İSİMSİZ

Başlangıç

             En kötü hatamın, en büyük yanlışımın masum bir kızı vurmak olduğunu sanırdım. 4 gün önce daha da kötü bir şey yaptım. Ruhumu ona sattım. Ona..Sadece bil istiyorum. Canıma kıymak istediğim zamanlarda, biliyosunki birden fazlaydı, bana hep engel oldun. Bazen diyorumki keşke kendimi öldürmeme izin verseydin. Çünkü bu asla ve asla senin suçun olmadı. Bu benim savaşım, Amelia... Seni bulaştırmak istemediğim bir savaş. Kendimle savaşım. Her şeye rağmen senin yanında kendimi hep mutlu hissettim. Çoğunlukla. Senden tek bir ricam var beni affet ve bunun için kendini suçlama. 

                                                                                                                                - Mira

"Mira!" Amy her sabah yaptığı gibi adımı haykırıyodu. 

 "Mira! Bu sefer yemezler güzelim. Gerekirse o yatağı yakarım. Kanepede uyursun!"

Keşke tehditlerinde gerçekçi olsaydın Amy. Bunu yapamayacak kadar masum olduğunu biliyorum. Masum..Bu kelime aklıma yine gelmişti ve yarı uyanık halden uyanık duruma geçmeme sebep oldu. Gözümü açtığımda gördüğüm ilk şey o masum kızın masum suratı oldu. Her zamanki gibi. İnadıma son verdim ve yatağı terk ettim.

"Yaşıyorum."

"Ne hoş..Bunun için ne kadar mutluyum bi anlayabilsen. Bu lanet ev sen olmadan çekilmez bunu biliyosun." Amy'nin,yaşama sevinci temalı 'kahvaltı hazırlıyorum' sesi bana iyi gelmiyordu. Bu kız bu havayı nerden bulabiliyordu?

"Kızım ses versene! Yaşıyorum ne? Burası senin de evin biraz yardım mı etsen diyorum. İnsanlar dandik de olsa bir iş bulmak için adam öldürüyorlar haberin var mı senin ha?"

"I..ıı, hayır"  Bu tür şeylerle beni polis olduğum için şanslı olduğuma inandırmaya çalışıyordu. Ki artık bir polis miydim, bilmiyorum. Hangi polis, kızın tekini suçlu olmadığını bildiği halde, sırf bir anda önüne çıktı diye vurur ki! Aaa.. Tabiki ben!

"Tatlım seninle sabah atışmalarımıza aşığım biliyosun ama işe geciktim. Hadi hazırlan seni ben bırakıcam"

"Ne..Nereye?"

"4 harf..NYPD. Hatırlatırım seni büroya alıyorlar."

"Beni kabul edenler zalim bir katil olduğumu biliyorlar mı acaba?" Ooops...Bu sefer sesli düşündüm.

"Ne katili? Sussana kızım sen! Katil olmak için fazla güzelsin ve fazla akıllı. Hadi hazırlan şimdi"

"Pekala, sen ne dersen o patron."  Kiranın çoğunu o ödediğinden böyle ısrar edince onla kavgaya girmedim. Sonuçta patron oydu. Bu hayatta benden sorumlu olmak isteyen tek insan, aslında tek salaktı. Bir şekilde son bir haftadır yaptığım gibi dışarısı evden daha yaşanabilir geliyordu. İş için de kafamı yormama gerek yoktu. Nasıl olsa bir şekilde kovulurdum. Ağlanıcak bir durum yok!!

Yol..Mira Stanton içi kabus gibi. Johnny Cash'den "hurt" canımı yakıyordu yine. Amy bir daha intihara kalkışmayayım diye telefonla kafayı bozmamı istememişti. Tek cd çalarını kullanmama izin verdi ve yine hata yapıyordu. Bunlar beni engellemiyor, daha da kederlendiriyordu. Ve uzun zaman sonra ilk kez ilaç almadan uykuya daldım. Araba sarsıntısıyla tabiki. Uyuyordum. Şaşırmalık bir şey evet!

Bir dürtüyle uyandım. Amy arabanın sonradan ekleme radyosuyla zapping yapıyordu. Bu ise çıldırmalık bir durum!! Şaka mısın Amy Banner?