part 11

349 62 10
                                    

ကျော်ရိချန် လက်ထဲမှဆံထိုးလေးအားကြည့်ကာပြုံးနေမိတယ်
ထိုအချိန်နောက်မှအသံတစ်သံထွက်ပေါ်လာတယ်

ကျောက်ယွမ်ကျိုး :မင်း သဘောကျရဲ့လား

ကျော်ရိချန် :မင်းဘာလို့ဝင်လာတာလဲ

ကျောက်ယွမ်ကျိုး  :ကိုယ်ခေါင်းဖီးပေးမယ်

ကျော်ရိချန် : ကိုယ့်ဘာသာလုပ်နိုင်ပါတယ်

ကျောက်ယွမ်ကျိုး : ငြိမ်ငြိမ်နေ

ကျောက်ယွမ်ကျိုးဟာကျော်ရိချန်အားခေါင်းဖီးပေးနေတယ်

ကျော်ရိချန် : ငါစိတ်တေလေးနေတယ်

ကျောက်ယွမ်ကျိုး  :ဘာဖစ်လို့လဲ

ကျော်ရိချန် : ငါမသိဘူး ဒါပေမဲ့မကောင်းတာတစ်ခုခုဖစ်တော့မယ်လို့ခံစားနေရတယ်

ကျောက်ယွမ်ကျိုး  :မင်းစိတ်ထင်နေတာပဲဖစ်မှာပါ

ကျော်ရိချန် : ဟုတ်မှာပါ

ကျောက်ယွမ်ကျိုး  :ပီးပီ

ကျော်ရိချန် : ကျေးဇူးပါ  ငါတို့အပြင်သွားရအောင် 

ကျောက်ယွမ်ကျိုး : အင်း

သူတို့အပြင်ကိုရောက်တော့

ဝမ်ရှောင်း  :ငါတို့ခွန်းလွန်တောင်ကိုသွားရမယ်  အဲမှာမိစ္ဆာတေသောင်းကျန်းနေတယ်ဆိုပီးမျက်နှာဖုံးနဲ့လူတစ်ယောက်အမှုလာအပ်သွားတယ်

ကျော်ရိချန် : ငါတို့အခုပဲသွားမှာလား

ဖေးစီယွမ် : အချိန်ဆွဲလို့မကောင်းဘူးငါတို့အမြန်ဆုံးသွားမှဖစ်မယ်

သူတို့လဲပြင်ဆင်စရာရှိတာပြင်ဆင်ပီးခွန်းလွန်တောင်ဘက်သို့ထွက်လာခဲ့ကြတယ်

ကျော်ရိချန် : ခွန်းလွန်တောင်ကိုရောက်ဖို့ဘယ်နှစ်ရက်ကြာမှာလဲ

ကျောက်ယွမ်ကျိုး  :တစ်ရက်လောက်ပဲကြာမှာ   ဒါမဲ့ဒီနေရာကမိစ္ဆာတေရဲ့နယ်မြေဖစ်တဲ့အတွက်ငါတို့ကြန့်ကြာနိုင်တယ်

ကျော်ရိချန် : အားလုံးသတိထားကြ

သူတို့တစ်နေ့လုံးခရီးနှင်လာပီးညဘက်ရောက်တော့

ခင်မင်မှုမှအမုန်း အမုန်းမှအချစ်Where stories live. Discover now