"Oo. Hahahaha. I had fun that time."
I am on my phone. Having a conversation with my cousin.
"You the one, Sam! You've beaten him up, and no one had ever do that. Well, except you."
I know right. Ako pa! Walang makakatalo sakin sa Carpino.
"Hahaha. Serves him right!"
I am so proud of myself. Bakit hindi? Natalo ko ba naman ang sikat na unbeatable car racer sa Carpino.
Naghihintay ako ng sunod na sasabihin ni Drake -- the one I'm talking with, ng mapansin ko na tanggal pala ang saksak ng telepono.
"You're too noisy. Kung magiingay ka lang din, dun ka sa labas."
Tapos umalis na sya.
Wth?! Kelan pa naging library ang bahay namin at bawal mag-ingay?!
Bwiset.
Sinundan ko sya sa sala.
Nakaupo sya ngayon at busy sa laptop nya.
Nung mapansin nya na nasa harap nya ako ay tumingin sya sakin.
I gulped. Ewan ko ba kung bakit laging umuurong ang dila ko pag tinitingnan nya ako.
Maybe because of his cold eyes.
Nang makarecover ako sa tingin nya ay bigla kong inalala kung bakit ko sya sinundan.
"Bakit kasi hindi ka nalang dun sa kwarto mo?! What do you expect? For your information Mister, hindi library ang bahay na to."
Then I walked out.
Kainis!
~~~~
"Ma'am, nakaalis na po si Sir kanina pa."
Pagkababa ko yan agad ang bungad sa akin.
Tss. Like I care.
Pumunta ako sa kitchen para kumain.
"Tita baka po gabihin ako ng uwi. May practice pa po kasi kami mamaya. Dala ko naman po kotse ko."
Paalam ko sa katulong namin. I am used to call them 'tita' para naman kahit papano ay may paggalang ako sa kanila. May dalawang maids kasi kaming kasama dito sa bahay. Nasa mga mid-30s palang siguro sila.
"Sige po Ma'am. Nasabi nyo ba po ba kay sir?"
Tinapos ko muna ang pagkain ko bago ko sinagot ang tanong nya.
"Don't mind him." Tapos nginitian ko sila.
Wala din naman yung pakialam.
At wala din akong pakialam.
Papunta akong school ngayon.
I am only a college student.
Yet I'm already married and living with a man (who is my unfortunately my husband) in one roof.
Haay.
Sad life.
