'O güne kadar her şey iyiydi.... '
Bir yere dalmış yine onu düşünüyordum, Kerem'i. Aslında özlemiyo değildim onun için ölürdüm ben. Kerem benim eski sevgilimdi.
Ben ise Hazal. Sevgilisi tarafından terkedilmiş, 17 yaşında, sarışın bir kızdım.
Kerem beni 1 ay önce tamda tanıştığımız noktada, okulun arka bahçesinde terketmişti. Nedenini hiç bir zaman sölemedi. Ayrılırken söylediği sözler hala kafatasımın içinde beynimi kemiriyordu. Hemde her gün.
Yine okuldayım. Lise son sınıf öğrencisiyim. O gün ilk dersimiz fizikti. Yanımdaki sıra arkadaşım Merve, beni hafif bir şekilde kolumdan dürttüğünde gözlerimi daldığım yerden ayırıp Merve'ye baktım. Hocanın duymayacağı bir ses tonuyla '' Yine onu mu düşünüyorsun? '' diye sordu. 'Hayır' desem de Merve yalan söylediğimi anlayacaktı. O benim 8. sınıftan beri en yakın arkadaşımdı. Puanlarımız birbirine çok yakın olduğu için aynı liseye gidiyorduk.
Merveye yalan söylemedim. ''Evet'' dedikten sonra derin bir nefes alıp, ciğerlerime oksijen doldurmuştum.
Her an, her dakika onu düşünüyordum.
Sonunda tenefüs zili çalmış, ders bitmişti. Sınıf kapısından çıkarken başım öne eğilmiş bir şekilde yürüyordum.
Biriyle çarpışmıştım. Kim olduğunu bilmiyordum. Kafamı kaldırdığımda bana doğru uzatılmış bir el gördüm. '' Merhaba, ben Ömer, '' diye konuşmaya başladığında, önce şaşırmış sonrada elimi uzatıp '' Merhaba, bende Hazal memnun oldum, '' diyerek biraz gülümsedim. Adının, Ömer olduğunu söylemişti. Sınıfa girip çantasını bıraktı ve o da okulun uzun koridorlarında yürümeye başladı.
Arkasından koşup tekrar '' Tekrar merhaba '' dedim. Gülerek '' Sanada merhaba '' dedi.
Artık Kerem'i bırakıp hayatıma devam etmeliydim
Ömer ile biyerden konuşmaya başlamalıydım.
'' Okulda yenimisin? ''
'' Evet ''
'' Imm.... ''
Ne söyleyeceğimi bilememiştim.
Ömer: sıcak kanlı, uzun boylu, biraz yapılı ve benim gibi sarışındı.
Birazda gizemli...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HAYATIM OLURMUSUN ??
Novela Juvenilbazı kişiler hayatımıza girip HAYATIMIZ olabilirler...