Buda benim hikayem

İlk bölüm

Hayat ne saçma aslında ama kimse saçmalıkları sorgulamakla meşgül olmazlar çünkü görücekleri gerçeklerden korkarlar mesela ben bi şizofrenim hayatım boyunca herkese kafamda yarattığım hayatı anlattım aslında kötü niyetimden değildi insanlara yalan söylemekte değildi amacım sadece zor bi hayatım vardı ben hayatımın iyi olduğuna inanmaya çalışıyordum hepsi bu kadar . Ben 17 yaşındayım ama çok yaşadım gördüm ve daha bir sürü kötü anım olucak önümde kocaman seneler var şizofrenliğim hep ailemden dolayıydı onları hiç mutlu görmedim inat uğruna yapılan bir evliliğin çocuklarıydık babam beni hiç sevemedi hayat onu benden gözlerimi açtığımda koparıp aldı ilk kaybım buydu işte babam onun sevgisi , ilgisi , merakı , endişesi . Ben bunları hayata geldiğim dakika kaybettim . Babam hastaydı beyin hüclerini her geçen gün kaybediyordu bizi görmüyordu bile ben babamın bu halini 7 yaşımda anladım kabullenemedim o zamanlar çocuktum ya ben çok umursamıyordum hatta aklıma gelmiyordu çünkü çocuktum oyun oynuyordum çocukluğumu yaşamaya çalışıyordum aklımca yaşadım da çoçukken mutluydum çünkü ne iyi ne kötü bilmiyordum saftım . Hayat böyledir işte sana çok kısa zaman mutluluk verir eylenirsin gülersin sonra büyürsün ve hayatı öğrenirsin kaybetmeyi , sabrı , yalnızlığı , kimsesizliği , düşmanlığı , kinciliği işte çocukken bilmediğin herşeyi büyüdüğünde gösterir hayat ve bunların yanına her geçen gün yeni şeyler eklenir . Aslında hayatı iyileştirmekte kötüleştirmekte bizim elimizde kimse anı yaşayamıyor çünkü hepsinin içinde biriktirdiği acıları var herkesin bi hikayesi .