sert sevgilim

annem ne olur gel..

Sesilden;
O gün şerefsiz eniştem bizi orda bırakıp gitmişti. Poyraz yerde gözleri kapalı uzanirken hemen anayola dogru kosmustum. Bir araba ani bir frenle bana çarpmasına santimler kala durmuştu. İçinden benim yaşlarımda bir genç inmişti. Genç ağladığımı görünce arabadan indi ve yanıma geldi.

"Neden ağlıyorsun"dedi

"Ya-yardım e-et lütfen sevgilim ara-arazide vuruldu."

Dememle hemen Poyrazın yanına gitti. Kemerini çıkarıp Poyrazın beline sıkıca bağladı. Ardından kolunun altına girip onu kaldırdı sürükleyerek arabanın arkasına bindirdi. Bende hemen arkaya binip poyrazın kafasını ayaklarima yasladım ve ağlayarak konuşmaya başladım ;

" ahh be sevgilim sen bana soyleseydin. Ben verirdim sana o parayı. Sakın bırakma beni tamam mı sakın gitme. Bugün düğün günümüz poyrazım sakın düğün günümüzde bizi bitirme. Sen benim sert sevgilim değil misin hadi kalk da bagir bana o etek ne sesil de. Yine öp beni tutkuyla."

Dedim ve daha fazla konusamayarak ağlamaya devam ettim. Poyraz kan kusmaya başlayınca telaşa kapildim ve ;

"Daha hızlı seni salak sevgilim oluyor daha hızlı sür"

Diye adeta kukredim. Çocukta beni sakinlestirmeye çalışarak konuştu;

"Tamam bak sakin ol. Hem sen demedinmi o senin sert sevgilinmis döner o sana merak etme"

Dedi 5 dakika sonra hastanedeydik. Arabadan kendimi bir hisimla atıp sedye diye bagirmaya başladım. Sedyeyi getirip poyrazı yatırdılar. Ameliyathane'ye gelene kadar sedyeyle beraber koştum ama ameliyathanenin kapısından beni içeri almadılar. Kendimi duvara yaslayip aşağı doğru kaydım ve yere oturdum. O kadar caresizdimki tek çarem olan annemi aradım çünkü birilerine siginmam gerekiyordu. Annem ilk arayisimda açmadı ama ısrarla tekrar arayica açtı ve

"Ben sana demedimmi benim senin gibi bi kızım yok diye sen ne yüzle be-"

Sözlerini yarıda kestim ve konuştum (ağlayarak)" anne sana çok ihtiyacim var lütfen gel o-o poyraz ölüyor eniştem vurdu onu annem lütfen gel be-ben çok kötüyüm n'olur."

Bir anda endişeye kapılıp sordu " neredesin kızım hemen geleyim yanına bekle emi sen beni"

"...... hastanesi annem lütfen gel"

Ameliyathane'den nabız yok makineyi sarz edin sesiyle neye uğradığımı şaşırdım. Telefon elimden kayıp gitti ve bagirmaya başladım " Hayır söz verdin. Birakmam dedin. Poyrazım yapmazsın sen. Sert falan sin ama Kıyamassin sen bana yapamassin dimi yapmassin sen " sona doğru sesim kisilmisti ve gerisi karanlik.....
.....
Baş ucumda sesler duyuyordum ama gözlerim açılmıyordu zorlandım ama sonunda gözlerimi açtım annem ve babam baş ucumda oturuyorlar. Annem ağlıyor babam ise gözleri kızarık bana bakıyor uyandigimi görünce kızım dedi ve bana sarıldı. Ama şuan onlar umrumda değildi benim poyrazim nerdeydi. Babamı itekledim ve serumu kolumdan çıkararak ayağa kalktım;

Babam kaslarini catarak baktı tam itiraz edeceği sırada;

"Sakın baba sus konuşma sadece beni ona götür "dedim. Oda usulca kafasını salladı ve beni yoğun bakımın önüne getirdi. Bir hemşireye para vererek beni içeri sokturdu. Hemşire yapmam gerekenleri söyledi ve gitti. On dakika kalmamı söylemişti ama yetmezdiki o bana.
Saçma sapan bol mavi bir elbise giydim. Saçıma bone, ağzımda maske taktım ve poyrazın yanına ilerledim. Nefes alış verisi çok yavaştı. Solgun yüzü ve morarmiş göz altlariyla berbat ama bir okadarda yakışıklı görünüyordu. Yani yine kendinden ödün vermiyordu. Ne yapmıştı Kendine böyle.
Doktorlar bir çeşit komada olduğunu söylemişlerdi. Beni duyabilirmis fakat tepki veremezmiş ve bunun ne kadar süreceği belli değilmiş. Belki bir hafta belki bir ay belki bir yıl.
Üç adım daha atıp yanına oturdum. Solgun yüzünü avucladim ve yanağını okşayarak konuşmaya başladım;
" ahh benim yakışıklım uyurken hep beni gör tamam mı. Beni hisset çünkü ben hep burdayım kalbinde. Şuan senden nefret etmem gerekiyor ama yapamıyorum işte. Öyle bir siginmisimki sana kopamiyorum, öyle bir baglanmisimki birakamiyorum, seviyorum, hemde çok, hergün daha fazla aşık oluyorum. Gülümsemene, o şort ne lan diyip duvara yumruk atmana, beni kıskanmana, beni sanki dünyadaki tek kadinmis gibi öpmene, hergün senin herseyine daha fazla kapilıyorum. Eğer ölüp gidersen,beni birakirsan yemin ederim ki canima kast ederim. Zaten sen ölünce bende ölürüm sevgilim. Sakın bırakma beni sakın gitme. Daha çok konuşurum ben ama çıkmam gerekiyor ama ben nasıl bu odadan hüzünle çıkıyorsam en kısa zamanda ikimiz elele bebeğimizlede cikicaz bu hastaneden. Sen uyan yine öp beni tamam mı." Dedim ve kalkacağım sirada bir şey geldi aklıma " haa son birsey seni seviyorum poyrazım. Sana aşığım..." dedim ve dudaklarına kısa bir öpücük kondurup geri çekildim.
Kendimi dışarı atınca aglamaktan şişmiş gözlerim yine dolmuştu annemi görünce hiçkiriklar eşliğinde ona doğru koştum ve sıcak göğsüne koydum kafamı zaten daha sonra uyuya kalmışım gelecekteki poyraz ben ve çocuğumuzu hayal ederek..