De Liefde van je leven #1

Hoe zullen ze reageren, als ze elkaar voor het eerst gaan zien ?

*15 februari*

p.o.v. Sharona

Ik wordt langzaam wakker. Ik kijk op mijn mobiel, die naast me ligt op het kastje. Het is nu 09:30 uur. Ik stap uit bed. Ik pak eerst kleding voor vandaag en loop dan naar de badkamer. Ik zet de douche aan en stap eronder. Ik was snel m'n haren en als ik dat gedaan heb stap ik er weer onderuit. Ik droog me af en kleed me aan. Ik borstel en föhn mijn haar. Ik maak een schuine vlecht die over mijn rechter schouder valt en doe nog wat mascara op. (Sharona is niet zo een typ die veel make-up op doet, ze vind mascara al genoeg. Dit heb ik zelf in het echt ook, ik hoef niet zo nodig veel make-up op te hebben). Als ik klaar ben loop ik naar de logeerkamer en pak een briefje uit mijn tas. (Het briefje van Levy, de echte vader van Yara). Als ik die heb gepakt loop ik naar beneden waar Kaj samen met zijn ouders op de bank zit. "Morgen", zeg ik tegen hun. "Morgen lieverd", krijg ik terug. Ik ga naar de keuken om mijn ontbijt te maken. Kaj komt achter mij aan lopen en zegt; "Ik heb het ontbijt al klaar gemaakt voor je". "Dankjewel lieffie", zeg ik en samen lopen we naar de bank. Ik eet m'n broodje op en drink mijn chocolade melk op. "Nu is het moment", denk ik in mezelf. Ik kan mijn kleine meisje niet langer meer missen.

"Ik moet jullie nog iets vertellen. Het is heel moeilijk, maar ik hoop dat jullie het niet erg gaan vinden", zeg ik. "Vertel maar, meis", zegt Marije. "Nou, het gaat om 3 jaar geleden. Dit briefje heeft er ook mee te maken", zeg ik. Ik slik even. Kaj slaat een arm om mij heen. "3 jaar geleden was ik zwanger van mijn vorige vriendje, maar 3 maanden voor de bevalling heeft hij mij dit briefje gegeven en gezegd; *Jij gaat de ware jongen vinden, die altijd bij je zal blijven*. De dag erna (4 april 2011) heeft hij zelfmoord gepleegd en liet hij mij achter met een klein meisje in mijn buik", vertel ik verder en de tranen komen weer op. "Ik snap dat jullie hiervan schrikken en dat het moeilijk zal zijn voor jullie", zeg ik erna. "Meis, kom is bij mij?", zegt Marije. Ik sta op, net als zij en ze geeft mij een knuffel. "Het is inderdaad even wennen. Dat er nu al een kleine gaat rond lopen, maar wij zullen er voor je zijn en ook voor je kleine meisje", zegt ze. "Dankje, ik wil jullie dit briefje wel laten lezen of zelf voorlezen?", zeg ik. "Als het lukt mag je hem zelf voorlezen", zegt Marije. Ik lees het briefje voor.

*Het briefje*

3 april 2011

Lieve Sharona,

Wat ik je nu ga vertellen ga je niet leuk vinden

Maar ik kan dit allemaal niet meer

Het ligt zeker niet aan jou

Maar aan alle dingen die er in mijn leven zich hebben afgespeeld

Ik wil zo niet meer verder leven

Ik weet zeker dat jij de ware jongen gaat vinden

Die altijd bij jou zal zijn

En wel die goede, leuke en lieve vader gaat zijn voor dat meisje in je buik

Ik zal altijd in jullie hart zitten en naar jullie kijken vanaf die ene ster daar boven

Ik heb dit voor mezelf gekozen

Ik wil niet nog meer pijn lijden

Er is te veel gebeurd

Ik hou van jullie

Liefs Levy

*Einde*

"Ik vind dit zo erg voor je schat", zegt Kaj en zie tranen bij hem. Ook bij mij en zijn ouders komen de tranen. "Ze is hier in goede handen, we zullen voor haar de liefste opa en oma zijn en dan ook nog eens dubbel zoveel", zegt Peter. "Schat, ik hou van jou. Ik wil jou nooit meer kwijt. Je bent de mooiste, leukste, knapste en liefste voor mij. En dat jij een meisje van 3 jaar hebt, het maakt mij niet uit. Ik blijf van je houden en zal ook van haar houden. Ik ga voor haar die goede, leuke en lieve vader zijn die jij nodig hebt voor haar", zegt Kaj en geeft mij een knuffel en een kus. "Mooi gezegd, lieverd", zegt Marije. Kaj veegt de tranen bij mij weg. "Nu zal je vast ook begrijpen waarom ik je niet mijn twitter en facebook gegeven heb, omdat daar foto's van ons samen en haar alleen op staan", zeg ik tegen Kaj. "Begrijpelijk. Dan gaan we die vanmiddag even toevoegen en alles, ik waarschuw je wel alvast dat je veel volgers er gelijk op twitter bij krijgt", zegt hij terug. "Maakt niet uit, vanaf nu mag iedereen het weten. Als jullie het niet erg vinden, ga ik haar zo ophalen. Heb haar zo gemist", zeg ik. "Is goed, schat. Heb je de auto nodig?", vraagt Kaj. Hij weet dat ik een rijbewijs heb. "Nee hoor, lieffie. Ik ga lopend. Ze is maar 3 blokhuizen verder van hier. Ze is nu bij mijn beste vriendin die ik al sinds groep 1 van de basisschool ken. Nadat we beide klaar waren op het MBO is zij hierheen verhuisd en woont ze op zichzelf. Ze past veel op Yara, zo heet mijn kleine meisje. Ik wilde haar niet bij mijn eigen ouders achter laten als ik weg was, omdat ik weet dat als ze thuis zijn veel alcohol drinken. De afgelopen maand is ze dus hier vlakbij geweest", vertel ik. Ze knikken. Ik sta op en zeg nog even snel tegen Kaj; "Lieffie, ik zeg je 1 ding. Wees voorbereid, want ze heeft 3 jaar lang geen vader gehad en het kan zo zijn dat ze naar je toe loopt en je ineens een knuffel zal geven". Met dat gezegd te hebben loop ik richting de deur. "Tot zo", zeg ik nog.