08.04.15 Pazartesi 16.13 Pietr :
Günleri saymaya ve aklımdakileri sorgulamaya başlamıştım,içimde tanımlayamadığım bir şey vardı,belki sadece onu aramalı ve sessiz kalmamayı istemeliydim,belki sadece saçmaladığımızı söylemeli ve üzülmeyeceğimi söylemeliydim,onu aradım ve gelmesini söyledim.
08.04.15 Pazartesi 19.04 Diana :
Az önce onun yanından geldim ve dün gece dilediğim şey oldu,uzun zaman sonra piano çaldı ve bende dinledim,ona eşlik ettim.Bugün özlediğim şeylerle karşı karşıyaydım,evine gittim,bembeyaz odasında yarım kalan tuvallere baktım,yumuşak yatağına kendimi gömdüm,ve yastıklardaki kokusunu içime doldurdum,yastıkların üzerindeki mavi saç tellerine kadar her şeye dolu dolu baktım,bana doğru yapıp yapmadığımızı sordu,ona onun kalabileceğini söylediğimde buna izin vermedi,ve kırmak istemeden söylemişte olsa kalbime garip bir sızı veren sözler söyledi.
"Senin canın acımıyor Diana,sen bana acıyorsun."
uhm,aslında bu bölümün finale doğru gidiyor olması gerekirdi -çünkü bu bir kısa hikaye- fakat fazla kısa ve olaysız olduğunu düşündüm,bu yüzden bu bölüm hiç içime sinmedi açıkçası,ve bundan sonraki birkaç bölümde olayları daha da açacağım,teşekkürleer!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
pianist
Romance"ipler astık ağaçlara katil olsunlar diye.." "...sözler verdik kuşlara biz de uçacağız diye."
