Zorbamla evlilik (hyunho)

12

Minho biliyordu..Hyunjinin çocukluk arkadaşının olduğunu biliyordu ama söylememişti.Hyunjin 14 yaşında bir arabanın ona çarpmasıyla beyninde bazı güzel anlar silinmişti hatta hasta ziyaretine gelen minhoyu bile tanıyamamıştı.

O değişmemişti..Hala bir melekti ama kendisi çok değişmişti.Hala sorguluyordu, Neden çocukluk arkadaşına, aşkına zorbalık yaptı?Sonucuna ulaşamıyordu ama bunlar geçmişte kalmıştı.

__

Bir akşam yemeğinde minho düşünüp taşınmıştı ve sevgilisine söyleyecekti gerçeği.Çok dalgındı yemeği ile oynuyordu sadece.

"Sevgilim iyi misin?"

Kendisine gelen soruyla hayal dünyasından çıkmıştı minho ve hızla baş salladı.

"Evet iyiyim sevgilim" gülümsedi.

"Çok dalgın görünüyorsun, yemeğini bile yememişsin"

"Sadece bir şey düşünüyordum ama iyiyim bebeğim"

Hyunjin pek üstüne gitmek istememişti çünkü sevgilisini dahada zor duruma sokmak istemiyordu.Yemeklerini yiyip beraber masayı toplayıp, bulaşığıda yıkamışlardı.Salona geçip televizyonu açtı ve kanallarda geziniyordu hyunjin.Sevgiliside biraz sonra gelmişti.

"Bebeğim seninle bir şey konuşmak istiyorum.."

Hyunjin televizyonunun sesini kısıp sevgilisine dönmüştü.

"Seni dinliyorum" dedi güler yüzle.

Minho derin bir nefes verdi.

"Hatırlıyor musun bilmiyorum..Hani eskiden kırmızı arabasıyla tek başına oynayan çocuk vardı"

Hyunjin hatırlıyordu.

"Evet sevgilim?"

"O çocuk bendim hyunjin.Seni çocukken öpende bendim, Hastane ziyaretine gelende bendim hep yanında ben vardım sevgilim"

Hyunjin şaşırmıştı.Kazadan sonra hatırlamıştı minhoyu ama asla onu bulamamıştı çünkü minho başka bir şehire gitmişti bu haberi annesinden almıştı.Gözleri dolmuştu ve ona sarıldı.

"Buldum seni!"

Minho sevgilisinin ona sarılmasıyla oda kollarını incecik bele sarmış,Başını boynuna koymuş kokluyordu.Bir kaç dakika sarılmışlardı sonra hyunjin geri çekilmişti.

"N-nereye giymiştin minho..seni aramak için tüm seul'u aradım ama yoktun.."

Minho tekrar ona sarılmıştı.

"Özür dilerim bebeğim..Gitmiştim seul'den"

Hyunjin kıkırdar ve,

"Seni buldum ya o kadar mutluyum ki!"

Minho onun çocuksu haline gülümsemişti o gerçekten hiç değişmemişti hala o çocuk hyunjindi ve hep öyle kalacaktı, onun ruhu çocuktu.Hyunjin hiç sorgulamamıştı ona neden zorbalık yaptığını minho buna şaşırmıştı ama onu üzmemek için bir şey dememişti sadece çocukluk anılarını mutlulukla anlatan sevgilisine bakıyordu...Aşkla.

"Hatırlıyor musun!12 yaşındayken kavga ettiğimiz çocukları bir parka çağırıp onları çamura itmiştik.Hatta sen bir çocuğun başını iyice sokmuştun çamurlu suya"

"İyi olmuştu o piç'e seni rahatsız ediyordu"

Hyunjin kıkırdar.

"peki şeyi hatırlıyor musun?Bi akşam sizde kalmak için çok gazla ağlamıştım ve sonunda sizde kaldığımda senin kolunu hiç bırakmamıştım"

Evet o zamanlar hyunjin hiç minhoyu bırakmıyordu annesi tutmasaydı minhoyla birlikte tuvaletini yapacaktı.

Hyunjinin annesi o 15 yaşındayken vefat etmişti ve Kendisini uzak akrabası olan amca ve yengesi bakmıştı  onlara hep anne baba diyordu ama amcası ve yengesi denilen kişiler iyi birileri çıkmamıştı.Bazen odasında ağlarken minho diye ağlıyordu çocukluk arkadaşı gelsin sarılsın diye.

Ama şimdi onu buldu ya dışarıdaki kimse onu üzemezdi.

~~~~