''Sen tanımış olduğum en marjinal insansın.'' Dedi gözlerimin içine bakışlarını kitleyerek....
''Seni çözemiyorum. Matematik probleminden daha zorsun. Kararsızsın.Bu kararsızlık tüm bedenini sarmış... Sağ gösterip sol vuruyorsun...bu yüzden hiçbir zaman ne yapacağını tam olarak kestiremiyorum.
Bir sorunun bir tek cevabı olur...Sana bakınca birçok cevap görebiliyorum.
*Gözlerin...Buğusunda kendimden geçtiğim gözlerin, sözlerinden bağımsız olarak bana bambaşka şeyler anlatıyor. Sen farklısın. Umarsızca saçlarını yeşile boyatacak kadar özgüvenlisin ama , iş bir şiir okumaya geldiğinde özgüvenin tuzla buz oluyor.
Aptalsın...Senden nargile için maşa istediğim zaman , saç maşanı getirecek kadar aptal.
Safsın...Bakkalın yeğeni , senin oturduğun apartmanın altına çikolata fabrikasının açıldığını söylediğinde ona inanacak kadar saf. Sahi , nasıl inandın be güzelim? Fabrika olması için baca gerekmez mi? Bacayı apartmanın neresine soksunlar.'
