Barışcan

Hastaneden çıktığında ağlıyordu. En son ne zaman ağlamıştı? Hiç bu kadar ciddi olmuş muydu? Bilmiyordu. Yolda yürürken ağlayınca insanlar istemsizce "ne olmuş acaba" diye düşünürken Barışcan sadece bundan sonra ne yapması gerektiğini sorguluyordu kendi içinde.Yürüdü ve yürüdü.
Eskiden olsa ayakkabıcılar çarsısına girip insanların taşgalalarını izlerdi.
Ama bu sefer yapamadı.Yapmadı.Dağılmıştı. Ailesine söylemeli miydi? Yoksa intihar mı etmeliydi...Acı çekmeden ölmek de az insana nasip olurmuş demek dedi içinden. İyice uzamış kahverengi saçlarının arasından parmaklarını geçirirken keşke kel olsaydım da bunlar başıma gelmeseydi diye düşündü. Ama hemen sonra saçmaladığı düşündü. Merkezden evinin sokağına kadar yürüdü. "Ağlamamalıyım. Anneme ve babama söylemeyecegim, benim yüzümden acı çekmemeliler." diyerekten ağlamayı kesti. Eve 10 adım kalmıştı. Bir dükkanın camından yansımasına baktı.Mavi gözleri kendisini ele veriyordu. Bir de açık mavi ki "Barışcan hastane çıkışı ağladı diye haykırıyordu." durdu. Amannn! dedi hayata lanet-
Sustu. Yıkık dökük apartmana girdi. Kapıya tıklattı.
Açtı annesi kapıyı. Çenesi titriyordu. Belli saatlerdir ağlamış kadın. Barışın ağladıgını anlasa da üstüne gitmedi.
"Oğlum." dedi. Sakarya nehri duysa taşardı coşkuda.Bulutlsr duysa ağlardı heyecandan!.Barış boynuna atıldı annesinin.Anneye sarılmak bu olmalıydı.Sarılınca dünya duruurrr. Yavaşca acılar diner.
Annesiyle içeri girdiler.Konuşmayı başlatmaya cesareti yok her iki tarafın da. Korkuyuyorlar.Canları acıyacak bu konusmadab sonra.Biliyorlar ve susuyorlar.
En sonunda Barışcan bozdu o baş ağrıtıcı sessizliği:
-Neden ağladın anne?
Annesi Gül hanım suskun tabii.Durdu birden.Başını salladı. Konuşmak istemezcesineydi bu hareket. Barış doktorun annesini arayıp olan biteni soylediginden endiselendi. Sonra bu konuyu annesiyle konusmamasi gerektigini hatirladi ve ayaga kalkti.
:
-Tamam. Ben gidiyorum. İşlerim var.
Tam gidecekken annesi Barış'ın kolunu nazikce kavradi. Gözlerime bak!dedi. :
-Yalan söylüyorsun.Bak bana.

Barışcan şaşırmıştı.Birden annesinden nefret etmesi gerektigini dusundu fakat sonra bunu neden dusundugunu bile unuttu.Annesinin ela gozlerine bakti o efsaneye donusebilecek mavi gozlerle.Buz mavisi...
Annesi o sinirli halinden kurtuldu Bariscanin o maviş gozlerini gorunce.
Ve yumusak bir ses tonuyla Barışcan'in kulagina birseyler fisildadi:

-Eve haciz geldi.
0_o Nasıl?