YAZ Günlüğüm

3. Bölüm

Kalktığımda saat 10:30'u gösteriyordu. Mutfağa gidip gevreğimi hazırladıktan sonra çekmeceden bir kaşık çıkarıp bilgisayarın başına geçtim. Bu alman çocuğu araştırmadan rahat edemezdim. Birkaç sosyal medya hesaplarında ismini aradım. Ve bulmam çok vaktimi almadı. İlk başta her ne kadar tanıyamasam da bilgilerinden o olduğunu anlamak hiç de zor değildi. Birkaç fotoğrafına göz gezdirdikten sonra erkeklerin fotoğraflarda hiç güzel çıkmadıklarının farkına bir kez daha vardım.

Stalker lık yaparken gevreğimide büyük bir iştahla yemekle meşguldum. Bilgisayarı kapatıp, içerisinde kırıntı olmayan tabağımı mutfağa götürdüm. Bu sırada saat 1 e gelmişti. Marilyn ve Alex 'in uyanma vaktinin geldiğini düşünerek odaya gittiğimde çoktan uyanmış olduklarını gördüm. Muhabbetlerine ortak olunca saatin nasıl geçtiğinin farkında değildik. 1 saat lafladıktan sonra ikisininde acıkmış olduğu her hallerinden belliydi. Bu sırada dışarıdan bi ses '' Mia ...Mia ...'' diye bağırıyordu. Balkona çıkıp baktığımda Sandra da kendi evinin balkonunda aşağı sarkmış vaziyette tebessüm ederek bana bakıyordu. Niçin bağırdığını öğrenmek istercesine bakış atınca oda ''Dışarı çıkalım mı ? Otururuz biraz, dedi. Her ne kadar yakıcı bir sıcak olsada Sandra'yı kırmamak için ''olur'' deyiverdim. Sonra ikimizde hazırlanmak için içeri girdik.

Üstüme beyaz salaş bir T-shirt geçirip altımada kot bir pantolon giydikten sonra ayakkabılarımı alıp kapıya yöneldim.Aşağı indiğimde karşımda Sandra'yı görünce içimden ister istemez (''Bu ne hız '')diye geçirmeden edemedim. Evin tam karşısındaki yüksek mermere otururken sokağın başında Unwin'in elinde bir çamlıca şişesiyle geldigini görürken her şeyi anlamaya başlamıştım. Tabi bu sıcakta neden dışarıda olduğumuzu da. Önümüzden geçerken gülünce karşılık verdim. Bir süre bakıştıktan sonra apartmandan içeri girdi. Sandra'da ''Bize mi güldü şimdi bu ? '' diye omzuyla beni itiyordu.Gözündeki mutluluğu görebiliyordum.Sandra Unwin'e aşık olsa hissederdim. Sadece ona bakması gülmesi Sandra'yı mutlu ediyordu. Biz bunları konuşurken yukarıdan müzik sesleri yükseliyordu. Kafamı kaldırmam ve indirmem arasında sadece 2 saniye vardı. O 2 saniyede ise Unwin'le nasıl göz göze gelmiştik. Kahretsin bunu bilerek yaptığından adım gibi emindim. Ayağa kalkıp Sandra'ya dönerek ''Artık eve mi girsek ''? deyince ''tamam'' cevabını almak hiç şaşırtmadı..