inilapit ang mukha niya sa akin. He is breathing so fast like he ran non-stop. Naririnig ko rin ang malalim na paghinga niya na para bang nagpipigil siya.

"I still haven't hear you say my name," tumayo ang mga balahibo ko nang bigla siyang magsalita.

"Ha?" I said while trying to avoid the flame of his gaze.

"Say it," He said.

"Say it, please," He pleaded. Hindi ko na mapigilang tumingin sa mga mata niya. His eyes are begging and I can see the color of sadness there. His eyes are blue and blue represents sadness. Why is he sad? Is something wrong?

"D-donovan," I said and looked at him.

Parang baliw itong napayuko at mariing napapikit matapos marinig ang pagbanggit ko sa kanyang ikalawang pangalan. Nakita ko ang pagngisi nito at narinig ang mahinang pagtawa nito.

"Repeat,"

"Donovan," I repeated.

He looked at my eyes down to my nose and down to my lips. Kumabog ang dibdib ko nang maramdaman ang titig niya sa aking labi. Iniisip ko pa lang ang maaari niyang gawin ay naalilibadbaran na kaagad ang buo kong pagkatao.

Napapikit ako nang maramdamang unti-unti niyang nilalapit ang mukha sa akin. Mukhang ngayong gabi ko makukuha ang unang halik sa buong buhay ko. Masyado akong nanghihina para pigilan siya at hindi ko maigalaw ang katawan ko. Am I experiencing a sleep paralysis right now? Sana nga sleep paralysis na lamang ito.

Ilang segundo akong inantay ang pagdadampi ng mga labi namin ngunit nag-antay lang ako sa wala. Buti naman kung gano'n.

"Mmmh," impit na ingay mula sa aking bibig nang ang balat sa kanyang labi ay dumikit sa aking leeg. Idinilat ko ang mga mata ko at nadatnan siyang inaamoy ag leeg ko.

"So good," I heard him say.

"I can do this for a whole f*cking day," he added making my own blood rush through my cheeks.

Napahawak ako nang mahigpit sa kanyang braso nang maramdaman ko ang dila niya sa leeg ko. He is licking and sucking my neck. I need to do something!

"S-stop," saad ko at pilit siyang tinulak ngunit hindi siya tumigil. Mas lalo lang naging malalim ang pag-amoy at paghalik niya sa leeg ko. Palipat ang pwesto ng kanyang mukha at tila naghahangad pa ang kanyang labi at dila. Hindi ko alam kung saan ko ibabaling ang ulo ko dahil sa nararamdaman.

"I said stop! Stop please, kuya!" Doon lamang siya tumigil nang sumigaw ako. Dahan-dahan niyang inangat ang kanyang ulo hanggang sa matanaw ko na ang kanyang mukha.

"What did I told you?" Sh*t, I forgot the bullsh*t that he told me.

"I don't care what the f*ck you told me. You are my brother and you can never change that!" I shouted my lungs out. I even pointed him using my index finger.

"Sa ginawa mo, binastos mo 'ko! I am your sister and not one of your women who you can touch whenever you wanted!" Naluluha na ako dahil sa pagsigaw pero wala akong pake. I want to voice out my feelings.

"Criszelle," He called me. I can see guilt in his eyes.

"Get out, matutulog na ako dahil papasok na ako bukas," pinunasan ko ang tumakas na luha mula sa aking mga mata.

Napayuko siya at marahang binuksan ang pintuan ng kuwarto. In just one snap, his presence is once again gone.

Tulalang napaupo ako sa aking kama. Hindi pa rin nawawala ang kabog ng dibdib ko pero nabawasan na ito nang lumabas siya.

I don't know what to do. Para akong mababaliw sa nangyari. Hindi ko na rin napigalan ang pagsalitaan siya dahil talaga namang nakakabastos iyon. If I tell Dad, he definitely won't believe me. I'm just his daughter in law after all and kuya is his son in blood.

Hindi na ako nag-abala pang magbihis at diretso na lamang na humiga sa kama dahil wala akong ganang kumilos. I will go to my office tomorrow and start working again. Tomorrow, I am expecting an apology because I think that I deserve that, not as someone's sister but as a woman.