Taming the billionaire

07

It's not a dream.

Nakita ko nalang sarili ko na nasa apartment ko. Hindi ko alam kung paano ako nakarating dito pero yung mga gamit ko ay inihagis nung mga guard sakin bago ako pinaalis.

They're so rude. Everyone is so rude. Bakit ba lagi nalang ganito. Bakit pag susubukan kung magmahal parang hindi naman pabor sakin ang tadhana.

Am I cursed? Am I forbidden to be loved?

Ano bang kulang sakin. Ganda? Yaman? Ano?!

Hindi ko namalayan na tumutulo na pala ang luha ko. Ugh! This is bullshit. I don't cry and I won't cry.

Ni hindi nga ako umiyak nung nawala sina Mama at Papa.

"Hija, apo m-may sasabihin k-kami sayo...P-pero huwag kang magugulat ha?!" Dahan dahang sabi sakin ni lola.

"Ano po yun lola?"  Tanong ko sa mahal kong lola.

"W-wala na ang...t-tatay at n...nanay mo...pa-pasensya ka na" Nayuko si lola pagkatapos sabihin nun. Umiiyak siya at wala akong magawa para patahanin siya.

Anim na taong gulang na ako at alam ko na ang ibig sabihin nito; bulaklak na puti, mga tao.

Wala na sina Mama at Papa, pero bakit hindi ako maiyak?! May mali ba sakin? Masakit sa akin pero hindi ko magawang umiyak.

Kahit sa libing din ni lola ay wala akong magawa kundi ang tumulala. Galit ang lahat ng mga kamag-anak ko dahil sa wala daw akong puso.

"Walang hiya ka! Ikaw ang may kasalanan ng lahat ng ito! Nahimatay si Mama tapos wala ka dahil sa gala mo na yan! Tapos magpapakita ka pa dito ng walang e-emosyon at konsensya....Anong klaseng bata ka ha! Ni sa lamay ng magulang mo wala kang ginawa kundi tunganga! Umalis ka dito!" Si tita Apriel.

Galit sila lahat sakin kahit mga pinsan ko. Wala akong kapatid, wala na akong magulang, wala na si lola, wala na akong karamay....

Pagkatapos ng lahat ng nangyari ay hinatid ako ni tiyo Freido sa bahay ampunan. Siya lang ang naghatid sakin ng patago dahil sa ayaw na ng angkan na makita ako.

"Mag-iingat ka ha...pasensya ka na kung di kita mapapatira sa bubong ko...kulang pa kasi ang kinikita ko at alam mong magagalit ang lahat sakin pag tinulungan kita. Ito lang ang kaya ko" Inabutan niya ako ng isang libo.

"Tiyo...sa inyo na po iyan. Ang paghatid niyo rito sakin ay wala na pong katumbas iyon, sobra na po ito. Tsaka diese sais ba po ako kaya ko na po" Nginitian ko siya ng matamis kahit na masakit ang lahat para sakin.

"Sige mag-iingat ka..." Sabay yakap niya at alis.

Hindi madali ang napagdaanan ko sa bahay ampunan. May pambubully sakin at pagmamaltrato ang nangyayari. But I endured it all, hindi ako umiiyak kaya yung ibang nga bata ay galit.

But that was in the past. Limot ko na iyon.

I start unpacking my things. Hindi ko alam kung anong gagawin ko at wala na akong trabaho pero may savings pa naman ako nakunan ko lang dahil sa cctv. Yes, the cctv!

Agad kong kinuha ang laptop ko at chineck ang cctv but to my dismay. It's not there anymore. Glitch nalang ang nakikita ko. Bwiset!

They found out! Ang liit kaya nun!

I sighed. Ang sakit pa talaga ng katawan ko. However, last night was the best night of my life. Although, my love hated me at least I gave my virginity to him.

I slowly went up to the bathroom. Pa-ika ika ang lakad ko, ang sakit naman kasi.

Hindi ko alam kung bakit naka pj's ako at kung sino ang nagbihis sakin pero ayaw ko na munang isipin yun.

Masyado akong nasaktan sa nangyari. Akala ko ok na, akala ko makukuha ko na siya. But I was wrong, so fucking wrong.

Wala pa akong plano ngayon but I will not just give up. I'm going to stay low for now.

Habang naliligo ako'y kumukulo rin ang tiyan ko. Hindi pala ako kumain kagabi at kaninang umaga. Oo, kaninang umaga tanghali na kasi ngayon.

I wrapped myself with my black robe while enduring the pain I am feeling, both physical and mental.

Hindi na muna ako nagbihis at dumiretso na lamang sa kusina. I checked my fridge but it was empty, I tried the cabinets but only condiments are left.

Kailangan ko nang mamili ng mga pagkain.

Nagbihis ako. I wear a maxi white maxi skirt with a white sleeveless cropped top pair with a pink cardigan. I wear my white sneakers.

I looked myself in the mirror. I looked like a soft girl. Parang wala akong ginawang kababalaghan at kadesperadahan sa hitsura ko.

Nagbihis lang ako at dinala na ang white kong hand bag. I didn't bother to check my face since it's going be the same anyway, I don't know how to do a makeup and I don't a have a makeup.

Lumabas ako sa apartment ko at inilock iyon. Dahan dahan lang ang bawat galaw ko dahil ang sakit sakit parin.

Ilang kilometro lang naman nag layo ng convenience store at kaya lang iyong lakarin pero nag kotse parin ako.

Sa convenience ako nag go-grocery marami kasing mga cup noodles doon at mga instant na pagkain. May mga korean food din doon na gusto ko.

Pagkapasok ko doon ay kumuha agad ako ng basket. Agad akong pumasok, maraming tao din dito and all of them are shamelessly looking at me like I'm some kind of alien.

I ignore them and continue with my work. Kailangan ko ng bilisan ito dahil gutom na talaga ako. I get some few sausages, instant noodles, ramen, omelette and etc....

Marami akong kinuha and mostly korean foods, they're the best. Kumuha ako ng teokbokki at pinainit iyon sa microwave, gutom na talaga ako at di ko na mapigilan pa.

Nagbayad muna ako sa counter at bumalik sa lamesa. Kahit na ang tindera ay parang nangjujudge ang tingin. Eh, ano naman kung ganito ako?! Wala naman sigurong mali sakin!

"Hmm, sarap" bulong ko. Ang sarap naman talaga. Parang nakarating ako sa ulap unang kagat palang. No wonder my comfort food is korean, masarap naman ang lutong pinoy but for me it's always korean.

"Siya yun diba?" Bulong ng mag jowa sa katabi kong lamesa dalawang lamesa ang layo.

"I think it's her"

"Pareha talaga eh"

"Bakit niya ginawa yan?"

I was kinda... confused about what's happening. Are they talking about me?! May ginawa na naman ba ako?!

I think they are not talking about me but they are looking at their phones and then back at me again?!

"U--mm..excuse me miss" Tinig iyon ng babae sa aking likuran.

I turned to her. "Why?"

"This is very sudden and offensive but I think you should check your phone, your social media rather" She smiled and then left.

I did what she said. I open my phone and check my social. To my shock, ang daming video ng mukha ko na nagwawala sa building ng mga Valdez.

My eyes open wide. I looked around and people are fucking staring.

Padabog akong tumayo "Don't fucking stare at me! Everyone did an embarrassing thing in their life and you are not an exception!"

After that I rolled my eyes and left. Of course with my food.

Mkxien