Hey Stranger, ILY

Epilogue

Sebastian's POV

Before the accident

Kinakabahan akong nakaupo sa isang coffeeshop. Nilalaro ko ang kamay ko habang hinihintay siya. Sobrang bilis ng tibok ng puso ko para bang hinahabol ito ng kung ano. Ang laluman ko naman ay parang tuyong-tuyo na, hindi ko na magawang magsalita.

Paano ko ba sasabihin sa kaniya? May galit siya sa lalaking naging dahilan nang pagkamatay ng daddy niya—ako yun.

Mas bumilis ag tibok ng puso ko ng natanaw ko siya sa di kalayuan. Kakapasok niya lang sa coffeeshop. Nang matanaw niya ako ay dumiresto lang siyang umupo. Hindi ko makita ang matamis na ngiti niya. Galit siya dahil iniiwasan ko siya.

"Hey, Love." Tawag niya sa akin. Pinilit niyang ngumiti. Dahil sa pagiging malumanay niya sa sitwasyon ay parang maiiyak na ako. Putangina, kasalanan ko lahat ng to eh.

"Hey, B-babi." Tangina nagboses kambing ako.

"Sabihin mo na," Sabi niya at hinawakan ang kamay ko. Pilit na pinapakalma. Nanginginig ang kamay ko sa kaba.

"I-I'm sorry," Kambing na naman ang boses ko.

"Why? Hmm?" Tanong niya.

"Hindi mo ba ako naalala?" Tanong ko. Sa puntong ito ay nawawala ang boses kambing ko. Hindi siya umimik. Inalis niya ang hawak sa kamay ko.

"I-I know who you are... After seeing you in person... I know you..." Sabi niya. Teka huh? Kilala na niya ako sa simula palang? "I pretended not to recognize you as my ex best friend or ex ka-mu. I treated you a complete stranger who became my friend kasi mukhang di mo 'ko naerecognize eh."

"Alam mo?"

"Oo, I don't know why di mo kami narecognize as a Serena family eh. Dahil ba nagpagawa kami ng ilong? Tsaka hindi na curly hair si mommy? Na nagpa korean perm ako? I expected na si Ashton lang hindi mo nakilala dahil bata pa siya noon. Malaki ang pinagbago niya sa pagbibinata," Sabi niya. "If that's the reason why you're avoiding me, don't be. That's fine."

"No, baby. It's more complicated."

"Then what?"

"May galit ka ba talaga sa lalaking nakabangga sainyo ng daddy mo noon?" Tanong ko. Napatahimik siya.

"I do. I hate him so much. Kung hindi sana kami nabangga, buhay pa sana si Daddy, sana napagusapan namin ng masinsinan ang nakaraan niya, sana may Daddy pa ako..." Nakatingin ako sa mata niyang pinipigilang mapaiyak.

"I am that guy." Sabi ko. Dahan-dahan siyang napatingin sa akin. "Ako ang dahilan bakit nawala ang d-daddy mo."

"W-what?" Ang mga luhang pinipigilan niya kanina ay biglang kumawala.

"Baby,"  Hindi na ako makataningin sa kaniya. "I-I'm sorry..."

"Ano! K-kailan mo pa alam?"

"Since the day I ignored you. When you said you were a Norman. Sorry, sorry," Napaiyak na ako.

"What the fuck? Hahaha. Stop you're kidding?" Tumawa siya pero umaagos pa din ang luha s akaniyang mata.

"I'm not. Sinabihan ko ang kuya Jeffrey mo na impalayo ka sa akin at ang totoo. I'm sorry. Wag ka sanang magalit sa kanila." Pagmamakaawa ko. Nakita kong unti unti ng bumuhos ang ulan sabay sa pagpatak ng mga luha namin.