Maling Akala (A Compilation of Short Stories)

JASON AND MARR 1.2

-----

When i jump in the cliff, parang nag flashback lahat ng masasayang panahon sa aking buhay. My birthdays, tawanan with my friends, family bonding and lastly si Jason at Miguel which really played a big role in my life. Salamat Papa God! Sa lahat-lahat.

--------

Pagmulat ko, puro puti ang aking nakikita. Maybe im in heaven right now. Totoo pala ang sabi nila, na may langit. I was about to believe na im in heaven na when suddenly i felt a hand, smoothly touching it in cautious. I switch my head to see who is touching me, but i failed kasi hindi ko ito magalaw.

"Gising ka na" My mom said. Hindi ko siya makita, but i feel her presence. "Wait, i'll call the doctor." Sabi mama at iniwan ako. I don't know who is still inside this room where i am in pero sure ako na may tao pang nandito bukod sakin. I hear heavy breaths kasi.

"Sorry." Sabi ng pamilyar na boses sakin. I know who he is. "Sorry, partner. Sorry dahil sakin nagka ganyan ka, sorry dahil ako ang rason kung bakit nagtangka kang magpakamatay, sorry dahil ako ang dahilan kung bakit na-comatose ka for almost 2 yeara. Sorry. Pinagsisisihan ko na lahat." Sabi ni Jason at hinawakan ang aking kamay. I Hindi ko magalaw lahat ng katawan ko even to speak i can't do.

"Sana mapatawad mo ako, kahit hindi ngayon. At please, magpa galing ka. Kahit hindi na para sa akin, Basta keep this in mind. Mahal kita, mahal kita sa simula pa lang. It's just hindi ko nasabi sayo ang nararamdaman ko. You know, im straight. It's very unusual for me to feel it. But you, hindi mo ako pinakitaan ng kahit ano mang hindi kaaya-aya which made me realize na i loved you. Even today, i still." Jason. He is catching his breath, umiiyak kasi siya. I felt every little pinch of warm liquids sa kamay ko because he is kissing my hand.

"But all i did to you was disaster. In me, you will live a melancholic world, so i decided to let you go." And again, he kiss my hand, but now its more deep, i fel love and care. "Goodbye..." Then he kissed my forehead.

"Anak, you'll be safe na!" Sabi ni mama at may kung anong tumusok sa right wrist ko which made me sleepy. "Let's go Jason, ready na ang operation." Sabi ni mama. I tried to fall asleep kasi i know may masamang mangyayari. "Okey tita. Pero pwede ko po bang dalawin muna ang baby------" ito ang last words na narinig ko bago ako tuluyang natamaan ng tinurok na anesthesia sakin.

---------------------------

"Wawa, kailang po magigising si Wowa?" Inosenteng tanong ng batang si Jaymarr.

"Hindi na siya magigising anak, kaya nga ako muna ang papalit sa kanya dba?" Sagot naman ni Miguel kung saan akay-akay ko ang aming anak.

"But why dada? i want to see him na." Maktol agad ng bata. Kinuha niya ang bata galing sakin.

"Kasi, he flew na sa heaven. Dun na kasi siya titira anak." Sagot ni Miguel sa bata. "Why baby? Ayaw mo na ba sa dada mo?" Singit pa niya.

"No dada, i love you still. I just want to see my Wowa. How can i go to heaven papa? Should i ride an airplane?" Makulit na makulit talaga itong si Jaymarr. Ang daming tanong.

"Hon, una na muna kami sa car ni Jaymarr." Miguel whispered. "Sge na muna Jaymarr, say bye to Wowa na." Sabi ni Miguel sa bata. Si Jaymarr naman, nag bu-bye and nag flying kiss pa sa puntod ni Jason.

Opo, nagka-anak po ako. Through surrogacy. Pero hindi si Miguel ang ama. Kundi si Jason.

Nung na-comatose ako, kinuhaan pala ako ng sperms nila for surrogacy na. I never thought na maiisipan nila ako ng ganyan.

Pero laking pasalamat ko sa taong hindi talaga ako iniwan. Iniwan na talaga lahat ni Jason sa school. Ang kanyang pagbabasket, even his classes para lang mabantayan ako. Sabi pa ni Mommy, parang dun na daw naka tira si Jason kasi dala-dala na niya lahat ng gamit niya sa Hospital room ko.

His family even visited me and Jason introduced me as His Everything. Sa una daw, hindi sumang-ayon ang kanyang papa ngunit napa-oo nalang ito nung lumuhod na si Jason sa harapan nito. He even bought me a ring para daw wala na talagang kawalan. Mas hinangaan ko po siya nung nag donate siya ng Dugo sa Blood bank para pang exchange for my blood. Hindi kasi kami magkatype.

At nung nalaman kong siya ang donor ng aking Puso, ay mas lalo akong naiyak. Nung tumalon kasi ako sa Cliff, timing nalaglag ako sa isang malaking truck na may lamang foams for export. Pero sa lakas ng pagkabagsak ko, nabalian ako ng ribs at tumusok ito sa puso ko.

Nung nagising ako ay isa nalang iyong himala. Himala nalang ang mga pasyente nakakagising kahit na Machine nalang ang nagpapabuhay sa kanila. Kaya nga dineretso nila ako sa operation kasi baka hindi na daw ako mabubuhay pa.

He also donated his left eye sa baby namin which is 1 year old that time. Kaya hindi ko pwedeng makalimutan dalawin siya once a week dito sa puntod niya.

He gave me everything. He gave me his own world. He gave me another chance to live. And to me, that would be the... if there's beyond than Best then it would be the worth of Jason's gift.

He said i would be in melancholy if i chose him. Pero for me, it would be the most unexplained happiness if kami ang nagkatuluyan. Hindi ko sinabing hindi ko mahal si Miguel ngayon, it's just i can't deny the fact na hinding-hindi talaga mawawalan ng espasyo si Jason sa puso ko.....na puso rin niya.

Hindi man kami nagkatuluyan, hinding-hindi ko naman siya malilimutan. Sabi nga nila 'Some people are meant to meet but not meant to stay'.

--------- END ----------

Thankyou po sa mga nagsayang ng oras para basahin ang kwentong ito. I know it's too sad kasi hindi sila nagkatuluyan pero some stories doesn't ends in happy endings diba? May mga bagay lang talaga na sadyang pinagtatagpo sila pero hindi pinapadaan lang.

This story is partly True-to-life experience ko. Not really the whole story pero it's kinda there. Some scenes ay kinuha ko from my past experiences. And some ay gawa-gawa ko lang.

FROM THE DEEPEST PART OF MY HEART, SALAMAT PO FOR SPARING SOME TIME TO READ THIS STORY.

-Heyyameee ♥