Li Lun တစ်ယောက် မနက်နိုးလာတော့ အခန်းထဲပြနခရောက်နေတာသတိထားလိုက်မိပြီး နွေးထွေးလွန်းတဲ့ကိုယ်ေငွ့ေလးေကြာင့်ငုပ်ကြည့်လိုက်ေတာ့သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာေခါင်းေလးဝှပ်ထားရင်းနှစ်နှစ်ခြိုက်အိပ်ပျော်နေတဲ့ Zhu Yan
Li Lun လည်းမနက်စောစောစီးစီးအောက်ကအငယ်လေးကထလာကာ ကျူးယန်နိုးသွားမှာဆိုးတာကြောင့် မနည်းပြန်ထိန်းနေရသည်၊
"လီလွင် နိုးေနပြီးလား...."
အွန်း...ကြာပြီ..ကိုယ့်ရင်ခွင်ထဲလာအိပ်နေတဲ့အကောင်ပေါက်လေးကိုစောင့်နေတာ
"တော်တော်စကားတွေတက် ဟွန့်!..တော်ပါ
အခုတော့ အိပ်ရာထတော့!"
Zhu Yan လည်းပြောပြောဆိုဆိုနဲ့အိပ်ရာပေါကထထိုင်မည်အလုပ် ခါးပေါ်ရောက်လာကာပြန်ဆွဲချလိုက်တဲ့ လက်တစ်စုံကြောင့် Li Lun ရင်ထက်ပေါ်ကို ပုံလျက်သားလေးကျသွားတော့သည်၊
'"Li Lun! မင်း...!"
"ကိုယ့်ကိုမနက်ခင်းအနမ်းလေးဘာလေးမပေးချင်ဘူးလား မနေ့ကအပြင်မှာကြာသွားတော့နေမကောင်းချင်ဘူး အဲ့တာကြောင့်
ကိုယ့်ပေါ်က လူကြီးမင်းလေးနှုတ်ခမ်းလေးနဲ့အားဖြည့်ပေးပါအုံး..."
"ဟမ့် ဆုတောင်းလေ !"
"Zhu Zhu ကလည်းနော်လို့ ဒီကမိစ္ဆာငယ်လေးကိုမသနားဘူးလား တကယ်အားမရှိပါဘူးဆို..."
မိစ္ဆာငယ်လေး....? အော်...ဟုတ်သားပဲမိစ္ဆာငယ်လေးတွေက အားပြန်ပြည့်အောင်ဆေးခါးခါးလေးသောက်သင့်တယ်နော်
"ဟဲဟဲ..ဒီမိစ္ဆာလေးက ဆေးမလိုဘူး ဒီကZhu Yan ဆိုတဲ့အလှလေးရဲ့အနမ်းနဲ့တင် ရောဂါပေါင်းတစ်သောင်းပျောက်တယ်.."
"အော်အယ့်လိုလား အနမ်းနဲ့တောင်အဲ့လောက်ပျောက်ရင် လက်ဝါးရိုက်ချက်လေးနဲ့ဆိုရင်ပိုပျောက်မလားပဲ"
Zhu Yan လည်းပြောပြီးသည်နှင် Li Lun အားလက်ဝါးသိုင်းကျွေးဖို့ပြင်တော့သည်၊ Li Lun လည်းခေသူမဟုတ်တာကြောင့် Zhu Yan လက်းဝါးကလွတ်ဖို့အရေး တို့ရေးဆိုတဲ့အတိုင်းကုတင်ပေါ်ကနေ ချက်ချင်းထပြေးတော့သည်
"အယ် ဘယ်ပြေးတာလဲ ရပ်လိုက်စမ်း!!"
"အခုဒီမိစ္ဆာလေးသက်သာသွားပြီမို့မလိုတော့ပါဘူး"
YOU ARE READING
🍁ကံကြမ္မာပေးတဲ့နှလုံးသားစေရာ🍁
Fanfictionငါ Li Lun မင်းကိုဘယ်ဘဝရောက်ရောက်တွေ့အောင်ရှာမယ်၊မင်းကငါ့အတွက်ဘဲဖြစ်ရမယ်ဒီဘဝမှာမင်းကိုတစ်ခြားသူစီပေးလိုက်ရပေမဲ့နောက်တစ်ခါသာအခွင့်သာမယ်ဆိုမင်းကငါ့အပိုင်ဘဲ Zhu Yan!!
