Staying Inlove, Staying Alive. [ONE SHOT]

ONE SHOT.

[A/N] First one shot ko! Yey. I made this in favor of my friend, Julie. Kasi puro one shot ang mga binabasa nya. Tamad kasi sya. Hehe. JK! Pinipilit nya akong gumawa kaso hindi ko mapicture kung paano kaya nagtry lang ako ngayon. Sana magustuhan mo ‘to ha! Pati yung mga makakabasa. Do enjoy this. Thanks. :))))))

                I’ve been inlove with this so heartless guy I’ve ever seen. For four long years, akala ko hindi na ako aabot ngayon. There’s a lot of things I did because of him. And you ask me if I’m still inlove with that damn guy? Yes. Yes, I am. I’m still inlove with him right at this very moment you’re reading this.

FRESHMEN.

                I've graduated Valedictorian in a public elementary school, so, my parents and I afforded enrolling me in a private highschool because of the scholarships and discounts. I’m the silent type geek girl in class. Binubully ako ng lahat ng classmate ko na parang mga hindi bata kung umasta. And there he was, entering the room. Kenneth was the good looking guy who seats next to me. Pero laging bakante ang upuan nya dahil lumilipat sya ng seat everytime. Kaya yung mga gamit ko, dun ko sa chair and table nya nilalagay. I think he don’t mind if I did that.

                One day, wala kaming teacher. Lahat na siguro ng kanta nakanta na nung mga lalaking naggigitara sa likod. Lahat na siguro ng chismis napagusapan na siguro nung mga babae sa kabilang side ng room. Lahat na siguro ng laro nalaro na nung mga isip- bata dun sa harap. At ako, matatapos ko na ang pagbabasa sa English book namin. Biglang gumalaw yung chair sa harapan ko at may umupo. Tumingala ako para tingnan. Si Kenneth na nakapangalumbaba sa sandalan ng upuan.

“Hindi ka talaga nagsasalita no!?” Sabi nya, “Pag tinatawag ka lang para magrecite tsaka ka nagsasalita.”

“Wala namang may gusto kumausap sakin.” Mahina kong sabi.

“Eto kinakausap kita. Sabi nila bad breath ka daw kaya di ka nagsasalita.” Tuloy ni Kenneth, hindi na ako nagsalita. Naririnig ko nga sa iba na ganun. “You’re interesting..” Biglang sabi ni Kenneth. Napatingin ako sa kanya. “I have my eyes on you.”

SOPHOMORE.

                Nalipat ako sa first section, ako ang nagtop sa buong first year last school year kaya bye bye sa magulong section ko dati. In my new class, I felt more one of them. Mga mahilig ding magbasa at mag- aral ang bawat isa, di katulad nung pinanggalingan kong class. But, what I miss about the other section was, walang Kenneth dito na laging nakatingin sa lahat ng gagawin ko.

                After that day na kinausap nya ako, lagi ko na syang napapanaginipan kaya parang medyo naging crush ko sya. At sya lang sa lahat ng classmates ko nun ang naglakas ng loob na kausapin ako. I started to be conscious about my looks. Nagaayos nako ng buhok. Pero nung lumipat na ako dito sa first section, he doesn't talk to me anymore. Tsaka, mas dumadami ang nagkakagusto kay Kenneth at ang alam ko nga ngayong Sophomore, nakaka-3 na syang girlfriends e.

JUNIORS.

                I’m still the same. I look the same. I retained my title, the weirdest person in the whole world. My classmates didn’t even notice that I still exist, tuwing tawagan lang ng honors nila ako nakikita, lalo na pag ako ang nangunguna tapos the next day, wala na namang ako.

                Naghanap ako ng part time job, para sa allowance ko dahil hindi na din kaya ng parents ko ang taas ng tuition dito. Nakakuha ako sa isang kainan malapit sa school bilang dish washer. Kumakasya naman ang sweldo sa mga ibang gastusin.

                And Kenneth? He became more popular. Nagkabunggo kami ng isang beses sa hallway pero parang wala syang nabunggo. Siguro dahil din sa liit ko. Pero yun iba nyang kasama nun, napansin ako pero sya hindi. Lagi ko pang naaalala yung araw na sinabi nya, “I have my eyes on you.” Nasabi nya nun pero sa hallway di man lang nya napansin na mabubunggo nya ako. Nagkapasa yung braso ko nun dahil nadali ako sa corner ng pader.